Over My Dead Body

15

Ace

Μια εβδομάδα μετά....

Τις τελευταίες 7 μέρες το μυαλό μου έχει καταληφθεί από την γυναίκα ονόματι Allegra. Τα χείλη της, το άγγιγμά της, το σώμα της.... ήταν εθιστικά. Δεν χορταίνω ποτέ.

Όταν την άγγιζα δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Ήθελα να την διεκδικήσω, όχι, έπρεπε να την διεκδικήσω. Άφησα αρκετά σημάδια στον λαιμό της ώστε να μην τολμήσει να την πλησιάσει άλλος.

Έχω υπάρξει με πολλές γυναίκες, αλλά η Allegra είναι διαφορετική. Πολύ διαφορετική. Με προκαλεί, με φτάνει στα όριά μου και θέλω να την λυγίσω. Να την κάνω να υποταχθεί. Να με παρακαλάει να την πηδήξω τόσο πολύ που να μην νιώθει τα πόδια της για μέρες. Ποτέ δεν σκεφτόμουν μια γυναίκα τόσο πολυ και αυτό με ανησυχούσε.

Αφού μας διέκοψε ο μικρός μου αδερφός, τρέξαμε έξω από το δωμάτιο, χωριστήκαμε και δεν κοιτάξαμε ποτέ πίσω.

Την αποφεύγω εδώ και μία εβδομάδα για να δω αν θα φύγει από το μυαλό μου, αλλά μάταια.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και βγαίνω στο μπαλκόνι του δωματίου μου. Ανάβω ένα τσιγάρο και παίρνω μια γερή τζούρα πρίν κοιτάξω προς το δωμάτιο της. Το γεγονός ότι είχα θέα τα μεγάλα παράθυρα που δεν κλείνει ποτέ, δεν με βοηθούσε.

Βλέπω την φιγούρα της μέσα στο δωμάτιο. Τσιγάρο ακουμπάει τα χείλη της και μουσική στο τέρμα. Η πλάτη της είναι γυρισμένη προς τα εμένα και παρατηρώ καθώς βγάζει την μπλούζα της, αποκαλύπτοντας ένα μαύρο δαντελωτό εσώρουχο και ένα σορτσάκι που μετα βίας κάλυπτε τον κώλο της. Γλιστράει το σορτσάκι μέχρι τους αστραγάλους και κατευθύνεται προς το μπάνιο. Η στύση μου υποφέρει μέσα στο παντελόνι. Το σώμα της είναι αψεγάδιαστο. Αυτή ήταν η ρουτίνα μου κάθε πρωί.

Βρίζω από μέσα μου και σβήνω το τσιγάρο μου, μπαίνοντας μέσα. Nτύνομαι γρήγορα και κατεβαίνω τις σκάλες. Φτάνω στην κουζίνα και βάζω μια κούπα καφέ.

Παίρνω ένα πιάτο από τον σέφ τους και κάθομαι στο μικρότερο τραπέζι στην γωνία. Ανάβω ένα ακόμα τσιγάρο και ανοίγω μια εφημερίδα, εξετάζοντας τις τρέχουσες ειδήσεις.

Μετά από λίγα λεπτά, βήματα ακούγονται στον χώρο. Αδιαφορώντας, συνεχίζω να διαβάζω μέχρι που ένα σώμα γλιστράει στην θέση δίπλα μου. Κατεβάζω την εφημερίδα και τα μάτια μου συναντούν την γυναίκα που με ενοχλεί την τελευταία εβδομάδα.

Όμορφη. Τόσο γαμημένα όμορφη. Φορούσε ένα άσπρο μακρύ πουκάμισο που πέρναγε από τους γοφούς της και κάλυπτε το σορτσάκι της.

"Καλημέρα πριγκίπισσα" είπα ενώ τα μάτια μου κατέβηκαν στο σώμα της.

"Μέρα" είπε με βραχνή φωνή. "Θα σταματήσεις να με κοιτάς έτσι?" σήκωσε το φρύδι της και γέλασα.

"Όχι ακόμη" ειρωνεύομαι και συναντώ τα μάτια της.

"Τόσο κύριος!" Υψώνει το βλέμμα της στον ουρανό.

"Να ξέρεις αγάπη, ότι οι κύριοι δεν είναι πάντα ευγενικοί." μουρμουρίζω και δαγκώνει το χείλος της.

"Καλημέρα. Από ότι φαίνεται τα πάτε καλά εσείς οι δύο" μίλησε ο πατέρας μου, μπαίνοντας στην κουζίνα με τον Xavier.

"Έχουμε μία νέα αποστολή για εσάς" λέει ο Xavier και δίνει ένα πιάτο στον πατέρα μου.

"Μπαμπά, ξέρεις ότι δουλεύω μόνη μου" είπε η Allegra εχοχλημένη.

"Πολύ κρίμα γλυκιά μου. Σας χρειαζόμαστε και τους δύο για αυτή την δουλειά" σχεδόν γάβγισε.

"Ο Moskov άνοιξε ένα καινούργιο κλάμπ στην πόλη. Τα εγκαίνια είναι σήμερα. Ace εσύ θα κάνεις τον πελάτη ενώ Allegra θα είσαι μία από τις εργαζόμενες." είπε ο πατέρας μου.

"Bρές μια γυναίκα με το όνομα Rebecca Flaze και αποπλάνησέ την. Είναι υπεύθυνη για τις εισαγωγές και εξαγωγές. Πάρε όσες πληροφορίες μπορείς και μετά πέτα την" συνέχισε ο πατέρας μου.

"Το να την αποπλάνησω δεν θα είναι δύσκολο" λέω αλαζονικά.

"Εσύ δεν θα αποπλανήσεις κανέναν Ace. Στην Rebecca αρέσουν οι γυναίκες. Οπότε η Allegra θα κάνει την περισσότερη δουλειά. Εσύ θα την προστατεύεις επειδή το μέρος θα έχει τεράστια ασφάλεια" μίλησε ο Xavier.

"Έγινε" είπε η Allegra ατάραχη. "Τι κλαμπ είναι?"

Ο πατέρας μου και ο Xavier κοιτάχτηκαν πρίν πουν ταυτόχρονα:

"Είναι κλαμπ για στριπτίζ"