Over My Dead Body

42

Allegra

"Δεσποινίς Grey. Δεσποινίς Grey με ακούτε?" μια φωνή αντίχησε στο σκοτάδι.

"Είναι καλά? Αφήστε με γαμώ" και μια φωνή που δεν ήθελα καθόλου να ακούσω.

Η μυρωδιά χημικών και αμμωνίας εισβάλλει στην μύτη μου ενώ αποκτώ και πάλι τις αισθήσεις μου. Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και βλέπω έναν άντρα με μια μάσκα ακριβώς από πάνω μου. Ενστικτωδώς, τον αρπάζω από τον λαιμό και τον πετάω στο πάτωμα.

Τον παρατηρώ και ξεφυσάω όταν συνειδητοποιώ ότι είναι ο προσωπικός μας γιατρός, με κάποια αρωματικά στα χέρια του. Με μια ματιά στον χώρο καταλαβαίνω ότι είμαι στα αποδυτήρια, και συγκεκριμένα πάνω σε έναν βελούδινο πάγκο.

"Allegra, είσαι εντάξει?" άκουσα κάποιον πίσω μου. Γυρίζω για να δω τον Blake να στέκεται στην γωνία του δωματίου. Ήταν ντυμένος με κοστούμι και με κοιτούσε ανήσυχος.

"Blake, τι σκατά θες εδώ?" μουγκρίζω και κατεβαίνω για να βοηθήσω τον δόκτωρ Hans να σηκωθεί.

"Φαντάσου τι σου έκανε ο Ace, που ξέχασες ότι έχω το εστιατόριο κάτω από το Ρίνγκ" λέει σταυρώνοντας τα χέρια του.

Όταν ήμασταν μαζί, ο πατέρας μου και ο Blake είχαν γίνει συνέταιροι σε πολλές συμφωνίες εστιατορίων. Με αυτό τον τρόπο η Μαφία μας συνέχιζε τις παράνομες δραστηριότητες, χωρίς να τραβήξουμε την προσοχή, και ο Blake φυσικά είχε μεγάλο κέρδος.

"Ace..." αναπνέω καθώς βοηθάω τον γιατρό να σταθεί. Η μνήμη μου άρχισε να επανέρχεται.

"Ποιός κέρδισε?" ρωτάω τον Blake.

"Ήταν ισοπαλία. Ήσασταν και οι δύο αναίσθητοι την ίδια στιγμή. Πολύ βαρετή μάχη αν με ρωτάς" σηκώνει τους ώμους του και με πλησιάζει.

"Ήμουν σίγουρος ότι θα κερδίσεις" χαμογελάει. "Έχασα μισό εκατομμύριο από τα στοιχήματα για εσένα" ξεφυσάει. Ακόμα τα λεφτά σκέφτεται, όπως πάντα.

"Λυπάμαι για την απώλεια" λέω σαρκαστικά και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Δεσποινίς Grey" λέει ο δόκτωρ Hans τρίβωντας τον λαιμό του. Σηκώνει την τσάντα του που βρισκόταν δίπλα από το τραπέζι.

"Έχετε ένα σπασμένο πλευρό και ελαφριά διάσειση. Πέρα από αυτό, μόνο μερικές γρατσουνιές και μελανιές. Ήδη έκανα ράμματα σε κάποια σημεία, για αυτό προσέξτε να μην κινηθείτε απότομα αλλιώς θα ανοίξουν" λέει και μου δίνει ένα μικρό μπουκαλάκι.