Yıkılmaz bedeninde kalbini saran nefretin zehriyle besleyen bir adam...
Nefretin zehriyle beslendiği kalbe sevgisini sarmaşık gibi dolayan onu tüketen ve yok eden bir kadın ...
***************
''Sana sevgiyle yaklaşacak bir adam olmayacağım belki y...
Merhaba, biz yavaş yavaş geri dönüyoruz. Sizi ilk parta uğurlarken tek bir ricam var. Lütfen devam etmeme moral verecek yorumlar yapın, satır aralarında ve genel yorumlarda sizi görmekten mutluluk duyuyorum
Bir diğer hikayemiz (Baran ALAZ) ULU ADAMIN SEVDASI profilimde sizi bekliyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınav haftasında buraya uğramak istedim, bana şans dileyin lütfen.
Herkese iyi okumalar, yıldızları parlatalım...
****************
İnsan hayatında görmediği ama hissettiği duygulara tutunur tüm yaşamını bunlara adardı. Bazen bir gülüşün sıcaklığı bazen bir gözyaşının verdiği acı ile yoldaş olur hayatına yön verirdi. Yıllar insanı şekillendirir olması gereken kişiliğine ulaştırırdı. Gün olur canana ulaşırdı, gün olur cananın canına varırdı.
Kafamdaki birçok düşünceyle aynadaki aksime bakıyordum. Yıllar önce yenilgiyi kabul etmeyip savaşan kadını görüyordum. Gözlerim aynaya yansıyan diğer surete takılı kaldı. Mırza... Eşim, hayatım, sevdam... Belime doladığı kollarını karnımda birleştirdi. Kafamı göğsüne yaslayarak canımı dinledim. Beni ayakta tutan bu adamdı. Bana duyduğu nefreti kini bir tarafa bırakmış sevdama ortak olmuştu. Yılların yüzümüzde bıraktığı izlere gözüm takıldı. Öyle çok büyük izler değildi belki ama yaşanmışlık oturmuştu. Ölümler görmüştük, düğünler görmüştük aylar sonra canımıza can katmıştık. Düşüncelerimin arasına canımın sesi girmişti.
"Kızım seni bekliyor hatun. Sen daha hazır değil misin?" Karnımda hissettiğim hareketlerle mutlulukla tebessüm ettim. Bebeğimiz babasının sesine kayıtsız kalmayarak kendince tepki veriyordu.
''Sonunda ikna etti mi sizi?'' Mirza çatılan kaşlarıyla cevap verdi.
''Elbiseyi çıkarmamakta ısrarcı, fazlasıyla ısrarcı. At binmek kesinlikle ikna etmedi. Azer Mir bile sözümden çıkmazken ona laf geçiremiyorum. Vera, beni değil amcalarını dinliyor. Baran ve Giray tıpkı prensese benzemişsin demişler, güzel olmuş çıkaramazmış.''
Dudaklarımdan firar eden kahkahayı önleyemezken ona dönüp çenesine dudaklarımı bastırdım. Vera doğduğundan beri her harekettini ince eleyip sık dokuyan kocam artık üç yaşındaki kızının isteklerini zorunluluktan kabul ediyordu. Kızına göre o bir prensesti ve prenses ne derse o olurdu. Şimdiyse pembe tütüsüyle pikniğe gideceğine karar vermişti. Gözlerimi sevdiğim adamın gözlerine çevirdim.
''Neden inatlaşıyorsun? Atını gördüğünde kıyafetini değiştireceğini biliyoruz.'' Mirza derin bir nefes vererek alnımı öptü. Elleri karnımdaki bebeği okşarcasına üstümde gezinirken mırıldandı.
''Umarım dediğin gibi olur, beni dinlememesinden hoşlanmıyorum.'' Çatılan kaşları sohbet ettikçe gevşerken odamızdan çıkmıştık. Merdivenleri indikçe aşağıdan duyulan çocuk cıvıltıları daha da artıyordu. Bize doğru koşturan küçük kızımın sesi avluda yankılanıyordu. Babasıysa onu çoktan kucağına almak için hazırdı.
