Yıkılmaz bedeninde kalbini saran nefretin zehriyle besleyen bir adam...
Nefretin zehriyle beslendiği kalbe sevgisini sarmaşık gibi dolayan onu tüketen ve yok eden bir kadın ...
***************
''Sana sevgiyle yaklaşacak bir adam olmayacağım belki y...
Merhaba !Nasılsınız ben çok iyiyim,sizde iyisinizdir bence ;) Baktım ben iyiyim bölümü tamamlayıp attım.Arası biraz uzun sürdü kusura bakmayın.Bölümde bol Mirza var kafanız karışırsa ben size karakter tanıtımı da yaparım,siz isteyin yeter.
Kitabımı okuyup oylayan herkese teşekkür ederim,oylarınız ve yorumlarınız beni çok mutlu ediyor.
Medyaya koyamadım buraya koyayım resim için Emel'e teşekkür ederim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar, yıldızlar parlasın düşünceler yazılara dökülsün sizi seviyorum.
''Sevgi emirle oluşacak bir olgu değil ama şu sahibi olduğun Mardin şahit olsun Mirza ALAZ benim kalbimi yaktığın gibi bende seninkini yakacağım.Taş kalbini sarıp onu sevgiyle boğacağım ve sen adam sen beni asla durduramayacaksın...Sen ben olacaksın,senin kalbinin töresiyse ben olacağım!Ne kaçacağım ne de boyun eğeceğim bunu sakın unutma!Senin benliğin benimle yerle bir olacak Mirza...Gözlerinde dans eden o ateş ya seni yakacak ya da beni!''Son kelimelerimle parmağımı göğsüne delercesine vurmuştum.Mirza tepki veremeden Yalım'ın üzerine atlayarak var gücümle sürmeye başladım.Her sarsıntıda omuzlarımdan kalkan yükleri hissediyordum.Mirza'nın gözündeki o savunmasız kız asla olmayacaktım.Beni yıkacak kişi Mirza değildi ve uzun sürede olmayacaktı.
Konağa yaklaşıp yavaş adımlarla kapının önünde durdum. Korumalar hemen önümde el pençe durmuş geçmem için kapıyı açmışlardı. Yanımda benimle hareket eden Yalım'a kaydı gözlerim, yorulmuştu ama hala ayaktaydı. Yavaş hareketlerle yelesini okşayıp öptüm. Gözlerimi tekrar kapıdaki korumalara çevirdim. Mirza'nın konağına giderken bağırdığım Mehmet hala oradaydı ve kafasını bir an bile yerden kaldırmıyordu. Onunla konuşacaktım çünkü kimseyi kırmayı sevmezdim. Ben kalp kırarsam bir gün benimde kalbim kırılırdı. Kırılmamak için kırdığımı toplamalıydım, böyle öğrenmiştim... Yalım'ı kapının yanında duran diğer korumaya teslim edip bir süre gidişini izledim. Özgürlüğümü de yanımda götürecektim, onunla devam edecektim. Yanımda güç olacaktı, benimle kalacaktı...
Çevremdeki kargaşadan sıkılmış avluda tek başıma oturuyordum. Konağın içinde fermanıma hazırlık yapan insanların koşuşturması canımı sıkıyordu. Çalışanlar dört bir yandan hazırlık yapıyor arada gözleri bana takılıyordu. Evden soyutlanmıştım, hiçbir şey umurumda değildi. Sessizliğim ile mutluydum, kaygılar olmadan mutluydum ve en güzeli kalbim acıyla burkulmazken mutluydum. Geldiğimden beri yalnızca Mehmet ile konuşmuş sorunu düzeltmiştim.
