HALLEDERİZ

11

O kadar çaresiz bir durumdaydık ki ağzımızı açıp bir kelime dahi edemiyorduk.  Sağlık elemelerinden kalmış ve kara harbe yerleşmemişti kadir. Omuzları çökmüş karşıya bakıyordu. Böyle bir durumda nasıl bir teselli verilirdi hiç bir fikrim yoktu.

Ezgi yerleşmişti ama bizim kazanıp kadir'in kazanamaması buruk bir sevinç yaşatmıştı. Ezgi ile göz göze geldik

Kadir'de bizim gibi çok istiyordu. Çok çabalamış çalışmıştı ama olmadı.

Nefes alıp yerinde kımıldandı. Ellerini gergince saçlarından geçirip bize döndü

" Üzülmeyin bu gün bizim en mutlu günümüz ben kazanamadım ama siz kazandınız bundan sonra siz benim için iki kat daha enerji ile derslere eğitimlere asılacaksınız hayırlısı buymuş demek ki " dedi ezgi omzuna attı kolunu

" Asıl sen üzülme tamam en büyük hayalimiz buydu ama hiç bir şey bitmiş değil hem sınav puanın çok iyi istediğin bir bölüm rahatlıkla gelir " üzüntü ama umut verici konuşması ile bende kolumu omzuna atıp sarıldım

Ne desek boştu yıllardır hayalini kurduğumuz şeyden bir anda vazgeç yoluna bak demesi kolaydı ama yaşaması çok zordu

" Üzülme kanka bak valla , en azından denedik çabaladık spordan mülakattan kalsaydın belki daha çok üzülürdük keşkemiz olurdu ama bu sağlık yani hayırlısı buymuş ilerde senin için bir sıkıntı olsa o zaman iyi olmazdı üzülme be Kado bizi de üzüyorsun" dememle ikisi de kafalarını kaldırıp iğreti bakışlarını bana sağladılar.

" Kado mu dedi o" dedi ezgi kadir'e

" Sağır olaydım da duymayaydım" dedi kadir'de gülerek

" Gülün diye yaptım ya " dedim buruk gülümseme ile birbirimize bakıyorduk.

Kadir ayağa kalkıp bize baktı

" Bu gün sizin en güzel gününüz benim için olmasa bile ben de sizin için mutluyum ben şuan aynı gurur ve mutluluğu sizin sayenizde yaşıyorum üzülmek yol tamam mı benim için hem benim burada değil ama diğer seçeneklerimde var yolumuza bakıcaz olmadı nasip değilmiş hadi hadi kalkın gidelim bu gün mahallede yemek var ,kutlama var kalkın hadi" dedi modunu yükselterek bizde kalkıp ona sarılarak yürüdük

Çocukluk yaşlardan itibaren tanışırdık  beraber çok fazla  hayal kurmuştuk , her anımızda yan yana omuz omuzaydık. Bu hayal kadir için olmamıştı yapacak bir şey yoktu. Kalbimizde bir burukluk ve yara olarak kalacaktı kadir. Ve eminim çok başarılı yerlere gelecekti.

Mahallemiz max 5-6 katlı apartmanlar vardı ve esnaflarından tutun benim dedikodu kankalarıma kadar çok iyi insanlardı tabi bize daha az gelseler daha iyi olurlardı da neyse.

Mahallenin arka kısmında boş bir park alanı vardı bankaları birleştirmiş mahallece yemek yiyecektik. Temmuz ayında olduğumuz için baya sıcaktı hava mahalleye girince bakkal Orhan amca Ezgi'nin babası Hüseyin amca diğer isimlerini unuttuğum komşu amcalar ve babam biz alana girer girmez ıslık çalmaya başladılar . Arkadan ses bombasından da İşte Geliyor Özel Harekat şarkısını açmışlardı.

Kadir'e baktığımda o da ıslık çalarak bize bakmaya başladı  buruk mutluluk vardı

Annemlerde yemekleri servis ediyorlardı kadir'in anne babası da gelince sofraya oturduk

" Kadir oğluma da yakışır askerlik" dedi Ayşe teyze lokmalar boğazıma dizildi

Kadir bir şey demezken onun yerine babası Turgut amca konuştu

" Kadir kazanamadı ama olsun benim oğlum istediği farklı bir bölüm okuyarak da vatanına milletine hayırlı işler yapacak" dedi gururla bizimkiler şok olmuştu
Babam kadir'in omzuna elini koyarak

" Üzülme sakın oğlum vardır bir hayır" dedi

"Üzülmüyorum Rıfat amca sağolun ben gidemedim ama kardeşlerim gitti onların gururu yeter " dedi gözlerim dolmuştu

Herkes kadir'e olumlu bir şekilde konuşarak moral vermeye başladı.
Bizim mahalle sakinleri de böyleydi işte sağolsunlar akşam yemeği boyunca hep destek oldular kadir'e ,kadir'in de ilk anki burukluğu gitmişti. Gözlerim ablama kaydığında Enes abi ile gülüp konuşurken gördüm. Ve bunu not ettim

Enes abi ile ablam kalkmış " biz 10 dakikaya geliyoruz ayrılmayın sakın buradan" diyerek uzaklaşmışlardı. Asıl siz ayrılmayın ne güzel ship oldunuz öyle dedim içimden dışımdan söylesem ablam tarafından şiddete maruz kalabilirdim çünkü.

Yaklaşık on dakika ardından Enes abi ile ablam ellerinde pasta ile gelmişlerdi. Ablam başımıza gelip konfeti patlatmıştı ezgi ile mutluluk ile ayağa kalktık kadir'i de kaldırdık herkes bize bakıyordu ailelerimizin gözlerinde ki gurur tarifsizdi. Dilek tutun dedim ve aynı anda dilek tutarak pastaya üfledik.

Suat amca ile Nesrin teyze bize hitaben

" Siz bizim gururumuzsunuz kızlar bu vatan sizin gibi gözü kara iyi insanları olduğu için çok şanslı Allah silahınıza gücünüze kuvvet versin yolunuz daim olsun" dedi ben ağlamaya başladım alışık değildim bu kadar mutlu ve gurur dolu anlara bünyem kaldırmıyordu.

Pastamızı da kesip yedikten sonra kolalarımız elimizde muhabbet ediyorduk kadir de gayet iyiydi yani en azından dıştan öyleydi

" 2 Haftaya gidiyorsunuz " dedi kadir gülümseyerek bakarak

" Evet  " dedi ezgi

"asla pes etmeyin olur mu en iyi şekilde okuyun o okulu eğer çok çıkmaza girerseniz beni aklınıza getirin ve benim içinde emek verin " dedi bende

" Sende üzülme ama tamam mı sağlık olsun diyeceğim ama kadir sağlıkta olmadı be "dedim
sabahtan beri içimde tutamadığım konuşmamı yaptım

Hepimiz dediğim karşısında kahkaha ile gülmeye başladık

"İyi ki varsınız " günü güzel bitiren cümleyi de duyduğumuza göre mutluluk gözyaşları akabilir.

****