HALLEDERİZ

16

Harbiye' de 4 ayımızı doldurmuştuk kah yorulmalı kah ağlamalı kah mahvolmalı günlerle.

Bu gün ilk defa  çarşı izinine çıkacaktık. Ezgi ile heyecanla hazırlanıyorduk bayadan beri dışarı çıkmıyorduk ve makyaj yapamıyor sivil kıyafet giymiyorduk. Resmen düğüne gider gibi hazırlandık. İzinimiz saat beşe kadardı ve Kızılay da ki öğrenci lokeline gidebiliyorduk sadece ezgi ile kol kola girip kara harpin dışına çıkınca bir otobüs ile Kızılay'a indik.

Herkesin izin günü olduğu için ve haftasonu olduğu için otobüs baya kalabalıktı. Seyhanları görünce gülümseyip el salladım sallamaz olaydım ani fren ile önümdeki çocuğa yapıştım tabiri caizse. Harbiyeliydi tanıyordum İbrahim'i şirince gülümseyip

" Çok çok özür dilerim teknik arıza maalesef" dedim o da gülümsüyordu

" Sorun yok , nasılsın bayadır konuşmuyoruz " dedi

" İyidir valla ne olsun siz nasılsanız bende öyleyim sen nasılsın" dedim dostane tavrımla

" Bende aynı iyi oluyor bu çarşı izinleri " dedi biraz muhabbet ettikten sonra geleceğimiz yere vardığımızda ezgi'nin varlığını hatırlayıp arkamı döndüm  arkada bir çocukla konuşurken buldum her boşluğu değerlendiriyordu

Erkeklerle dolu askerîyede zaten birini bulamamak salaklık olurdu. O salak da ben oluyordum aynen

Çocuğun adını bilmiyordum ama geçenlerde ezgi ile konuşmaya çabalarken emre üsteğmene yakalanmış ceza almıştı aklıma gelince güldüm ezgi'ye kaş göz yaparken ezgi malı beni anlamıyordu. Otobüsten indiğimizde ezgi yanıma gelip

" Kanka yolun bundan sonrasınında ben yokum sen takıl çağlar ile beraber kahve içicez" dedi şuraya bir adet terk edilmiş yolda bırakılmış Nalan çizelim

" Çaya çıksaydınız bari ya hem bu nasıl kalleşliktir ha beni beni Nalan'ı nasıl bırakır gidersin" dedim yalnız tek başıma ne yapacaktım ya

"Sen halledersin ya Nalan olur mu nolur ya bak zaten ayda yılda bir denk geldik olur mu" dedi işte asalet işte feraset işte adam gibi adamlık dostluktu. Birde beni ikna etmeye çalışıyordu ben olsam ne halin varsa gör der giderdim böyle de muhteşem insanımdır.

" Tamam ya hallederim ben sen git akşama tüm detayları anlatıyorsun ama " dedim sırıtarak

Kocaman gülümsedi ve bana sarıldı

" Sen en sevdiğim Nalan'sın" dedi

" Başka Nalan var mı hayatında acaba"dedim ve ayrıldık o çağlar ile ilerleken bende sap sap arkasından baktım bir karede iki hayat arkadaşlar

Bende biraz Kızılay'da gezdim seyhanları görsem en azından onların yanına gider takılırdık ama onları da göremedim İbrahim ile karşılaşınca

" Tek kalmışız" dedi samimiyet ile tebessüm ederken

" Ekildik desek daha doğru olur" dedim kahkaha atarak nizamiyede rahat rahat gülemediğim için acısını bu gün bol bol gülerek çıkarıyordum.

" Gel o zaman bizde bir çay içelim" dedi burnumu kıvırıp

" Kahve 'ye ne dersin ,çay pek sevmem" dedim "olur olur" dedi beraber muhabbet ederek öğrenci lokeline girdik her şey vardı kütüphaneden tutun kantine kadar

Kahvelerimizi alıp boş bir masaya oturduk muhabbeti baya sarıyordu Allah'tan da güzel bir gün oluyordu.
Kahvelerimizi bitirdikten sonra geç kalmamak için kalkmıştık . Çıkışa doğru yönelirken bizimkileri gördüm İbrahim'e dönüp " ben bizimkileri gördüm de bir yanlarına uğrayıp geleyim,sende gel hatta" dedim

" Ben dışarıda beklerim sen takıl kafana göre" diye gülümseyip dışarı çıktı.bende bizimkilerin yanına gidip sandalye çekip oturdum

" Selam gençlik" dedim Furkan bana dönerek

" Selam , hayırlı olsun mu?" Dedi neyi ima ettiğini anlamıştım

" Yok ya ne hayırlısı ,ezgi beni satınca İbrahim ile karşılaştık kahve içelim dedik öyle yani farklı bir durum yok" dedim duruma açıklık getirmek isteyerek konuşarak.

Sefa bana dönerek " ben dedim abi Nalan öyle bir şey olsa bize söyler diye" dedi Seyhan konuyu dağıtmaya çalışarak

" Ezgi nerede?"dedi sırıttım biraz dedikodu yapsak bir şey olamazdı

" Asıl hayırlı olsunu söylemeniz gereken kişi ezo" dedim sefa soru sorarcasına kim diye bakış attı

" Bizim çağlar ile " dedim Seyhan sırıtıp

" Belliydi geçen ceza almasından" dedi İbrahim'i hatırlayıp saatinde daha geç olmaması için ayaklandım .Benim ayaklanmam ile onlarda kalkmıştı Seyhan bana " beraber gidelim zaten aynı yere gidiyoruz tabi sende istersen" dedi işime gelirdi " Ne sorunu ya gidelim tabii" dedim

Ezgi'yi dışarıda ağzı kulaklarına varmış şekilde Çağlar ile konuşup gülerksn görmüştüm beraber dönerlerdi büyük ihtimalle o yüzden yanlarına gitmeden uzaktan izleyip Ezgi'nin mutlu olmasına sırıttım.

En azından aramızdan biri mutlu olabiliyormuş diye mırıldandım. Sorunsuz güzel geçen bir izinin ardından  yurda geri dönmüştük harbiyenin kapısına gelmesi ile koşa koşa yurda odaya gidip rahat kıyafetlerimizi giyip yatakta bağdaş kurarak gününün ayrıntısına kadar mest olmuş şekilde anlatmaya başladı

" Ya işte görsen nasıl kibar ,nazik iyi biri çok mutlu olduğum bir gündü ya Nalan hiç bitmesin istedim ,sen neler yaptın"

Bende kısaca anlattım. " Tabii senin mutluluğun yanında bizimkisi hiç" dedim

" İbrahim de hoş çocuk" dedi

" İyi biri ya valla bende sevdim bir şey diyeyim mi ben buraya geldikten sonra kimseye önyargı yapmamaya karar verdim dışardan ne kadar sert duruyor dediğim kim varsa içinden minnoş gülebilen eğlenceli kişiler çıkıyor" dedim ezgi bu dediğime gülmüştü

" Çok sevindim ezgi ya senin adına umarım çok daha mutlu olursun" dedim ezgi bana sarılınca

" Tamam hadi kalk yatış içtimaasına gidelim " dedim içtima alanından sonra bahçede tek başına oturan Seyhan'ı görünce yanına gittik ezgi ile bu gün pek keyfi yok gibiydi.

" Seyhan " dedim kafasını kaldırıp gülümsedi

" Selam" dedi

" Bir durgun görünüyorsun bir şey mi oldu" dedim merakla

" Boşver ya ailesel bir durum çok önemli değil" dedi bunun üzerine bir şey diyemedik ayağa kalkıp " neyse iyi geceler size " dedi

Ezgi de iyi geceler dedi bende tebessüm ederek "ne zaman anlatmak istersen dinleriz unutma" dedim içten bir şekilde gülümseyip yanımızdan ayrıldı bizde biraz açık havada oturduktan sonra yurda girdik.

***
Selam millet:)

Delirerek yazdığım bir bölüm oldu üç kez yazmama rağmen bir türlü kaydedilmeyip silindi bölüm en sonda böyle bir şey yazdım .

Diğer bölümlerde buluşalım 💖