HALLEDERİZ

25

İbrahim'in , "Şeyma" demesi ile yaprak dökümü Ali Rıza efendi gibi bana soldan bir inme geldi .

" Yemin et" dedim belki vazgeçer yalan der falan diye düşündüm ama yok baya baya Şeyma'ya aşıkmış. Şeyma Seyhan'ı seviyor ki bu beni delirten bir durum, Seyhan bana aşık ben Seyhan'a aşığım bu ne ya aşkı memnu mu çekiyoruz ?

" Şeyma Seyhan'ı seviyor" dedi vur yüzüme yüzüme gerçekleri de sinir krizi geçireyim İbrahim.

"Biliyorum ya o kadar insan arasından Şeyma'nın Seyhan'ı seninde Şeyma'yı sevmen takdire şayan" dedim alayla.

Bizim grup ve çağlar ile de ezgi sevgili olduğu için ilişkimizi tek bu sınırlarda yaşıyorduk. Ha birde İbrahim biliyordu ki o da çağlardan duymuş veya sezmiş aman neyse işte diye söylendim kendi kendime.
Şeyma ilişkimizin olduğunu bilmediği için Seyhan'a baya odaklanmış ama benim gidip konuşma fikrim vardı ne olursa olsun boşa içinde bir hisle bu şekilde devam edemezdi. Sonradan öğreneceğine ve benim sürekli Seyhan'ı sevdiğini duyarak kanser olmama gerek yoktu.
Hem onu seven insan varken imkansıza tutulmazdı herhalde.

İbrahim'in gözlerinde ki umutsuzluğu görebiliyordum. Her taraf için sinir bozucu bir sistemdi. Ve her gün Seyhan ile intibak eğitiminde beraberlerdi. gelde kıskanma .
Neyseki Seyhan'ım yapmaz ,ümit vermez

" Ben Şeyma ile konuşacağım zaten ilişkimizi bilmiyor eğer bilirse eminim ki o da kendi yoluna bakacaktır umarım seni görür ve güzel bir yola girersiniz" dedim tebessüm ederek o da zoraki gülümseyerek

" Bilmiyorum ya , ya yoluna koyarız ya da yolumuza bakarız boşver hadi gidelim artık" dedi

Konuşmadan toplanma alanına gittik. Kafa doluluğu ile direkt ezgi ile bir kaç dedikodu yapıp çadıra girip uyudum. Biraz dinlensem ve ne yapacağımı düşünsem iyi olurdu. Seyhan da bu gün yorgun olduğumu söyleyince gelmeyecekti. Bir o tarafa döndüm bir diğer tarafa ama yok uyuyamadım. Bu çıkmazın içinde hepimiz sıkışıyorduk. Şeyma habersiz Seyhan'ı sevip hislerini günden güne büyütüp umuda kapılıyordu. İbrahim Şeyma'yı sürekli başkasına karşı olan aşkını görüp üzülüyordu beni sormayın zaten bu hikayede yanan bendim. Çadırdan sessizce çıkıp postallarımı ayağıma geçirip şeyma'nın çadırını aradım birini açtığımda karşımda sefa ile Nurettin'i gördüm

" Hayırdır Nalan , Seyhan yan çadır da " dedi sefa uykulu sesi ile

" Yok yok yanlış alarm siz devam edin" dedim hızlıca çadırın ucunu kapatıp neyseki diğer baktığım çadırda Şeyma'yı bulmuştum. Hale ile uyuyordu. Çadıra girip dürtüp

" Şeyma kalk kız" dedim kime diyorsam çadırlarına kadar girip dürtüyordum ama kız hala uyuyordu.

" Şeyma " dedim biraz sarsarak gözlerini ovalayıp beni görünce birden uykusu açılmış olacak ki yüksek çıkan sesi ile konuşmaya başlamıştı.

" Senin ne işin var burda"

"Şşş sessiz ol bir konuda konuşmamız lazım acil dışarıda bekliyorum seni kalk gel " dedim sessizce dışarı çıkıp yan taraftaki ağacın yanına gidip çöktüm Şeyma sallana sallana gözlerini ovalayarak yanıma gelip oturdu

" Bu kadar önemli ne konuşacaksın da beni uyandırdın" dedi
Birde afra tafra yapıyordu. Kimse uyanmasın olaysız konuşup gitme niyetindeydim ve derin nefes alıp suratına odaklanıp ciddi tavrımla konuşmaya başladım.

" Bak Şeyma ben seni uyarmak için geldim . Seyhan'ı sevdiğini tüm harbiye biliyor bu aşikar ama sen Seyhan'ın bana aşık olduğunu ve bir ilişkimiz olduğunu bilmiyorsun.  Demem o ki yol yakınken bu yoldan dön üzülmeni istemediğim için kalkıp gelip sana bunları anlatıyorum yarın öbür gün öğrenip daha fazla üzülme diye hem sen biraz etrafına bak eminim ki seni seven sevgine karşılık bulacağın biri vardır sana tek söyleyebileceğim tavsiye bu " dedim uykunun verdiği ve duydukları karşısında biraz  tuhaf , sarsılmış hali vardı

" Bu engel mi peki" dediğinde ilk başta anlamayıp şaşkınca suratına baktım şeytan diyor tut şu kırmızı saçlarını ver eline  sonra sorsun engel mi diye.

" Ne demek engel mi? Sen nasıl bir karaktere sahipsin bilmem ama normal karakterli şahsiyet kavaramı yüksek olan biz insanlar herkesin özel hayatına saygı duyarız ,ilişkimiz var diyorum ve sen engel mi diyorsun ? Bu kadar mı kötü haldesin !" dedim alaycı tavrımla

" Ben seni düşünerek ve sonradan üzülmemen için geldim bu konuşmayı yaptım ,ha yok ben arsız biriyim dersen yolun sonunda yere çöker ağlayarak günlüğüne yazarsın .Bizden uzak dur hayatına odaklan ,kendi hayatına " dedim her cümleme bastırarak. Suratına daha fazla bakıp sinir olmamak için kalkıp hızla uzaklaştım yanından.

Her gün ayrı bir dert Allah'ım ben Tarkan mıyım acıları devamlı bana yolluyorsun yarabbim diye yakınarak çadıra girip sinirle uyumaya çalıştım.

*