HALLEDERİZ

32

2 haftadır anamız ağlamış vaziyetteydik. Hem cezaların yükü hem eğitimlere katılıyorduk. Neyse ki bu gün bitmişti cezamız yarın annemler bizi görmeye geleceklerdi. Bunun sevincini yaşasam da yorgunluktan sevinemiyordum.

Muharebe alanı, silah ,atış eğitimi gibi bir çok eğitim yanında artık psikolojik ve fizyolojik olarak hazırlanmaya başlamıştık. Yine Menteş kampına gidip denizde havada ve karada zorlu bir sürece girecektik. Ezgiler havacılıkta oldukları için onların da eğitimleri ağırlaşmış birbirimizi göremez hale gelmiştik.

2 yılı bitirmeye yaklaşmıştık harbiyede. O kadar çok şey yaşamış , bir çok güzel olay aksiyon ve en önemlisi hayatımın en'lerini yaşamıştım. İbrahim'in yanıma gelip omzuma vurması ile öne savruldum. O kadar halim yoktu ki kafamı bile sabit tutamıyordum.

" Bitmişsin sen" dedi alayla boş gözlerle yüzüne bakıp sırıtan suratına baktım.

" Sağ ol İbo bu değerli bilgiyi senden duymak şeref verdi." Dedim mayışmış vücudumla.

Bir haftadır tüm yemekhane tuvalet temizliği ve gece nöbetleri bizdeydi. Başlarda temizliğe bizimkiler de yardım ediyorlardı ama Ali üsteğmenin fark etmesi ile hepsi bizdeydi.

" Nasıl gidiyor " dedim konu açmak için

" Normal gidiyor iki gün sonra annemler gelecek Menteş öncesi onları görmek iyi olacak benim için " dedi.

Aklıma bizimkilerin gelmesi ile tebessüm ettim. Kaç aydır görüşmüyorduk. Özlemiştim haliyle.

'' oh ne güzel ya benimkiler  bir kızı olduğunu unuttular herhalde arayan soranım yok be İbo.Nalan'ın yüzü gülmüyor" dedim alayla. İbrahim'de gülerek bana ayak uydurdu.

" Seyhan nerde yüzünü genelde güldüren o olmuyor mu zaten"

" Seyhan da olmasa ben bitmişim zaten " dedim.
Cidden Seyhan olmasa ben ne yapar mışım?

" Neyse ben kaçar sana iyi ağlamalar" diye beni arkasında bırakıp gitti. Boş boş etrafa bakarken ilerideki bankta oturan Şeyma'yı gördüm. Kafası ile selam verince bende tebessüm ettim.

Salak mıydım yoksa iyi niyetli mi karar veremiyorum.

Yurda girip canım tek mal varlığım tuşlu telefonumu alıp Kadir'i aradım.
Biraz bizimkilerden mahalleden konuşup özlem giderdikten sonra yarın görüşmek üzere vedalaşıp akşam yemeği için bahçeye indim.

Gözlerim Seyhan'ı ararken Ali üsteğmen ile göz göze gelince hemen asker selamı verdim selam verip

" Ünal , cezayı bitirmişsin ama ben şahsen seni bir kere daha aramızda görürüz diye umuyorum" dedi bıyık altı gülerek

Üsteğmen bile trol geçiyordu. Hayatımda hep olayları ve kişileri seçerek kendime çekiyor gibiyim.

" Bitti üsteğmenim ama ben hakkımı doldurdum yarışmadaki diğer arkadaşlara başarılar diliyorum " dedim

Kısa kahkaha atıp omzuma vurdu. Ali üsteğmende Allah var aşırı karizma adamdı. Zaten askeriye formasını giyen herkeste Allah tarafından verilen bir yakışıklılık vardı.

Görüşürüz diyerek yanımdan uzaklaşınca bende yemekhaneye gittim Furkanları görünce yemek sırasına girmeden onların yanına gittim.

" Afiyet olsun . Seyhan nerde gördünüz mü?"

Furkan kolundaki saate bakıp

" Halsizdi iki üç saat önce revire gitmişti az önce baktık göremedik bizde senin yanında sandık."