A/N: Hinihintay niyo ba ang sweetness ng dalawang main character? Well, heto na poi yon. I know it sucks. Mahirap talaga mag-isip ng scene for them. I curse my self for making the guy a teacher!!!! Ahrmmm. Hehe. A new character is out, ano kayang magiging epekto niya sa kwentong ito? O mas tamang tanong, may epekto ba siya? Hehe. Magulo ba? Ganyan talaga. HAPPY NEW YEAR SA LAHAT!!!!
Vote and Comment
_______________________
Chapter 9: Crazy Moments!
----LORILEI’S POV----
Heto, maaga na naman ako sa school. May tatapusin pa kasi ako sa Student Council Office. Buti na lang walang gate ang school, hindi ako maghihintay sa tabi ng kalsada.
Look up.
Mukhang maganda yatang manood ng sunrise sa rooftop. Sige! Walang problema, four floors lang naman. Para makapag-jogging na rin! Sa emergency exit na lang ako dadaan.
First.
Second.
Third. Malapit na ako.
Fourth. Kalahati na lang.
Yes! Hay ang sarap ng hangi-
Patay! Anong ginagawa ni Damuho dito?! Of all days naman o! Tago!
….If your heart is not satisfied
Head towards the ending prologue that flies away.
In this world where the wind blows like a knife
What is that I should protect?
I heared it before and why is he singing like this. Like someone who is so… lonely. But his voice is soothing.
When I know one pain after another
I draw closer to my true self.
“Sino ‘yan?”
Hala! Napansin na niya ako. No choice.
“Good morning, Sir Hans.”
“Ang aga mo yata?”
Cold again. Damuho talaga.
“May pinapatapos ka pong report, hindi naman ako pwedeng mag-overtime kahapon.”
“ahh! As far as I remember, ang Student Council Office ay nasa ground floor at hindi sa roof top.”
“Yup! Gusto ko lang sanang Makita ang sunrise pero mukhang hindi pwede kaya bababa na lang a-”
“Hindi mo makikita ang sunrise kapag nandiyan ka lang. Halika dito.”
Lalapit ba ako? Damuho kaya ang kausap ko. Sige na nga. Mukha naman siyang mabait ngayon and he look so vulnerable. Lumapit nga ako pagkalingon niya sa harap. We both watched for the sun rise. I look at him. He’s so reserved sa totoo lang. ang bilis din niyang magpalit ng expression; from cold to authoritative to full of random emotions to cold again. ‘yung tipong I wanna hug him and say ‘Everything will be alright.’ And those purple eyes that says a lot of things then becomes blank in just a second. Kahit saang angulo, mukha pa rin siyang estudyante. Does he ever experienced how to be in love?
“ Done inspecting my face?”
“Ang feeling mo Sir!”
Ano bang iniisip ko! Bakit gano’n! Pati puso ko bumibilis ang tibok. Ano ba?! Teacher siya for goodness sake! How can I forget that! He-he’s walking towards me! Step back.
BINABASA MO ANG
A DANGEROUS LOVE (BOOK 1): SECRET RENDEZVOUS
Ficção AdolescenteCOPYRIGHT © 2012 by Myuko Uchiha Paano ba umibig ng isang taong walang pakiramdam? Iyon bang napakamanhid at walang pakialam sa ibang tao. Iyong tipong ang tingin sa lahat ay mahina. Siguro, nakakabaliw.... O kaya naman, nakakaasar. Lalo na, nakakas...