Έχει περάσει αρκετή ώρα από τότε που φτάσαμε σπίτι και κάθομαι στο δωμάτιο μου μαζί με τον Δημήτρη ενώ η Ευθυμία βρίσκεται στο δικό της δωμάτιο.
«Σε λίγο θα πρέπει να φύγω» ανακοινώνει και στριφογυρίζει στην καρέκλα του
«Θα έχουν φύγει μέχρι τότε από το σπίτι σου ή θα τους πετύχεις πάνω στην δράση» λέω γελώντας και σηκώνομαι από το κρεβάτι
«Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι» λέει αηδιασμένος, «Πάντως είμαι χαρούμενος για εκείνους. Ταιριάζουν» λέει και συμφωνώ απόλυτα
«Είναι αλήθεια» λέω, «Μα ποτέ πριν δεν θα τους φανταζόμουν μαζί. Ξέρεις,να είναι πραγματικά μαζί» παραδέχομαι
«Αλήθεια;» αναρωτιέται
«Ναι» απαντώ, «Άκου, τους υποστηρίζω 100%. Μα,το θεωρώ ριψοκίνδυνο που είναι μαζί. Εγώ τουλάχιστον δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό» παραδέχομαι. Να τα φτιάχνεις με τον κολλητό σου και να είστε και στην ίδια παρέα; Εγώ το θεωρώ ριψοκίνδυνο,γιατί αν στραβώσει κάτι τι θα γίνει; Όλα θα αλλάξουν και δεν μου αρέσουν οι αλλαγές.
«Ποιο;» αναρωτιέται
«Αυτό που κάνουν. Να τα φτιάξω,για παράδειγμα, με εσένα» λέω και γελάω στην σκέψη. Δηλαδή,ναι το σκεφτόμουν παλιότερα για αστείους λόγους. Πάντα έφτιαχνα τα δικά μου σενάρια στο μυαλό,αλλά άλλο να το σκέφτεσαι κι άλλο να το κάνεις. «Θα ήταν απλά περίεργο,μα χαίρομαι που για εκείνους πάει καλά»
«Γιατί;» ρωτάει ξύνοντας τον αυχένα του. Φαίνεται σαν να σπάστηκε. Δεν ήθελα να τον προσβάλλω ή κάτι τέτοιο. «Γιατί θα ήταν περίεργο αν ήμασταν μαζί;» ρωτάει γεμάτος απορία
Χαμογελάω. «Επειδή είμαστε φίλοι. Πάντα ήμασταν φίλοι» εξηγώ, «Αν ήμασταν μαζί θα χάναμε αυτό που έχουμε τώρα. Γιατί να το θελουμε αυτό;» απορώ
Μισό χαμογελάει. «Σωστά. Δεν θα το θέλαμε αυτό» συμφωνεί μαζί μου
....
Ο Δημήτρης έχει φύγει ώρες τώρα,η μαμά έχει γυρίσει και εγώ βρίσκομαι στο δωμάτιο μου μη μπορώντας να καταλάβω την αντίδραση της Κατερίνας. Είναι εντάξει που δεν ενθουσιάστηκε. Είναι εντάξει που δεν ρώτησε τίποτα. Είναι εντάξει που φαίνεται να έχει διαγνώσει την κατάσταση χωρίς να ξέρει. Καλά...δεν είναι εντάξει όλα αυτά,αλλά αυτό που δεν είναι καθόλου εντάξει είναι το γεγονός ότι μου ζήτησε να το κρατήσω μυστικό από τα παιδιά. Τι; Υποτίθεται πως πρέπει να συνεχίσω να κρύβομαι; Να κρύβομαι από εκείνους;
YOU ARE READING
What do you want ?
Teen Fiction«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...