Το Σαββατοκύριακο πέρασε με εμένα να διαβάζω και να μην μιλάω με κανέναν. Το δεύτερο δεν ήταν δύσκολο αφού κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μου στείλει μήνυμα ή να απαντήσει στα μηνύματα που έστειλα στα παιδιά. Ούτε καν ο Αχιλλέας δεν έδειξε καμία σημάδι ζωής μέσα στο Σαββατοκύριακο,δεν τον αδικώ. Εγώ τον έδιωξα αλλά έκανα πολύ καλά. Δυστυχώς όμως ήρθε η Δευτέρα που σημαίνει θα τους δω όλους στο σχολείο. Καθώς μπαίνω βλέπω τον Γιάννη και τον Δημήτρη να κάθονται σε μια μεριά και την Κατερίνα να κάθεται σε μια άλλη μόνη της. Δεν τα βρήκε με τον Γιάννη;
Πηγαίνω προς το μέρος της. «Γιατί δεν είσαι με τα παιδιά;» αναρωτιέμαι. Εγώ έκανα βλακεία,η Κατερίνα γιατί δεν είναι μαζί τους;
«Θεωρούν ότι τους πρόδωσα,επειδή γνώριζα για εσένα και τον Αχιλλέα» απαντάει,αλλά δεν φαίνεται νευριασμενη. Σηκώνεται όρθια. «Σε παρακαλώ,Έμμα» λέει σιγανά, «Διόρθωσε το. Αν ήξερα ότι θα συμβούν όλα αυτά δεν θα επέτρεπα να γίνει τίποτα από ότι έγινε» λέει καλοπροαίρετα
«Θα το διορθώσω» λέω αποφασισμένη. Είμαστε μια παρέα,πρέπει να το διορθώσω. «Μετά το σχολείο έλα στο παρκάκι» της λέω και τουλάχιστον έχω εκείνη. Είναι εδώ και μου μιλάει.
«Ελπίζω να έχεις σκεφτεί κάτι πολύ καλό» μου λέει πιο απότομα και φεύγει μακριά μου. Α. Νόμιζα ότι εμείς ήμασταν εντάξει τώρα... Προφανώς έκανα λάθος.
Ξεφυσάω και βλέπω τα αγόρια να έρχονται προς το μέρος μου,όχι για να έρθουν σε εμένα, αλλά για να πάνε στην τάξη τους. Τρέχω για να τους προλάβω. «Περιμένετε» λέω αλλά με αγνοούν. Σταματάω να τρέχω από πίσω τους. «Σας παρακαλώ» βγαίνει τόσο σιγανά από το στόμα μου.
Σταματάν και γυρνάνε προς το μέρος μου. «Τι θες;» με ρωτάει ο Γιάννης ενώ ο Δημήτρης στέκεται δίπλα του ανέκφραστος
«Ξέρω ποσό θυμωμένοι είστε μαζί μου,αλλά μπορείτε να με συναντήσετε μετά το σχολείο στο παρκάκι;» ρωτάω. Ο Δημήτρης πάει να πει κάτι,μα δεν το κάνει.
«Γιατί να έρθουμε;» με ρωτάει ο Γιάννης
«Γιατί παρά το ποσό έχετε νευριάσει μαζί μου, είμαστε φίλοι» λέω ελπίζοντας αυτό να τους πείσει
«Δεν είμαι σίγουρος για το τελευταίο πλέον» λέει και αυτό πραγματικά με πλήγωσε. Έκανα ένα λάθος,μπορούν να μου κρατήσουν μούτρα αν θέλουν αλλά να μην είμαστε φίλοι; Παραπάει.
«Γιάννη,άστην να ολοκληρώσει» τον διακόπτει ο Δημήτρης. Τον ευχαριστώ γι'αυτό με ένα χαμόγελο,το οποίο δεν μου ανταποδίδει.
YOU ARE READING
What do you want ?
Teen Fiction«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
