Emma's pov
Ο Αχιλλέας επιτέλους γυρνάει από το σχολείο και ανακουφίζομαι όταν με φιλάει χαιρετώντας με. «Πώς είσαι;» με ρωτάει, «Σε κούρασε η Εύα;» αναρωτιέται
Χαμογελάω. «Όχι,όχι. Όλα εντάξει» τον διαβεβαιώνω, «Έχει φαγητό στην κουζίνα. Εγώ με την Εύα δεν κρατηθήκαμε και φάγαμε» τον ενημερώνω
«Δεν πεινάω,ίσως αργότερα» μου λέει και τον ακολουθώ στο δωμάτιο του. Μήπως όλα είναι καλά και ήταν η ιδέα μου ότι κάτι δεν πάει καλά; «Έχει έρθει ο Άρης;» με ρωτάει καθώς βγάζει τα μαύρα converse του
«Ναι,δεν έχει ώρα» λέω παραξενευμένη. Από ποτέ τον νοιάζει τι ώρα έρχεται ο μπαμπάς του; Το κακό προαίσθημα που έχω επανέρχεται.
«Θα πάω να του μιλήσω λίγο» λέει και ξανά σηκώνεται όρθιος. Τώρα φαίνεται πάλι απόμακρος,σαν να θέλει να κανονίσει κάτι και είναι αγχωμένος γι'αυτό.
«Γιατί τι έγινε;» αναρωτιέμαι. Το στομάχι μου δένεται κόμπος,το κακό προαίσθημα που έχω μεγαλώνει.
Με πλησιάζει βάζοντας τα χέρια του στα μάγουλα μου. «Τίποτα,Έμμα» μου λέει ήρεμα, «Σε αγαπώ» μου λέει και με φιλάει πριν φύγει από το δωμάτιο.
Δεν είμαι ηλίθια. Έχω δει ταινίες,έχω διαβάσει βιβλία· ξέρω πολύ καλά πως κάτι στο διάολο συμβαίνει. Το νιώθω πως κάτι πρόκειται να πάει πολύ σκατα.
Axilleas pov
«Τι έπαθες;» απορεί ο Άρης όταν μπουκάρω στο γραφείο του αγχωμένος. Κλείνω την πόρτα του.
«Θυμάσαι που μου είχες προτείνει να πάω εσώκλειστος;» αναρωτιέμαι. Με κοιτάει έκπληκτος,έπειτα μπερδεμένος. Προσπαθεί να καταλάβει τι σκατα έχω στο κεφάλι μου,μα δεν πρόκειται. Ούτε εγώ δεν ξέρω τι σκατα σκέφτομαι.
«Ναι...;» λέει διστακτικά, «Αλλά αρνήθηκες. Επανειλλημένα. Νευριάζεις με αυτή την ιδέα... Δεν καταλαβαίνω» λέει μπερδεμένος. Τον έπιασα απροετοίμαστος.
«Ναι,επειδή σιχαίνομαι την ιδέα» λέω και εξακολουθεί να είναι μπερδεμένος. Δεν τα πιάνει γρήγορα,έτσι δεν είναι; «Θα πάω» λέω αποφασισμένος,μα συνεχίζει να με κοιτάει μπερδεμένος. Ούτε αυτό κατάλαβε;
«Η Έμμα;» απορεί, «Το τωρινό σου σχολείο;» προσθέτει, «Δεν καταλαβαίνω» λέει ξεφυσώντας
«Απλά γράψε με και μην αναφέρεις κάτι σε κανέναν» λέω και πάω να βγω από εκεί μέσα
«Περίμενε» με σταματάει και μου δείχνει την καρέκλα για να κάτσω,μα δεν το κάνω.Τον κοιτάω περιμένοντας να μου πει τι θέλει. «Νόμιζα πως με εκείνη είναι διαφορετικά. Νόμιζα πως έχεις αλλάξει» λέει κοιτάζοντας με μπερδεμένος, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί ζητάω αυτό που ζητάω.
ESTÁS LEYENDO
What do you want ?
Novela Juvenil«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
