Το απόγευμα πέρασε πολύ γρήγορα και πολύ όμορφα,νομίζω είχα καιρό να περάσω τόσο ωραία. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα . Του είπα κάποια προσωπικά πράγματα για την οικογένεια,τα παιδιά και εκείνος με άκουσε αν και ο ίδιος δεν μου είπε πολλά. Μα από ότι κατάλαβα δεν τα πάει καλά με τους δικούς του και νομίζω δεν είναι πραγματικοί φίλοι του αυτοί με τους οποίους κάνει παρέα,με εξαίρεση τον Μανό από ότι μου είπε. Παρόλο που δεν είπαμε πολλά ουσιώδη πράγματα, γνωριστήκαμε και περάσαμε πολύ ωραία. Γελάσαμε παρά πολύ,εκείνος με έκανε να γελάω συνέχεια. Νιώθω λες και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον,χωρίς να χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Είναι τρελό αυτό; Είναι η δεύτερη φορά που βγαίνουμε όποτε ίσως είναι νωρίς να βγάζω ένα τέτοιο συμπέρασμα,μα έτσι νιώθω.
Δυστυχώς όμως,ήρθε η ώρα να με γυρίσει σπίτι. Όποτε,σταματάμε σε ένα στενάκι λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου για να μην μας δει κανείς. Οι γείτονες δεν θα δίσταζαν να διαδώσουν πως είδαν την κόρη της δικηγόρου με ένα αγόρι,διαφορετικό από αυτά που κάνει παρέα,με τα πολλά τατουάζ του,το κρικακι του στην μύτη και την ακριβή του μηχανή. Στον κόσμο αρέσει να σχολιάζει,να κάνει υποθέσεις και να χώνει την μύτη του εκεί που δεν τον αφορά.
«Πέρασες καλά;» με ρωτάει ενώ κατέβηκα από την μηχανή
Χαμογελάω. «Πέρασα πολύ καλά. Τελικά, δεν είσαι όσο ανυπόφορος νόμιζα» λέω προσπαθώντας να κρύψω λίγο το χαμόγελο μου,μα μάταια.
«Αυτό σημαίνει πως θα το ξανακάνουμε;» ρωτάει κάπως διστακτικά
«Ναι» λέω χωρίς να το σκεφτώ, «Αρκεί να μην τα θαλασσώσεις» προσθέτω. Πραγματικά, πραγματικά δεν θέλω να τα θαλασσώσει. Είχα τόσες αμφιβολίες πριν βγούμε,όχι μόνο σήμερα, αλλά και τις προάλλες και πραγματικά ελπίζω να μην τις δικαιώσει.
«Τι σε κάνει να νομίζεις πως θα το κάνω;» με ρωτάει ήρεμα,με την φωνή του σταθερή. Θέλει πραγματικά να μάθει,το καταλαβαίνω.
«Έχω ακούσει πράγματα για εσένα,Αχιλλέα» λέω σκύβοντας το κεφάλι μου. "Καταστρέφει ότι αγγίζει", "Η κακομοίρα τον ερωτεύτηκε κι εκείνος απλά έπαιζε μαζί της" , "Γίνεται βίαιος. Επικίνδυνος" : είναι κάποια από αυτά τα πράγματα που έχουν ακουστεί για εκείνον. Πράγματα στα οποία δεν έδινα σημασία,γιατί δεν έδινα ούτε σε εκείνον σημασία. Μα τώρα έρχονται ξανά σιγά-σιγά στην μνήμη μου, "ζωντανεύουν" συζητήσεις που είχα ακούσει για εκείνον στο παρελθόν. Ξέρω πως δεν θα έπρεπε να κρίνω κάποιον από όσα έχω ακούσει για εκείνον,μα κάποιες φορές το κάνω. Πολλές φορές το κάνω. Γιατί; Γιατί νιώθω ότι είναι προτιμότερο να αποφύγω κάτω παρά να κάτσω και να το διαπιστώσω μόνη μου και αυτό να με πληγώσει.
ESTÁS LEYENDO
What do you want ?
Novela Juvenil«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
