What do you want ?

Τέλος {55}

Πέρασαν ώρες,μέρες,μήνες και έπειτα ένας ολόκληρος χρόνος με την απουσία του. Ένας ολόκληρος χρόνος μακριά ο ένας από τον άλλον. Από εκεί που βλεπόντουσαν καθημερινά για δυο χρόνια, σταμάτησαν να συναντάνε ο ένας τον άλλον στο σχολείο,στο παρκάκι. Σταμάτησαν να βγαίνουν μαζί,κρυφά ή δημόσια. Από εκεί που μίλαγαν καθημερινά έπαψαν να μιλάμε μέσα σε μια μέρα."Πώς γίνεται;"Αναρωτιόντουσαν. Πώς γινόταν δυο άνθρωποι που να μην άντεχαν στην σκέψη να μείνουν μακριά ο ένας από τον άλλον ξαφνικά απείχαν χιλιόμετρα μακριά χωρίς να επικοινωνούν. Νόμιζαν πως ήταν αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο,μα να που έγινε. Ωστόσο,δεν σημαίνει πως ήταν ευχαριστημένοι με αυτό.

Εκείνη,αυτή που έμεινε πίσω, για να καλύψει το κενό που ένιωθε το έριξε στο διάβασμα. Διάβαζε από το πρωί μέχρι το βράδυ,χωρίς σταματημό. Μέχρι και η μητέρα της ανησύχησε... Δεν έβγαινε,δεν καθόταν στο κινητό,δεν μίλαγε. Το μόνο που έκανε είναι να έμενε στο δωμάτιο της για ώρες ατέλειωτες διαβάζοντας και ακούγοντας μουσική. Αυτή ήταν πλέον η καθημερινότητα της. Και το πιο περίεργο; Δεν την πείραζε,δεν παραπονέθηκε ποτέ που δεν έβγαινε. "Θα γυρίσει και όταν γυρίσει εγώ θα είμαι εδώ,όχι επειδή είμαι καμία χαζή όπως θα υποθέσουν οι περισσότεροι. Μα επειδή τον αγαπώ. Δεν θα χάσω ελπίδα για εκείνον" αυτό ήταν που έλεγε στον εαυτό της και της έδινε δύναμη για να συνεχίσει. Αυτή την χρόνια βρήκε και τον εαυτό της. Σταμάτησε να εξαρτάται από τους άλλους, φυσικά όχι πλήρως, γιατί ήξερε... Ήξερε πως αν εκείνος κάποια μέρα γύριζε δεν θα τον ξανά άφηνε.

Εκείνος,αυτός που έφυγε, άφησε πίσω του τα πάντα για εκείνον. Δηλαδή; Εκείνη. Εκείνη ήταν τα πάντα για εκείνον. Άλλωστε,ποτέ δεν ένιωθε ότι είχε κάτι άλλο. Η μητέρα είχε φύγει,όχι ότι ήταν και ποτέ εκεί...Τα ναρκωτικά την είχαν πάρει. Αδέρφια; Δεν είχε. Φίλους; Κανέναν αληθινό. Και όσο για τον πατέρα του; Η σχέση τους ήταν μια ρόδα. Μπορεί να μην το συζήταγε,αλλά όσο ήταν μικρός του είχε δώσει ευκαιρίες. Ευκαιρίες περιμένοντας για μια αλλαγή,μα αυτή η αλλαγή ποτέ δεν έγινε. Και έπειτα,αφού έλειπε για πολλά χρόνια,ανακαλύπτει πως είναι καθαρός με μια αξιοπρεπή ζωή. Δεν μπορεί να τον συγχωρήσει,όχι επειδή ήταν εγωιστής ή στενόμυαλος,αλλά επειδή αναρωτιόταν πως γίνεται να αλλάξει για κάποιον άλλον και όχι για εκείνον. Θυμόταν τον εαυτό του να του έλεγε,όταν δεν ήταν τελείως χαλια, "Σε παρακαλώ,σταμάτησε το. Σταματά να καταστρέφεσαι" και εκείνος γινόταν χειρότερο. Μπορεί οι σχέσεις τους να έφτιαξαν αρκετά τον καιρό που ήταν με εκείνη,μα δεν σημαίνει πως ήταν τέλειες. Εκείνη ακόμα κατείχε την πρώτη θέση στην καρδιά του,αν όχι την μοναδική. Όμως,έφυγε. Έφυγε γιατί ήταν δειλός. Φοβόταν πως δεν είναι αρκετός. Γι'αυτό έφυγε: για να γίνει αντάξιος της. Ήταν αποφασισμένος πως θα γίνει καλύτερος, αντάξιος της. Πέρασε αυτή την χρόνια μακριά της,προσπαθώντας. Δεν πέρασε μέρα να μην την σκέφτεται. Δεν τον ένοιαζε καμία άλλη,δεν ασχολιόταν με καμία άλλη. Για εκείνον υπήρχε μόνο εκείνη.