Η βραδιά περνάει πολύ αργά με εμένα και τον Αχιλλέα να ανταλλάζουμε ματιές,αλλά χωρίς να μιλήσουμε και χωρίς να στείλει κάποιο μήνυμα. Από την άλλη,η Κατερίνα λέει συνέχεια περίεργα πράγματα που ελπίζω να μην ακούει ο Αχιλλέας γιατί ένα από αυτό ήταν η περιγραφή διαφόρων όμορφων στιγμών μου με τον Δημήτρη. Προφανώς,φιλικές στιγμές και τίποτα σημαντικό αλλά εγώ δεν θα ήθελα να ακούσω κάτι τέτοιο αν ήμουν στην θέση του. Βέβαια,ο Αχιλλέας δεν φαίνεται να ακούει ή να ασχολείται μαζί μου πέρα από τις σταδιακές ματιές που ρίχνουμε. Δεν λέω ότι θα ήθελα να ασχολείται με τέτοιες βλακείες,αλλά ένα ενδιαφέρον ίσως δεν θα έβλαπτε...Τι λέω ρε φίλε; Γιατί να θέλω να ζηλέψει ή κάτι τέτοιο; Αυτό είναι ηλίθιο.
Η Κατερίνα περνάει από πάνω μου για να σηκωθεί και στέκεται πάνω από τον Δημήτρη. «Σήκω,θέλω να κάτσω με τον Γιάννη» του λέει κι εκείνος σηκώνεται με μια αγανάκτηση. Σηκώνομαι για να περάσει μέσα ο Δημήτρης, προτιμώ να κάτσω από έξω.
«Ευχαριστώ» λέει και κάθεται δίπλα μου. Ο Αχιλλέας μας κοιτάει και πάλι, αλλά αυτή την φορά κοιτάει πιο επίμονα. «Εμάς κοιτάει;» με ρωτάει ο Δημήτρης ενώ η Κατερίνα με τον Γιάννη λένε τα δικά τους.
«Ποιος;» ρωτάω παρόλο που ξέρω πολύ καλά ποιος. Δεν έχει πάρει το βλέμμα του.
«Ο Αχιλλέας» απαντάει, «Να του πω ποιο είναι το πρόβλημα του;» ρωτάει ενοχλημένος
«Τι; Φυσικά και όχι» λέω βιαστικά, «Μπορεί απλά να έχει χαζέψει,δεν γυρίζει η γη γύρω μας» λέω κοφτά. Άκου εκεί να του μιλήσει, ναι κατούρα και λίγο Δημητράκη!
«Μα ρε φίλε μας κοιτάει» επιμένει ο άλλος και ο Αχιλλέας γυρνάει το βλέμμα του στην παρέα
«Τι σε νοιάζει τι κάνει;» αναρωτιέμαι. Γιατί ξαφνικά τόσο ενόχληση;
«Επειδή ο άνθρωπος είναι μαλακας» απαντάει και δεν καταλαβαίνω αυτή την εχθρικότατα. Δεν είναι ότι είχε κάποιο θέμα μαζί του πριν... «Νομίζει ότι επειδή πηδάει κάθε τσουλα ότι κάνει και κάτι. Περπατάει λες και του ανήκει όλος ο κόσμος. Εντάξει ρε αδερφέ μου, έχεις λεφτά κι εμείς το ίδιο» λέει κάτι πολύ ρηχό αυτή την στιγμή και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθε.
Τον κοιτάω απορημένη. «Τι έπαθες ξαφνικά;» ρωτάω πραγματικά απορημένη. Δεν μπορώ να καταλάβω.
«Ει πιτσουνάκια» φωνάζει αρκετά δυνατά ώστε κάποιοι να γυρίσουν να μας κοιτάξουν και φυσικά κι ο Αχιλλέας. Τον κοιτάω κι όταν οι ματιές μας συναντιούνται παίρνει το βλέμμα του από εμένα. Τι σκατα;
ESTÁS LEYENDO
What do you want ?
Novela Juvenil«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
