Axilleas pov
Είμαι έτοιμος να φύγω. Η Εύα έρχεται προς το μέρος μου για να με χαιρετήσει. «Θα μας λείψεις» λέει έτοιμη να κλάψει. Παίρνω μια ανάσα και την βάζω στην αγκαλιά μου,είναι απροετοίμαστη καθώς δεν το περιμένει. Σκάλωσε για λίγο και έπειτα με αγκάλιασε.
«Ελπίζω να έχει καλό φαγητό όπως εδώ» λέω βγάζοντας την από την αγκαλιά μου. Με κοιτάει χαρούμενη και κάνει στην άκρη. Περίεργο που δεν λέει κάτι,συνήθως πάντα έχει κάτι να πει.
«Τα έχεις όλα;» με ρωτάει ο Άρης
«Ναι,όλα» λέω με σιγουριά
«Δεν χρειάζεται να πας αν δεν θέλεις» μου ξαναλέει
«Θα μου κάνει καλό» λέω με βεβαιότητα, «Ίσως όταν γυρίσω να είμαι λιγότερο κοπανός» λέω για πλάκα,μα πραγματικά το ελπίζω. Ελπίζω να γίνω καλύτερος τον καιρό μου εκεί. Αντάξιος...
«Γιε μου,είμαι περήφανος ξέρεις» λέει, «Για τον άντρα που γίνεσαι» προσθέτει
«Όλοι προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, έτσι δεν είναι;» λέω εύθυμα και με κοιτάει περήφανος,όχι όπως άλλες φορές.
Ήρθε η ώρα να φύγω. «Τα λέμε» λέω βγαίνοντας από το σπίτι και μπαίνοντας το ταξι. Θα μου λείψει η μηχανή μου,αλλά ξέρω πως όταν γυρίσω θα είναι εδώ. Δεν θα πάει πουθενά.
Emma's pov [Μηνες μετα]
Μήνες έχουν περάσει χωρίς κανένα νέο από εκείνον. Κανένα. Ξέρω μόνο ότι έχει φύγει. Φυσικά,δεν τον έχω ξεπεράσει. Βασικά μόνο εκείνον σκέφτομαι. Ωστόσο,τα πράγματα επέστρεψαν στο όπως ήταν πριν ξεκινήσει όλο αυτό με τον Αχιλλέα. Διαβάζω παρά πολύ και μένω συγκεντρωμένη εκεί,στο σπίτι τα πράματα είναι ήρεμα. Όσον αφορά όμως τα παιδιά,παραμένουμε μακριά ο ένας από τον άλλον. Δεν θέλω να έχω κάποια σχέση μαζί τους και το ξέρουν,νομίζω πως ίσως το έχουν αποδεχτεί κιόλας. Πλέον κάνω παρέα με ένα άλλο κορίτσι,την Άννα,είναι ήσυχη και αφοσιωμένη στα μαθήματα ωστόσο καλή παρέα αν νιώθεις μοναξιά. Φυσικά,το κενό που νιώθω με την απουσία του Αχιλλέα δεν γεμίζει όσο κι αν προσπαθήσω. Νομίζω δεν θέλω καν να γεμίσει. Ξέρεις,έχω περάσει πολλα στάδια. Έχω νευριάσει μαζί του,τον έχω μισήσει, θέλω να μην γυρίσει,μα βέβαια αυτό που στο τέλος επικρατεί είναι η αγάπη που νιώθω για εκείνον.
Ίσως είμαι ρομαντική και ονειροπόλα που πιστεύω ότι δεν τελείωσε όλο αυτό,μα έτσι πιστεύω. Αποκλείεται να ήταν αυτό το τέλος μας. Αποκλείεται το τέλος μας να ήταν τόσο απότομο και αναπάντεχο. Δεν νιώθω καν πως το κλείσαμε το ζήτημα,άρα δεν τελείωσε. Κάπως θα έρθουν τα πράγματα και θα ξανά σμίξουμε. Δεν μπορεί να τελείωσε,έτσι δεν είναι;
-anwnymh
VOUS LISEZ
What do you want ?
Roman pour Adolescents«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω...
