🚫❌🚫 (Under Revision) HUWAG MUNA BASAHIN!

Chapter 94

(Jaczis pov)
Dahan-dahan akong nagmulat at umikot ng higa. Agad akong napaupo habang nakatingin sa tabi ko.

She's gone.

I'm naked pero wala na siya sa tabi ko. What the fuck! Dali-dali akong nagbihis at lumabas ng kwarto

"ama!" mukhang nagulat pa siya pagbukas ko ng pinto.

"what's wrong?"

"where is Alexia?" bakit ba ako kinakabahan.

"she's gone. She's already returned to her world" para akong nanghina sa sinabi ni ama.

What? She left without saying anything? Fuck it!

Lumabas na ako at nagtuloy sa kwarto. Napasalampak ako sa kama habang nakasapo ang kamay sa mukha.

Damn it! Hindi man lang siya nagpaalam? What the hell is her problem?! Bakit ba ako naiinis. Okay nga yun eh. Wala na siya. Wala ng mangungulit sa'kin...but damn! Parang hindi ko kayang tanggapin na wala na siya.

"that's the look of a broken hearted" mabilis akong napalingon sa pinanggalingan ng boses.

"don't scare me like that!" damn this guy.

Nakaupo lang siya sa bintana habang nakangisi.

"dapat masaya kang wala na siya pero...bakit parang namatayan ka sa hitsura mo?" matalim na tingin lang ang binigay ko sa kanya.

"shut the fuck up Harlie" mukha ba akong namatayan.

"forget about her. You can't be together. You're a prince. You will marry Klajizai in the future. Don't think about her anymore" may panunuya sa boses niya. Damn it! Hindi ko gusto ang sinabi niya. I know magkaiba kami pero...damn! Ayokong isipin.

"just admit that you like her. Wala namang masama" napabuntong hininga bago bago nahiga.

"yeah, i like her. Nakakainis lang na hindi man lang siya nagpaalam na aalis siya" tsk! She left without a word.

Narinig ko pa ang tawa niya pero hindi ako lumingon. Tinakip ko ang braso sa mga mata ko...pero bakit mukha niya ang nakikita ko. Damn! Nababaliw na yata ako.

"malay mo makita mo siya sa hinaharap"

Napahinto ako sa sinabi niya. Ayokong umasa pero bakit masaya ako sa narinig ko.

Will i be able to see her again?

(Alexia pov)
Nakatanaw ako sa kaharian. Nasa labas ako ng kaharian nila.

"are you sure na hindi ka magpapaalam?" hindi ko siya nilingon at nagpatuloy lang sa pagtanaw.

"what for? Wala namang magbabago" hindi naman siya maghahabol. Baka nga matuwa pa yun pag nawala ako.

"nakaka-inggit kayo ni prince" napalingon ako sa kanya. Ang arte ng boses niya.

"wala ka kasing honey" napairap siya bago tinanaw ang kaharian mula sa malayo.

"pero mas ayokong maging gaya mo. Ayokong masaktan tulad ng sa'yo" hindi ako sumagot at inisip nalang siya. I left him naked on bed. Hinahanap niya kaya ako? Siguro hindi.

"ang saklap ng tadhana niyo. Hindi kayo pwede sa isa't-isa" napabuntong hininga ako at nakaramdam ng lungkot.

"tanggap ko na yun. Hindi talaga kami pwede sa isa't-isa. Hahanap nalang ako ng forever sa mundo namin" pero mukhang mahihirapan yata ako.

"pwede ko namang ibigay sa'yo yung ginawa kong puppet. Gwapo yun. Gagawan kita kahit ilan" nakangiwi ko siyang binalingan bago umiling.

"sa'yo na, ayoko ng fake" nilampasan ko nalang siya.

"bakit ayaw mo?" ang kulit niya grabe.

"tsk! Kung pwede ko lang ibigay sa'yo si Riz" bahala ka jan.

"gusto mo bang gawan kita ng kamukha ni Allen?" dun na ako napahinto. Lalo akong nakaramdam ng lungkot.

"wag na. Masasaktan lang ako pag lagi ko siyang nakikita. Alam kong hindi na siya babalik pa"

"u-uhm" binalingan ko siya ng tingin at ngumiti.

"okay lang. Hindi na kailangan. Baka hindi ako maka move-on sa pagkawala niya pag lagi kong nakikita ang puppet niya" hindi ko kaya. Baka bumigay na ako at mabaliw.

"ganun mo siya kamahal?" tumango ako habang inaalala ang lahat ng pinagsamahan namin.

"kaya kong iwan ang lahat wag lang siya" ganun ko siya kamahal.

"sana ako din may ganyang friend" napahinto ako at nginitian siya.

"ako nalang friend mo"

Napakurap pa siya ng ilang beses bago ako taasan ng kilay.

(Ahri pov)
Jusko pong bata ka.

"no thanks. Babalik ka na sa mundo niyo at hindi mo na ako makikita, kaya no thanks nalang" napangiwi pa siya.

"grabe siya" nakasunod lang ako sa kanya.

Kahit san ko anggulo tignan, masyado siyang malungkot. Parang nawala ang parte ng pagkatao niya kasabay ng pagkawala ni Allen. Ibang-iba na siya kumpara sa dati.

"kung alam mo lang" bulong ko na ikinahinto niya.

"may sinasabi ka?" ngumiti lang ako at umiling.

"ang sabi ko...maganda ako" i flipped my hair bago nagteleport sa bahay.

"luh. Grabe siya"

Humarap ako sa kanya at ngumiti. Kinuha ko ang kamay niya at nilagay ang kwintas.

"ano to? Farewell gift mo sa'kin?" mukhang nagustuhan niya ng kwintas.

"she told me to give this to you. Regalo daw niya sa birthday mo"

Nawala ang ngiti niya at napalitan ng lungkot.

"si pardz talaga" napaiwas nalang ako dahil umiiyak na siya habang nakangiti. Ayoko talaga ng ganito. Nakakaiyak.

Tutuparin ko na ang pangako ko. Ibabalik ko na ang mahal mong kaibigan sa mundo niyo. Sana maging masaya ka kung nasan ka man.

I guess this is the end for the both of you, for all of us.

But i wish to see you in the future.

I hope it will happen.

The End.

A/N:
Don't forget to vote, comment and of course, follow me at my account.

Thank you in advance!