My Life With A Stalker. Voltooid

20

Mijn moeder kijkt me bezorgd aan. "Lieverd, gaat het wel?" Vraagt ze. Ik knik. "Laten we de Metro pakken, dat lijk me veilig." Zegt me moeder. "Dat is goed. We doen alsof er niks is gebeurd!" En zo lopen we naar het metro station.

Mijn moeder zoekt even naar haar sleutels. Ik begin kriebels te krijgen, wat voor verassing heeft me moeder nu weer voor elkaar gekregen? "Klaar?" Vraagt ze. "Ja,"  Mijn moeder opent de deur. "VERASSING!" Hoor ik Shaden, Robert en opa en oma roepen. "Welkom thuis!" Roepen ze in koor. "Wow!" Roep ik. Overal hangen slingers. "Het was allemaal Roberts' idee. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. "Aww, super bedankt! Dit had echt niet gehoeven!" Zeg ik. "Er is ook taart!" Zegt me oma. "Taart? Oma, zeg alstublieft dat het u lekkere chocolade taart is?" Zeg ik. "Ja, lieverd. Daar heb ik speciaal vandaag aan gedacht!" Zegt me oma blij. "Aww, wat lief van u!" Ik bespring mijn oma zo wat. "Ik ga even me spullen boven zetten."  Ik loop naar boven ik gooi mijn spullen neer. Ik open snel mijn computer. Uit verbazing stond mijn computer al aan. In het ziekenhuis had ik mijn laptop mee genomen, maar thuis had ik de computer. Er moet dus iemand op zijn geweest. Ik kijk naar de pagina die wordt geladen. 

Nu ACTIE! Drie messen voor maar 450-, !!!

Wat? Ik zie dat de aankoop is gedaan via mijn bank! Als de poltie ziet dat ik deze aan koop heb gedaan, dan heb ik een probleem! En er is nog eens 450-,  weg! En ik heb het niet eens gedaan! Er gebeuren vreemde dingen hier! Eerst deed de rem het niet nu dit? Wie doet nou zoiets? "Siara, kom je?" Hoor ik Robert roepen. "Ja," Roep ik terug. Ik doe alsof er niks is gebeurd. Ik loop naar beneden. Ik zie dat de heerlijke chocolade taart al op tafel staat. "Waar is Victor?" I shet eerste wat ik zeg. Iedereen haalt zijn schouders op. Ik laat het gaan en ga zitten aan tafel. Ik pak een stukje taart. We praten nog gezellig wat.

"Lieverd, vandaag is het jou dag, wat wil je vandaag eten?" Vraagt me moeder. "Doe maar lekker Bami en een lekkere salade!" Zeg ik. "Mm, dan moet je wel even tomaat en komkommer gaan halen van de supermarkt! Neem maar mijn fiets." Ik knik. Ik loop naar de voor deur. Ik doe me jas aan en loop de deur uit. Ik fiets. Ik zie dat er een meisje achter me fietst. Blond haar en groene ogen. Ik sla de bocht om. Toevallig slaat zij ook de bocht om. Ik stap van mijn fiets en loop de supermarkt in. Het meisje blijft me aan kijken en loopt me achter na. Ik begin vang te worden. Ik pak de benodigheden en stap weer op mijn fiets. Het meisje houdt me tegen. "Staan blijven jij, of je hebt een groot probleem!" Zegt het meisje. "Wat moet je?" Zeg ik zo kalm mogelijk. "Je geeft me je portemonnee en het nummer van Shayden en Sara!" Wat? Hoe weet zij die namen? "N-nee, je krijgt het niet!" Zeg ik. Het meisje geeft me een harde klap in me gezicht. "Nu!" Schreeuwt ze. Ik geef haar de nummers. Zonder dat ik nog iets kan zeggen fietst ze weg. Wat? Wie was zij? Ik fiets weer naar huis. 

Ik geef de spullen aan me moeder. Die me een "Dankje" aanbied. Ik loop per direct naar boven. Ik zoek overal waar Victor is. Ik kan hem nergens vinden. Ik loop ze kamer in. Ik zie dat zijn telefoon op zijn bureau ligt. Ik open hem en ga naar zijn Whatsapp. Ik zie een naam staaan genaamd: Paisley. Ik klik op haar profielfoto. Ik schrik. Dat was precies het zelfde meisje die ik zag bij de supermarkt. Wacht maar als hij thuis komt. Hij gaat gewoon vreemd met z'n trut? Argh, wacht maar. Hij heeft me vriendin kapot laten maken voor haar? Iew. 

Ik roep Shaden. Shaden komt meteen naar boven gerend. "Wat is er?" Vraagt ze. "Kom, ik moet je veel zeggen." Ik leg het hele gebeuren bij de supermarkt uit. "Wat? Dat meen je niet?" Zegt ze geschrokken. "Ik dacht dat hij echt van me hield!" Zegt Shaden bijna huilend. "Dat dachten we allemaal, Shaden."  Ik zit wat samen met Shaden op het internet te surfen opzoek naar hulp of informatie, maar we vinden niks. Helemaal niks. "Wat nu?' Zegt Shaden. "Wachten tot hij thuis komt." Zeg ik. "Mm. Komt hij wel thuis?" Zegt Shaden. "Dat is een goede vraag, geen idee. We kijken wel. Je weet maar nooit." Zeg ik. Ik ben het met Shaden eens, ik denk dat hij inderdaad niet thuis zal komen. De kans is echt heel erg klein. "Shaden, ik word gestalkt." Zeg ik ineens zonder controle. "Wat!?" Zegt Shaden. Ik leg het allemaal uit. "Daarom was je die ene keer zo laat op school en wou je niks zeggen! Oh, waarom heb je me dit niet eerder gezegd? Met wat kan ik je helpen? Ik zal er altijd voor je z-" "Rustig, het is oké!" Zeg ik kalm. "Nee, dat is het niet!" Zegt Shaden. "Kijk dat is nu de reden waarom ik je het niet wou vertellen!" Zeg ik. "Oh, sorry!" Ik zit een tijdje met Shaden op mijn bed. Het is stil, heel stil. Plots horen we de voor deur open gaan. Shaden kijkt me aan. "Victor!" Roepen we tegelijk. "Oké, doe alsof er niks aan de hand is!" Shaden knikt. Ik hoor Victor naar boven lopen. Hij opent zijn kamer deur. Ik hoor dat hij iets op zijn bureau laat vallen. Hij loop dan naar de douche.Dit is mijn kans. Denk ik. Ik loop naar ze kamer. "Oh mijn god." Zeg ik zacht. Ik zie mijn gestolen portomonnee op zijn bureau liggen.

Heeyy iedereen! Ik heb vandaag twee updates in één dag gedaan! Van meer dan 1000 woorden! Ik  had ineens zo veel inspiratie! HOPELIJK VINDEN JULLIE HET LEUK! 

Comment,

Vote,

Follow ♥