My Life With A Stalker. Voltooid

1.

Ik pak de Pindakaas pot van het keukenrek, Ik pak een bord, en een boterham. ‘Wat doe jij nou zo vroeg? Jij bent nooit om-’ Hij kijkt op ze horloge en zegt dan weer: ‘-Jij bent nooit om ‘Half zeven’ wakker!’ Zegt Victor, dat is me broer die me dagelijks irriteert, maar waar ik toch van houd. ‘Wat boeit jou dat nou? En waarom ben jíj zó vroeg wakker? Dat ben je anders ook nooit!’ Zeg ik. Victor mompelt iets binnensmonds en smeert ook zijn eigen boterham. Ik eet vlug me brood in een keer op, en drink me melk in één teug op. Het is bijna zover, ik moet nog een weekje wachten en dan is het vakantie! Het lijkt wel alsof ik hardop denk, want dan zegt Victor ineens: ‘Het is bijna vakantie!’ Ik negeer hem en ren gauw nog even naar boven. ‘Wat ben jij vroeg wakker!’ zegt me moeder. ‘Mam begin jij ook al? Ik wil vandaag gewoon wat eerder wakker zijn ja!’ Ik heb meteen spijt van wat ik heb gezegd. En dan vraag ik me zelf ineens ook af: Waarom ben ik zo vroeg wakker? Het blijft een voordeel. Ben ik wat eerder op school. ‘Sorry mam, maar ik ben altijd chagrijnig in de ochtend. Dat weet je!’ zeg ik zacht. ‘Denk je dat ik je niet ken? Ik ben je moeder lieverd. Ik ben ook een beetje stom dat ik dat vraag.’ Dan bereid ik me al vast voor, voor wat er gaat komen. ‘Kom toch eens hier! Je blijft me lieve dochter!’ En dan gebeurt Het! Ik voel een dikke knuffel. Ik word  bijna plat geknuffeld. ‘Ma-'  Ik maak me zin net niet af. Me telefoon in me broek trilt. ‘-Mam laat me maar weer los.’ Zeg ik.  ‘Oh, ja je hebt gelijk!’ Eindelijk, ik voel weer lucht. Ik loop even naar me kamer. Ik doe de deur dicht, en zie dat me moeder me nog steeds aan kijkt. ‘Waarom zijn moeders altijd zo close met hun kinderen?’ zeg ik hardop.  Ik plof neer op mijn bed, met een Smurfen dekbed. Tja die heb ik nog vanaf dat ik in de kleuterklas zat. Mijn kamer is onderranden helemaal blauw met wit. In mijn hoekje naast mijn gordijnen staar er een bureau. Je kan het niet een bureau noemen het bestaat voornamelijk  uit een tafel met een paar laden. Er tegen aan zit een bureaustoel die helemaal wit is. Me gordijnen zijn baby blauw. Naast me deur  (Die helemaal beplakt is met stickers) staat er een witte kledingkast, met blauwe noppen er op. Mijn kledingkast is super groot voor mij. Maar alleen voor mij. Me moeder vindt dat ik een nieuwe moet, maar daar heb ik geen zin in. Ik was helemaal vergeten dat ik een berichtje had gekregen, Ik lees het:

Word jij nog geknuffeld door je eigen moeder? Is het fijn?                                                                                                                                        

x….

Dat zal vast wel een grap zijn van Victor! Ik kijk op mijn horloge. ‘Shit, het is al kwart over acht!’ En ik dacht dat ik vroeg op school zou komen!

Haai leuk dat je dit hoofdstuk leest! Dit is pas het begin als je dit stuk niet goed vind zou ik het graag willen horen in de comments en bovendien dit is me eerste boek met het eerste hoofdstuk! Dus ik moet nog heel veel leren! ♥