My Life With A Stalker. Voltooid

9.

‘Wat doe jij hier? Mama zei dat je pas vrijdag zou komen! Wat is er aan de hand?’ Ik kon me ogen niet geloven, me vader staat voor de deur. ‘Vind je het niet leuk dat ik er ben? Anders ga ik maar weer!’ Zegt me vader met een grijns. Ik heb meteen spijt. Ik ren op me vader af, en geef hem een dikke knuffel. ‘Nee, blijf maar lekker hier! Maar ik wil toch even weten waarom je zo vroeg terug bent!' Roep ik nieuwsgierig. ‘Ik heb eerder vrij! Zullen we iets leuks gaan doen?’ Ik denk per direct aan de droom die ik had. Ik dacht aan de jongen. Zal ik die dan tegen komen? Onzin, hoe haal ik dat nou in me hoofd? ‘Uh, Pap ik denk niet dat het nu kan! Ik moet nog wat regelen.’ En dat is geen onzin, ik moet inderdaad nog even kijken hoe ik aan € 500-,  moet komen. Voordat me vader nog iets kan zeggen, ren ik naar boven. Ik schrik me rot. Er hangt een briefje aan me raam.

Je weet het! Als je niet komt opdagen, heb je een groot probleem! Ik meen het je hebt nog twee dagen! Als je dan niet aan die € 500-,  heb je een groot probleem! Ik zeg het niet nog een keer!!

Mijn handen beginnen te trillen. Het lijkt alsof ik even niet meer op de aardbodem ben. Alles wordt weer zwart voor me ogen. Ik voel niks meer, alleen een harde klap tegen me achterhoofd. Er hangen zinnen voor me ogen. Ik zie weer even het meisje op het kerkhof.

****

Ik word helemaal bezweet wakker. Wat is er in vredesnaam gebeurt? Ik sta met gekreun op. Me hoofd begint te bonzen. Zwarte vlekjes beginnen voor me ogen te dansen. Ik laat me vallen op me bed. Het eerste wat ik pak is me telefoon. Ik kijk even op me app. En klik op het icoontje waar op staat: Shayden. Ik zie dat haar profielfoto is verandert. Ik klik er op. Ik gil van genot. Ik zie dat Shayden en Victor elkaar een kus geven. O mijn god! Ik ben aan de ene kant blij maar ook op een één of andere manier boos. Mijn beste vriendin met mijn broer? Dus daarom zijn ze  er niet. Alles begint op zijn plek te vallen. Daarom deed Victor zo geheimzinnig. En deed hij zijn haar goed toen ik toevallig de douche in stapten! Ik besluit om Victor te bellen. Want Shayden’s telefoon lag hier naast me. Ik toets het nummer in. De telefoon gaan 4 keer over.

V= Victor

S=Siara.

(V) Ja, hallo met Victor.

Ik hoor dat Victor fluistert.

(S) Hey, vic! Waar ben je? Ik maak me ongerust! En waar is Shayden?

(V) Maak je maar geen zorgen ze is bij mij! We zijn bij de dokter.

(S) Wat!? Bij de dokter? Wat is er gebeurd?

(V) Ze had toch een blauw oog en een plek op haar rug?

(S) Hoe weet jij dat?

(V) Ik leg het later nog wel uit!

Er wordt wéér in me oor opgehangen! Het zal vast niks ergs zijn. Ik besluit om nog even een kijkje te nemen bij me vader. Ik loop de trap af. De hoofd pijn is al wat minder. Ik zie dat me vader een glas wijn voor zich heeft. De laatste tijd richt ik me veel in filosofie, en heb geleerd hoeveel schade alcohol kan aanrichten. En dat me vader bijna nooit alcohol drinkt! ‘Papa, er is met je aan de hand! Je doet zo geheimzinnig! Zeg op, wat is er aan de hand?’ Me vader maakt een gebaar dat ik op ze schoot moet komen zitten. ‘Lieverd, ik weet dat dit een beetje moeilijk voor je zal zijn. Maar beloof me dat je niet boos of iets wordt. Beloof je me dat?’ ‘Oké, ik zal het beloven. ‘De rede dat ik zo vroeg thuis ben is, omdat ik ontslagen ben! Je moeder vond dat verschrikkelijk. We zijn de laatste tijd het vaak niet meer met elkaar eens.  We ruziën om dingen die niet nodig zijn, en dat soort dingen. Daarom besluiten we om een tijdje even uit elkaar te gaan.’ Ik zie dat er een traan over de wang van me vader rolt. Op dit soort momenten, kan ik nooit iets zeggen. En nu is dit zo’n soort moment. Ik voel me diep van binnen kapot geslagen. Het is verschrikkelijk. Nu snap ik ook waarom me moeder even een tijdje naam Petra is gegaan. Ik voel me op dit moment erg schuldig. Het lijkt alsof ik me alleen maar met me zelf bezig houd. Ik wist niet eens dat me broer en me vriendin samen waren. En dat me ouders altijd aan het ruziën waren. Ik sta op van me vaders schoot.  ‘Pap, ik moet dit even kunnen verwerken.’ ‘Ik snap je lieverd! Maar geloof me ik zal altijd van je houden. Niemand zal er ooit tussen kunnen komen! En dat beloof ik je.’ Ik knik. Maar van binnen huil ik. Ik probeer me tranen te bedwingen, dat lastig gaat. Ik kan er niks aan doen, maar laat een traan over me wang heen glijden. Op het moment dat ik naar de keuken wil lopen, komen Shayden en Victor zoenend binnen. ‘Ja, ik hou ook van jou!’ Zegt Shayden. Ik gebaar dat ze rustig moeten doen, wegens papa’s depressie. Maar ze gaan gewoon door. Me vader gebaart dat ik het moet laten gaan. Er verschijnt toch nog een klein glimlachje om me vaders mond!

Hi mensjes! Ik wou het met jullie goed maken. Ik heb de laatste tijd korte delen geschreven, dus ik dacht laten we dit deel extra lang maken!

Vote,

Follow,

Comment!