My Life With A Stalker. Voltooid

18.

Ik word rustig in mijn rolstoel geduwd, door Chris. Ik kijk naar de groene natuur. Chris loopt achter mij aan. Ik kijk even op en knijp mijn ogen tot spleetjes omdat de felle zon in mijn ogen schijnt. Zodra ik me naar Chris toe keer geeft hij me een kus op mijn neus. Hij stopt bij een mooi klein grasveldje dat tegen over een fonteintje staat. Hij gaat zitten. En kijkt me aan. "Mag ik alsjeblieft uit dit ding, ik walg er gewoon al de hele tijd van!" Zeg ik en wijs naar mijn rolstoel. Hij komt overeind en helot me met opstaan. Ik ga recht staan en voel me meteen weer helemaal fit. "Beter, " Ik ga naast Chris zitten. Ik leun met mijn rug tegen de boom en snuif de lekkere buiten geur op. Vroeger deed ik dit altijd, liggen op het tafeltennis tafeltje op het schoolplein samen met Shaden en lekker naar de wolken kijken. Heerlijk. Alles is verandert, waarom kan je niet altijd jong blijven? Ik bedoel, kon je overal gratis naar binnen, je was altijd schattig en ga zo maar door. "Siara," Zegt Chris plots. "Ja," Antwoord ik. "Ik weet het niet echt, maar ik wou je een vraag stellen." Zegt Chris erg zenuwachtig. "Zeg het is!" Zeg ik. "Heb je een vriendje?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Waarom?" Vraag ik nieuwsgierig. "Gewoon. Heb je zin om even naar een leuk plekje te gaan?" Vraagt hij. Ik kijk op mijn horloge. "Maar het is al bijna half negen, en als de zuster weet dat we nog wakker zijn, zijn we de shaak!" Zeg ik. "Och, daar zal ze nooit achter komen. Kom je nu of niet?" Ik knik. Ik ga in mijn rolstoel zitten. Chris duwt mij. Hij stopt met rijden voor een boom. "Wat doe je?" Zeg ik lachend. "Ssst," Zegt hij. Hij pakt een theedoek en plaatst hem voor mijn ogen. Hij knoopt het doek achter me hoofd. "Oké, niet veel vragen gewoon stil zijn." Zegt hij. "Oké, maar wat gaan we nu doen?" Vraag ik ondeugend. "Ik zei dat je neit veel moet vragen." Zegt Chris. Ik kan mijn lachen niet meer in houden. Ik word op een snel tempo naar Iets\Ergens gebracht. Ik probeer de weg een beetje te onthouden, maar al snel ben ik het weer kwijt. Chris stopt. Ik hoor niks, op het geruis van de wind na. "Klaar?" Vraagt Chris. Ik knik. Chris haalt het doek voor me ogen vandaan. Ik open me ogen. "Wauw," Zeg ik. "Wahoo." Zeg ik weer. Ik zie een heleboel kaarsen in een vorm van een hartje. Om de kaarsen heet staan allemaal rozen. En in het midden van het hart staan een doosje met een bos bloemen. Chris pakt mijn hand. Ik sta op. Ik probeer te glimlachen. Ik trek een strak gezicht van de pijn. Shit, waar nou nu? Ik loop naar het midden van het Hart. Chris gaat op zijn hurken. "Lieve, Siara, wil jij alsjeblieft mijn verkerings Aanbod accepteren?" Zegt hij. "Ja," Zeg ik. Dan komt Shaden achter een muur vandaan. "Dan verklaar ik meneer Chris en Mevrouw Siara officieel een koppel!" Ik kijk haar verbaast aan. "Wat doe jij-" "Ssst." Zegt Chris. Chris gaat midden in het Hart liggen. Ik doe het zelfde. We zijn een tijdje stil. "Siara, zie je die mooie ster daar?" Ik knik. "Dat ben jij!" Zegt hij. "Echt?" Chris knikt. Hij draait zich naar mij om. Hij kijkt me in de ogen. Hij kpomt steeds dichter bij.Ik voel zijn lippen op de mijne...

{Sorry, dat ik weinig heb geupdate, en dat het een kort hoofdstuk was, maar ik heb het erg druk met de schrijfcompetitie en school! X}