Bu gece hastanede kalmam gerekiyormuş. Öyle söylediler. Benim aklımsa hala oglumdaydı.
Gözüm kapıda onu bekliyordum. Sevgi ablaysa yıkamak , kıyafetlerini giydirmek ve muayene etmenin uzun sürebileceğini söylüyor. Dogumhaneden çıktığımda da sözünü tutmuştu. Beni bıraktıgım yerde gözü yaşlı bi şekilde karşıladı.
Şimdi de sürekli benimle ilgileniyor nerdeyse bebek gibi bana bakıyordu.
Bu arada kapı çaldı. içeriye hemşire kucağındaki oğlumla birlikte girdi. Bana doğru yaklaştı. Bebegimi kucağıma bıraktı. Melek gibiydi. Herseyden habersiz huzurlu bi şekilde kucağımda uyuyordu. Aklıma annem geldi. Ben oğluma dokunmaya bile kıyamazken beni nasıl bırakmıştı ki.
Sevgi ablanın omzumu okşamasıyla düşüncelerimden uzaklaştım.
" Ahu baksana paşamız acıkmış gibi"
oğluma baktım bende. Kafasını göğsüme yaklaştırmış ,sürekli ağzını açıp kapatıyordu. Ben onu nasıl doyuracağımı bile bilmiyordum . Sevgi ablaya baktım. Oda anlamıştı zaten.
" Bakma öyle ilk çocuğumda bende böyleydim. "
Yavaşca yanıma eğildi bana ne yapmam gerektiğini gösterdi. Onun yanında her ne kadar utansamda belli etmedim. Oğlum o kadar acıkmış ki hızlı hızlı emmeye başladı. Sevgi ablada benim gibi onun güzelliğine dalmıştı.
Dikkatlice izledim kucağımdaki bebeğimi. Gözlerini yavaşça açtı. Gözleri de babası gibi kahverengiydi . Bana hiç benzemiyordu. Oğlum sanki babasının küçük bi kopyasıydı. Saçları da onun gibi simsiyahtı.
Sevgi ablaya döndüm,
" Tıpkı ona benziyor. " anlamadı ne dediğimi
" Babasına o kadar benziyorki abla onun bi kopyası sanki"
Kalbimin acıdığını hissettim. Gözyaşlarım anında döküldü yanaklarımdan . Bir damla gözyaşı oğlumun minik yanağına düştü.
Artık yanımda oğlum vardı. Daha güçlü olup onu herkesten herseyden korumalıyım.
Tekefonumun çaldığını duydum. Sevgi abla hemen çantama uzanıp aldı telefonu. Yanıma geldi ve bana uzattı.
Ekrandaki Burcu yazısını görünce yüzümde kocaman bi gülümseme oldu. O benim kardeşimdi öz degildi ama gerçekten kardeşten öteydi benim için. Zor zamanlarımda herzaman herkesten önce o vardı.
Aynı yaşta olmamıza rağmen küçükken beni hep korurdu. Hatta benimle saçım için dalga geçen erkek çocuklarını bile döverdi.
O herzaman cesurdu. Kimsenin yanında ezdirmezdi kendini. Bense onun tam tersiydim. Herseyden korkardım mesela.
Küçükken annem ve babamın olmadığını söyleyip gülerlerdi bana. Bense herzamanki gibi oturup ağlardım. Burcuysa hemen benim ağladığımı görür gelirdi yanıma. O çocukları kovalar ve onlara bağırmadığım için beni bi güzel azarlardı. Hatta babanem saçlarımı tararken ağrıtıyor diye elimden tutar annesinin yanına götürür benimde saçlarımı yaptırırdı.
O benim şansımdı . Telefonu açtım hemen.
" Nerdesin sen Ahu meraktan öldüm nerdeyse . İyisin demi bak çok merak ettim seni. "
Aralıksız konuşması komik geldi.Kıkırdadım
" Burcu hastanedeyim . Ama sakin ol iyiyiz"
" Hastane mi ne için gittin canım ? Dogum için daha var demiştin"
" Oğlum beni ve teyzesini bekletmeden erken geldi. Şuan kucağında karnını doyurdu ve uyuyor"
" Hemen şimdi seni görüntülü arıyorum " dediği anda telefonu kapattı. Ne kadar heyecanlı olduğunu biliyordum. Daha hamileliğimin 5.ayında birsürü bebek kıyafeti alıp kargoyla göndermişti bana.
Telefon anında tekrar çaldı. Hemen açtım bende. Şuan işlerindeydi demekki. Konuşmaya ilk o başladı.
" Ahu yorgun görünüyorsun iyisin demi. Ayy bendeki de soru yani daha yeni doğum yaptın . Kusura bakma kardeşim heyecan yaptım bi an. Yakışıklımı göster bakalım. Çok merak ediyor teyzesi onu."
" iyim Burcu merak etme Sevgi abla yanımda bana çok iyi bakıyor."
Kamerayı oğluma doğru çevirdim.Sanki hissetmiş gibi kıpırdandı ve gözlerini açtı. Burcunun çığlığı beni kendime getirdi.
" Ahu galiba duygulandım ağlıycam . Bu çok güzel yaa tıpkı melek gibi. Hemde bak benim sesimi duyar duymaz gözlerini açtı. Hissetti beni kesin teyzesini. En çok beni sevecek kesin. Birazdan gidip izin isteyeceğim patrondan. En kısa zamanda yanınıza gelecegim."
Nerdeyse nefes almadan konuşuyordu. Bi süre sessizleşti.
Bu seferde ben böldüm sessizliği
" Tıpkı babasına benziyor. Onun küçük kopyası gibi Burcu. Gözleri onun gibi kahverengi ,saclarıda tıpkı onun gibi simsiyah Sanırım oğlum çok yakışıklı olacak."
" Evet kardeşim tıpkı babasına benziyor. Ve benim yeğenim ondan çok daha yakışıklı olacak. Gülümse artık lütfen. Ağladığın yetmedi mi Allah aşkına. Oğlun sağlıklı bi şekilde kucağında hep bunu bekledik biz unutma . Hadi gülümse artık. "
"İyiki varsın diyebildim sadece "
" Neyse Ahu beni daha fazla tutma da gidip izin alayım. En kısa zamanda yanınızdayım. Gelip size sımsıkı sarılacağım. Onu benim yerime öp ."
Cevap veremeden yüzüme kapattı telefonu.
Oğluma baktım uzunca bi süre . Sonrada tüm yüzünü öpücüklere boğdum. Oda halinden memmun gibi gülümsedi.
Artık onun için vardım. Babası olduğu halde babasız kalan oğlum için .
Babasının bile doğduğunu bilmediği meleğim için. Acaba söyleseydim gelirmiydi. Sahip çıkıp severmiydi oğlumu.
Neler düşünüyordum ki ben böyle. Beni bir otel odasında bırakıp kaçan , bıraktığı ilk günden nişanlanan adammı bebeğine sahip çıkacak. Onu tamamen hayatımdan çıkardım. Ama kalbimden hatıralarımdan çıkaramadım.
Burcu her ne kadar onunla konuşmam gerektiğini söylesede onu dinlemedim. Onun adını bile ağzıma almayı yasakladım kendime. Ama kalbimdeki aşkı hiç silinmedi.
Geçmişte cok hata yaptım. Beni büyüten insanları bırakıp. Sırf onunla olabilmek için onunla kaçtım. İmam nikahı ile kendimi ona teslim ettim.
O ise beni bu yolun tam ortasında tek başıma bıraktı. Tek bir zarfın içine sığdırdı benim masumiyetimi.
Onu başkası ile el ele görmek kaçtığım o eve geri dönmekten daha da yıktı beni.
