KALBİME TAHT KUR

40. Bölüm / Senin Yüzünden

İyi okumalar. ✨

Oylarımızı verelim, yorumlarımızı yapalım. 🖤

Medyaya ciğerimi deliveren aşkı bırakıyorum. 🖤

Araf KARAN

Beni görüp ayağa kalkan Rana'yı, "Şimdi değil." diyerek uyardıktan sonra odama yöneldim.

Şu an holdingin işleriyle uğraşacak vaktim yoktu. Yapmam gereken çok şey vardı. Biri bitmeden bir yenisi ekleniyordu.

Odanın kapısını açıp içeriye girdiğimde içeride olması gereken kişiyi görüp kapıyı geri kapattım. Yavaş adımlarla masama doğru ilerlerken meraklı bakışlarla bana bakıyordu. Masanın etrafından dolanıp kabanımı çıkarttıktan sonra yerime oturup arkama yaslandım.

"Neler olduğunu anlatacak mısın artık?" diye sordu sabırsızca.

Sağ dirseğimi koltuğun kenarına yaslayıp çenemi kaşıdım. "Ben değil, sen anlatacaksın neler olduğunu."

Şeyda kaşlarını çatıp bir süre yüzüme baktıktan sonra ağzını araladı. "Ecmel sana ne anlattı bilmiyorum ama bu işle bir ilgim yok." Kendinde emin bir şekilde konuşması yüzüne alayla bakmama neden oldu.

Yerimde dikleşip elimi ona uzattım. "Silahını ver."

"Ne?"

Söylediğimi tekrar etmedim.

Gözlerini devirip kucağındaki çantasından silahını çıkarttı ve masanın üstüne koydu. Biraz öne eğilip silahı elime aldıktan sonra geri arkama yaslanıp silahın şarjörünü çıkarttım. Şarjörün içinden bir mermi çıkarıp silahı ve şarjörü masanın üstüne koydum.

Mermiyi baş ve işaret parmağımın arasına alıp elimi havaya kaldırdım.

"Kullandığın silahın içindeki mermilerin özel tasarım olduğunu biliyor muydun?"

Gözlerinden geçen saniyelik korkuyu gördüm. "Hayır."

Bir şey demeden mermiyi diklemesine masanın üstüne koydum ve masanın sağ alt çekmecesine uzanıp çekmeceyi açtım. İçinde bulunan mermiyi çıkartıp masanın üstündeki diğer merminin yanına koydum.

Geri çekilip arkama yaslandım ve Şeyda'ya baktım. Bakışları mermilerdeydi ve gözlerinde bu sefer rahatlıkla görebileceğim bir korku vardı, tabii bir de şaşkınlık vardı.

Yaptığının gizli kalacağından çok emindi anlaşılan.

Dün, Mert beni arayıp vurulan adamın vücudundan çıkan merminin bizim mermilerimiz olduğunu söyleyince düşmanın içimizden birisi olduğu kesinleşmişti. Hangi adamımın bana ihanet ettiğini çok fazla düşmüştüm ve bir sonuca varamamıştım. Sonra aklıma Şeyda gelmişti. Bana haber vermeden ormana gelmesi şüpheli bir durumdu ama üstünde durmamıştım. Ecmel'in telefonuyla mesaj atan adamın vücudundan çıkan merminin özel tasarım olduğunu adamlarım bildiği için böyle basit bir plân yapmazlardı ama Şeyda yapardı çünkü bu durumdadan bihaberdi.

Dün ailesiyle yola çıkıp havaalanında onlardan ayrıldıktan sonra sabah kendisiyle konuşacağımı söyleyip gitmesini engellemiştim. Her şeyden haberim vardı, ailesinin bu durumu öğrenmemesi için de gitmelerini bekliyordum. Şeyda üniversite için onlardan ayrı olduğu için başka şehirde yaşıyordu, bu yüzden beklemiştim gitmelerini.

İşin tuhaf olan yani ise bu durumu Ecmel'in de biliyor olmasıydı.

Sen nereden biliyorsun?

Sen nasıl biliyorsun?