Hayatı boyunca geçmişinden ve hayatını mahveden adamdan kaçan, kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan, kimsesi olmadığı için yalnızlığı kendisine arkadaş edinmiş bir genç kızın; bir gece yarısı evine dönerken bir anda önüne çıkan yaralı adama ettiğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy ve yorum sayılarımız çok düşük, onlara bir el atarsanız çok sevinirim cağnım okuyucularım. El atanlara şimdiden çok teşekkür ederim. <3
İyi okumalar. <3
Ecmel KARAN
"Yaşıyorlar mı?"
"Nabzını hissetmiyorum, ölmüş galiba."
"İşimize gelir."
"Acele et oyalanma, gelirler birazdan."
"Ölmüş galiba, gidelim."
Kulaklarımı dolduran seslerle hafifçe gözlerimi araladım. Etraf karanlıktı. İlk birkaç saniye nerede olduğumu anlayamasam da en son kaza yaptığımızı hatırlamıştım. Saniyeler geçtikçe farkına vardığım tek şey yaptığımız kaza değildi. Hâlâ her yerim ağrıyordu ve üstümdeki ağırlık hâlâ varlığını koruyordu.
Birilerinin sesini duyduğumu hatırlayınca ağzımı araladım. Yardım etmelerini isteyecektim ama bedenimdeki sızılar yalnızca ağzımdan acı dolu bir inilti çıkmasına neden olmuştu.
