Deloroso

32.Ήρθα(ΤΕΛΟΣ)

Ήρθα για να μείνω!

~'Ήρθα~

''Ναι?'' Δεν πίστευε ότι η αγάπη του για την αδερφή του θα τον έκανε να ξανά επικοινωνήσει μαζί  τους. Αν το έλεγε αυτό στον εαυτό του λίγα χρόνια πριν, θα γέλαγε με την καρδιά του.

''Ο Πέιν είμαι'' Ούτε τι ένιωσε ήξερε, ακούγοντας την φωνή της, ίσως και τίποτα, αυτό μπορεί να τον πείραξε.

''Αγόρι μου, πόσο καιρό έχω να σε ακούσω ψυχή μου...γιατί το έχεις κάνει αυτό στην μάνα σου?'' Έκλαιγε από στεναχώρια και νοσταλγία για τον γιό της αλλά...όταν δεν έχεις την δύναμη να τον κάνεις ευτυχισμένο και να τον προσέχεις βάζοντας τον πάνω από όλους και όλα, τι να τα κάνει τα δάκρυα?

''Δεν σε πήρα για αυτό...σου δίνω μια ευκαιρία να μου αποδείξεις ότι δεν είστε τόσο σκάρτοι όσο έχετε αποδειχτεί σε εμένα, μένοντας δίπλα στην κόρη σας!'' Δεν είχε κανένα συναίσθημα, μόνο θυμό, θυμό που έπρεπε να της βρει λόγους να σταθεί στο παιδί της, να της δώσει λόγους να γίνει η Σόφι προτεραιότητα της.

''Τα έμαθες? Τόσα καλά παιδιά και εκείνη τα έφτιαξε με έναν μαύρο, μας έχει ντροπιάσει σε όλους, ο πατέρας σου ντρέπεται να βγει από το σπίτι'' Ο Θυμός είχε χρωματίσει την χροιά της με μια αλλόκοτη απόχρωση.

''Καλά κάνει που ντρέπεται, αλλά θα έπρεπε για άλλους λόγους! Είδαμε πως φερθήκατε στους άσπρους! Ο Ράιαν είναι καλό παιδί και εγώ θα στηρίξω την επιλογή της, κανένα χρώμα δεν κάνει τον άνθρωπο, δεν με ενδιαφέρει τίποτα περισσότερο από το να αγαπάει εκείνη και το παιδί τους! Και αυτό θα έπρεπε να νοιάζει και σε σας, ποιοι είστε εσείς για να κρίνετε όταν έχετε αποτύχει με τα ίδια σας τα παιδία?'' Δεν είχαν αλλάξει καθόλου, ήλπιζες μετά από τόσα χρόνια να είχαν πάρει κάποιο μάθημα, αλλά όχι, ήταν ίδιοι και χειρότεροι.

''Τι είπες? Η Σόφι μου? Είναι έγκυος? Θα γίνω γιαγιά?''  Ήταν τρελό το πως άλλαζαν τα συναισθήματα της σε κάθε φράση που έλεγε.

''Η  την αποκληρώνεις ή στέκεσαι δίπλα της, η θα κερδίσεις μια κόρη ή θα μας χάσεις και τους δυο μας. Αυτές τις επιλογές έχεις. Αν πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει γιατί δεν θα τα καταφέρει, τότε λυπάμαι αλλά αυτό δεν θα γίνει, γιατί θα έχει εμένα δίπλα της να την προσέχω'' Έκλεισε το τηλέφωνο και το πέταξε στο κρεβάτι, τα υπόλοιπα ήταν στο χέρι της. Δεν ήξερε αν ήθελε να έχει η αδερφή του τέτοιους ανθρώπους δίπλα της αλλά από την άλλη ήξερε ότι ήταν άνθρωποι που είχαν μεγαλώσει αλλιώς, ίσως δεν ήταν κακοί αλλά όντως να τους είχαν κάνει μια πολύ καλή πλύση εγκεφάλου, αυτό ήταν που τον τρέλαινε, δεν ήξερε σε ποιον να θυμώσει.