Maniac ~Taekook

30

Gençler gençler, acil cevap istiyorum normalde bölümü gece yarısı yayımlayacaktım ama bu gece finale kadar yazmayı düşünüyorum 33. bölümdeyim ben 35te son. Şimdi kritik soru geliyor smut istiyor musunuz istemiyor musunuz? Ona göre yazacağım. Açıkçası bu ficte bir tık gereksiz görsem de istiyorsanız serpiştiririm bir yerlere.

Kim Taehyung

Yine koçlardan kaçtığımızı  sandığımız ancak ikisininde umrunda olmadığımız barda içiyorduk.

Yugyeom'un yüzündeki sıkıntılı ifade Jungkook'tan bir yanıt beklediğinin belirtisiydi. Bunun aksineyse Jungkook'un morali bozuktu. Nedeni ben mi yoksa Yugyeom muydu bilmiyordum.

"Taehyung neden yalnızsın? Bende sana bakınıp duruyorum." Dedi Bogum yanıma otururken.

Omuz silktim umursamazca.

"Acı çekiyorum." Dedim.

"Ben de." Dedi geriye yaslanıp kafasını bana çevirirken.

"Başka kim acı çekiyor biliyor musun?" Diye devam etti sonrasında.

"Yugyeom ve Jungkook. Ne mükemmel dörtlüyüz değil mi?"

Hafif kafasının gidik olduğunu tahmin etmek zor değildi.

"Size karşılık vermeyeceğimizi bile bile bize kapılan sizsiniz." Dedim gözlerimi Jungkook'tan çekmeden.

"Bilerek olmuyor aptal." Dedi.

Biliyordum. Sadece onu başımdan atmaya çalışıyordum. Yalnız kalmak istiyordum. Beni sevdiği için bile ona nazik davranıp kırmamakla uğraşmak istemiyordum. Bunu zaten bu zamana kadar oldukça yapmıştım ve kesinlikle bunun için daha fazla çaba harcamak istemiyordum.

Yugyeom'la Jungkook ayağa kalktığında bir süre izledim onları. Ardından ben de ayağa kalktım.

Onları takip ederken sadece ne olacağını görmek istiyordum. Müdahale etmeyecektim.

Dışarı çıktıklarında ellerimi cebime soktum bu soğuk havaya karşı. Jungkook sırtını duvara yaslayarak karşısındaki Yugyeom'un konuşmaya geçmesini bekliyorken ben de yavaşça sırtımı duvara yaslamış ve onu izlemeye başlamıştım.

"Düşündün mü?"

"Cevabım belliydi. Bunu ikimizde biliyoruz. Yine de düşündüm."

"Seni mutlu edebilirim."

Jungkook'un etrafında olup da ona çekilmemek imkansızdı.

"Yugyeom üzgünüm ama gerçekten buna izin verirsem yalnızca seni kullanmış olurum ve ben bunu istemiyorum. Zaten seninle mutlu olmam mümkün değil. Sana bunları açıklayarak seni daha da kırmak istemiyorum. Yalnızca olmaz işte."

"Hiç mi olmaz?" Diye sordu.

"Hiç olmaz." Diye cevap verdi Jungkook.

"Gözlerime bak. Beni üzdüğün için üzülmene gerek yok." Dedi çenesini tutup kafasını kaldırırken Jungkook'un.

"Aslında sadece yorgun hissediyordum."

Yugyeom bunun üzerine gülerken Jungkook'a doğru hafifçe yaklaştı.

Anında kalbimin ritmi bozulurken Jungkook'a güvendim.

Jungkook Yugyeom'un gözlerine baktı. Dudaklarının birleşmesine santimler kala kafasını çevirdi ve o an benimle göz göze geldi.

Yaş boynuma doğru usulca süzülürken Yugyeom'un omzuna elini koyarak onu hafifçe itti.

"Kızgın değilim. Ama bu olay burada bitse iyi olacak gibi. Gerçekten düşündüm ve istemiyorum. Arkadaş kalalım." Dedi Jungkook sırtını duvardan ayırıp Yugyeom'un hapsinden çıkarken.