Maniac ~Taekook

19

Jeon Jungkook

Sabrımın sınırına gelmem hastane olayından sonra yalnızca iki hafta sürmüştü. Voleybol oynayarak sinirimi atamadığım için şuan tüm oklarım Taehyung'a çevrilmişti.

Bana doğru gelen basketbol topunu sağ elimle durdurdum.

Almak için gelen kişiye baktım. Bogum alayla gülerek karşıma geldiğinde topu uzattım.

"Taehyung seni unutuyor Jeon. Gözlerini artık onun üzerinden çekmeye ne dersin?"

"Umrumda değil derim."

"Hâlâ seni sevdiğine mi inanıyorsun? O bir günlük süreç basit bir oyundu biliyorsun değil mi? Yoksa hala senin kulağına gelmedi mi?"

"Eğlenceli bir oyundu." Dedim omuz silkerek.

"Sen delirmişsin. Rahatsız oluyor senden. Yalnızca çekip gidemez misin?"

"Bogum neler oluyor Jungkook'u rahat bırak demedim mi sana?" Dedi Taehyung.

"Bence hala beni seviyor." Dedim alayla Bogum'a gülerken.

Sonrasında bir şey oldu. Taehyung'a karşı tüm sabrımın taştığı bir andı bu.

"Oops!... bunu yine yaptım."

Ona anlayamaz bir ifadeyle baktım.

"Kalbinle oynadım, oyunda kayboldum. Bebeğim..."

Alaylı ifadesine karşı afallarken toparlanmam yemin ederim iki saniye sürdü.

"Ups!... Sana aşık olduğumu düşünüyorsun. Cennetten gönderildiğimi... ben o kadar masum değilim."

Elimin üzerinde duran topu yere bırakıp arkama döndüm. Topun sekiş sesini duyarken herkesin bizi dinlediğini o an farketmiştim.

Bundan sonra kaçmak için kendimi yormayacaktım bile. Tam olarak burada durup duvarları örecektim.

İşte şuandan itibaren bitmişti.

Koç Park'ın yanından bile umursamadan geçerken zaten burada bir işim olmadığı için umursamamıştım.

Kırılmamıştım. Taehyung'tan beklentilerim kesileli çok olmuştu ve artık o beni üzebilecek birisi değildi. Bu saatten sonra onları üzen ben olacaktım.

Herkesi teker teker pişman edecektim. Dikkatli olmayacaktım. Nazik olmayacaktım. Bundan sonra herkes hak ettiğini alacaktı.

O aşık Jungkook devri kapanıyordu. Bundan sonra ben dışında herkes acı çekecekti.

İyi hissediyordum. Uzun zaman sonra hiç hissetmediğim kadar iyi hissediyordum hemde.

...

Kim Taehyung

Odaya girdiğimde Jungkook kulaklıklarını takmış muhtemelen son ses açtığı şarkılarından biriyle özgüven patlaması yaşıyordu.

Yüzünde gezdirdiği yüz temizleme cihazı ve keskin bakışları alıştığım Jungkook'tan uzak biriydi.

Kafasını hafifçe yana yatırarak kendine bakmaya devam etti. O her kırıldığında aynanın karşısına geçer ve kendisine aynı bu bakışlarla bakım yapardı.

Gözlerini kendi yüzünde acımasızca gezdirir ve her seferinde ne kadar güzel olduğunu düşünerek onu üzen kişiye acırdı.

Şarkıyı söylerken gözleriyle öylesine birine bakıyormuş gibi bana bakıp tekrar kendine döndü.