Maniac ~Taekook

32

Jeon Jungkook

"Taehyung sakin ol. Kazanamasak bile sorun değil biliyorsun. Zaten ülke çapında başarımız var." Dedim ona destek olmak amaçlı.

Uçağımız iniyordu ve o oldukça stresliydi. Üzerinde çok büyük bir sorumluluk hissediyordu biliyordum. Çünkü ben de hissediyordum. Kaptan olmamız daha fazla strese sokuyordu.

Yine de şaşırtıcı derecede kendime güvenim vardı açıkçası. Kazanacağımıza emin gibiydim. Takımın herhangi bir hatasını görememiştim. Birlikte kusursuz bir uyum içindeydik. Birbirimizi okumayı da öğrenmiştik.

İniş için kemelerimizi takarken Taehyung'un soğuk terli ellerini tuttum. Böyle giderse kendini bile hastalandırabilirdi.

Yarın ilk maçımız vardı. Öncelikle onların maçı vardı. Yarım saat sonra da bizim.

Taehyung'la aynı odaya yerleşirken duşa girdi sakinleşmek için.

Bense o duştan çıkana kadar birazcık Hoseok'u yoklamaya karar vermiştim. Üzerimi değiştirerek odadan çıktım. Hemen çaprazda kalan onun odasına girdim.

"Selam."

"Kaptan hoşgeldin." Dedi Jaehyun neşeyle.

Bana güvenleri sonsuzdu. Bu bana özgüven sağlıyordu ve ben de kendi takımıma oldukça güveniyordum. Sorun çıkmayacaktı.

"Hoseok nerde?" Diye sordum.

"Duşa girdi. Çıkar birazdan. Sonrasında ben gireceğim."

"Heyecanlı mısın yarın için?" Diye sordum kendimi onun yanına yatağa bırakırken.

"Nedense içimde çok iyi hisler var."

"Nedense benimde." Dedim onu onaylayarak.

Birkaç dakika sonra Hoseok üzerinde bornozuyla çıktığında onu süzdüm.

"Hoseok bebeğim yakıyorsun." Diye ona laf atarken güldü.

Şaşırtıcıydı ancak kendi ülkemizde olmamamıza rağmen herkeste bir rahatlık söz konusuydu.

"Takıma güveniyorum. Son yaptığımız maç fazla iyiydi."

Saçlarımı kurularken onların bu kadar rahat olması benim de üzerimdeki stresi biraz attı.

"Seninle birlikte bu sene takım gerçekten tamamlanmış gibi hissediyorum. Sorunsuz atlatacağız." Dedi Jaehyun.

"Kazanamasak bile sorun değil.  Buraya kadar gelmemiz bile oldukça büyük bir şey. Maç sırasında kaba davranabilirim. Emin olun sonrasında hiç birinize sorumluluk yüklemeyeceğim. Hata yapabilirsiniz. Tecrübe olur yalnızca. Şimdi sevgilimin yanına gidiyorum tamam mı? O birazcık stresiydi."

"Kaptan aranızdaki olaya karışmak istemiyorum ama Yugyeom'la konuşmalısın. Fazla üzgün ve en azından kendisini biraz toparlamalı." Dedi Jaehyun.

Haklıydı.

"Teşekkür ederim. Konuşacağım. Sen de giyin. Hastalanma. Sırası değil."

"Akşam yemeğinde görüşürüz."

Odadan çıkıp kendi odamıza geri döndüm.

Taehyung bornozuyla yatağa oturmuş öylece yere bakıyordu. Arkasından yatağa çıkıp dizlerimin üzerinde ona doğru ilerledim. Kollarımı arkadan ona dolarken çenemi omzuna yasladım. Elleri bileklerimi bulurken ufak bir öpücük kondurdu elime.

Yanağımı biraz daha yaklaşıp ona sürterken mırıldanmıştım.

"Hissediyorum. Olmayacak." Diye mırıldandı.