Maniac ~Taekook

20

"Baba, selam ben geldim." Diye seslendim evin içine doğru.

Muhtemelen evin herhangi bir köşesinde yalnız başına oturmuş sigara falan içiyor olmalıydı.

"Mutfaktayım bebeğim."

Üzerimdeki ceketi çıkarıp kenara atarken mutfağa ilerledim. Elimi saçlarımdan geçirirken kesinlikle masada karşılıklı oturmuş Taehyung ve babamı görmeyi beklemiyordum.

Tek kaşımı kaldırarak onlara baktığımda babam umursamadan ayağa kalkıp bana sarılmıştı. Ben de ona sarılırken masadaki sigaralarda ve içki şişelerinde göz gezdirdim.

"Bu kadar çok içmen fazla zararlı." Dedim onu kaybetmekten korktuğumu gizlemeyen ses tonumla.

"Boşversene. Benim hayatım bitmiş zaten. Gel otur. Biz de Taehyung'la konuşuyorduk."

Kafamı salladım. Gidip kendime de bardak çıkarıp ortalarındaki sandalyeyi çekip oturdum. Bir bacağımı kendime çekip sandalyeye yaslarken çenemi oraya koyup kendime biraz doldurdum acı olduğuna emin olduğum sıvıdan.

"Çok içme ağır biraz."

"Siz neler yapıyordunuz?"

"Taehyung'u azarlıyordum. Bir şey yok yani."

Kıkırdadım.

"Çok da önemi yok şu saatten sonra."

"Annen nasıl? Keyfi yerinde mi?" Diye sordu.

Bardağı dudaklarıma götürüp bir yudum aldım. Acılığı karşısında yüzüm buruşurken dudaklarımı birbirine bastırıp gözlerimi babamın sorduğu soru üzerine ona diktim.

"Üvey oğlu buradayken böyle sorular sorman fazla ironik. Sanki seni çok ilgilendiriyormuş gibi."

Göz devirerek önüme dönerken çikolataya uzanmıştım.

"Bana olan sinirini başkalarından çıkarma."

"Sana neden sinirleneyim Taehyung? Bogum için beni bozmaya çalışmana mı oturup ağlayayım? Bunun için niyetlendiğin an zaten benim için her şey bitmişti."

"Jungkook onu savunmuyorum ancak zamanla halledilebilir olduğuna inanıyorum."

"Tamam hadi halledin o zaman siz zamanla. Nasıl olsa iki gün sonra annesinin buraya geldiğine şahit olduğunda aynı şekilde bana elini kaldıracak."

Bardağımla ayağa kalktığımda ikisinin de üzerinde adeta fırtına estirdiğimin farkındaydım.

Yanından geçerken kolumu tutmuştu babam.

"Sen... nasıl?"

"Senin aksine ben bu evdeki o hizmetli kadına büyüdüm. Elbette bana sadık olacaktı. Onu kovarsan... bozuşuruz." Dedim ve gülümseyerek kolumu kendime çekip mutfaktan çıktım.

"Ben odamdayım. Devam edin siz konuşmaya."

Kim Taehyung

Annemin bu eve geldiğini öğrenmemden daha büyük şok etkisi yaratan asıl şey Jungkook'un tavırlarıydı.

Babasına karşı bile bu kadar sivri dilini kullanması kesinlikle yalnızca benim suçumdu. Onu cennetinden zorla çekip çıkarmıştım ve şimdi sonuçlarıyla herkes ilgilenmek zorunda kalıyordu.

Ona vurmaya kalkmıştım değil mi? Bunu ben bile unutmuyorken onun da o anları hatırlamaya devam etmesi ölüm gibiydi. Gerçekten yaşamak istemiyordum.

Ben her şeyi mahvetmiştim. Hem de her şeyi.

Yüzümü ellerime gömerken derin bir nefes alıp bardağa uzandım. Açıkçası ailemin şu saatten sonra ne bok yediği umrumda bile değildi.