همیشه خدا یه چیزی هست که منو یاد تو بندازه.
شایدم این چیز ها نیستن که باعث میشن بهت فکر کنم...
انگار همه آدمای عاشق چیز هارو رو وسیله میکنن تا انکار کنن که طرف مقابل تو هر لحظه و هر دقیقه و هر ساعت، تو ذهنشونه. اینطور نیست؟!
احمقانه‌ست...
کاش میشد بهت بگم چقدر دوستت دارم.
کاش میشد بهت بگم همیشه چقدر دوستت داشتم، از همون لحظه اولی که دیدمت، حتی با اینکه اون موقع خیلی دور و دست نیافتنی بودی...و الان...
هنوزم باور نمیکنم...باور نمیکنم این دو هفته حتی لحظه ایش واقعی باشه...
کاش جرئت گرفتن دستهات رو داشتم، جرئت نگاه کردن توی چشمات و اعتراف کردن به رویاهایی که باهات ساختم...اعتراف کردن به اینکه سرچشمه تمام شادی ها و خوشحالی هام، تویی!
عاشق بودن زیادی قشنگه.
کاش برای همیشه یه رعیت عاشق بمونم،
و در اون صورت، تو هم باید برای همیشه یه اشراف زاده زیبا و دوست داشتنی بمونی.
YOU ARE READING
ᴘᴀʀᴀᴅɪsᴇ || sᴏᴘᴇ
Fanfiction[Completed] ~بوی قهوه، کاغذ های نو، کلمات و جانگ هوسوکی که بهشتش رو لابه لای اونها پیدا میکنه.
