Köprücük kemiğini öpüp uzaklaşırken aramızdaki mesafeyi kapatıp "Şu işin adını koyalım. " dediğinde beni kendine çekmişti.
Bir kaç kelime döküldü dudaklarımdan, öpüşüyle kapandı yaram. Köprücük kemiğinde uyuttu beni, kollarıyla ruhumu saran adam.
...
Yanıma oturan hemşire bir süre sonra yere damlayan kana dikkat etmişti.
"Bir yeriniz.." derken Jungkook gözlerini açamaz vaziyette başını bana çevirmişti. Hemşire öne doğru eğilip beni diğer arabaya sevk edeceğini söylerken Jungkook'un elini tutmak için yeltendiğimde kendini çekmişti.
"Neden.." dediğimde başını çevirip gözlerini kapatmıştı. Hemşire kolumdan tutup diğer arabaya geçirirken Jungkook'un tepkisizliğine anlam verememiştim.
Güven.. Sarsılması ne kolay şeydi öyle.. Diğer ambulansa geçerken yağmur yağdığını fark edip elimi başıma kaldırmıştım. Gözüm yol kenarına kaymıştı. Şemsiyenin altında kalan kişinin Jimin olduğunu fark edince karşı yola koşmuştum.
"JİMİN!" diye bağırdığımda durup şemsiyesini kaldırmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karnımdaki sızıyı unutup karşı yola koşarken ayağım kaymıştı. Jimin bana doğru bir kaç adım atarken Jin'in arkamdan seslendiğini duymuştum. Jimin yanıma geldiğinde oturur vaziyette yanıma çöktüğünde yakasına yapışıp ayağa kalkmıştım. Yüzüne yaklaşıp gözlerinin içine bakmıştım.
"N-neden yaptın?" derken arkamızdan gelen polisler kollarını arkaya alıp kelepçe vurmuşlardı. Yakasından ellerimi çekerlerken ambulanstan aşağı inen Jungkookla uzaktan göz göze gelmiştik. Yüzü şiş olduğu için ona o halde bakmak canımı yakıyordu. Başımı öne eğip yürümeye çalışırken canım yanmıştı. Hemşirelerden biri gelip kolumdan tutup diğer ambulans arabasına götürürken Jungkook son nefesiyle
"Kendini rezil etmene değmezdi!" diyerek içeri geçmişti. Az önce beni kendi rezilliğine inandırmaya çalışırken neden Jimin'in yakasına yapışmak rezillik oluyordu benim için. Ağzımın içinde "Bipolar.." diyerek arabaya binmiştim.
Sanırım içimdeki kişinin biraz korkması gerek, attığı adımları saymadan ve önünde ne olduğunu bilmeden yürümek ne kadar çok risk taşısa da bunun nereye kadar süreceği sadece belirsizdir. Yolun sonunda düşeceğin yer bir hava yastığı mı yoksa uçurum mu bilemeyeceğimden adımları saymak gerek belki de.
İnsan en çok düşündüğünde hata yapıyor bence, çok düşünmek bazen yararsız gelebiliyor. Düşünmeden atılan adımlar da riske girmekten başka bir şey olmasa da bazen riskler insanı iyi yerlere götürebiliyor . Eğer çok düşünürsem ve her detayı ele alacak olursam karşımdaki adamdan uzaklaşmam gerekecek, eğer düşünürsem her detay kendi içinde daha çok dallanıp pullanacak biraz da bulanacak ve ben ikimizi de o dallardan birine saçlarımı ip yapıp asacağım, bulanık suda boğulacağım.
Hiç düşünmeden şuan onu öpersem ve yola devam edersem sonuç bir uçurumsa ne dala ne de ipe olmadan kendi benliğimin ölümünü o an gerçekleştirecektim. Adımlarım ne kadar yavaş olursa o kadar işkence çekeceğinin farkındaydım.
