Köprücük kemiğini öpüp uzaklaşırken aramızdaki mesafeyi kapatıp "Şu işin adını koyalım. " dediğinde beni kendine çekmişti.
Bir kaç kelime döküldü dudaklarımdan, öpüşüyle kapandı yaram. Köprücük kemiğinde uyuttu beni, kollarıyla ruhumu saran adam.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Allah'ım anime falan ama nasıl yakışıklı ya)
Yunseo
"Namju!" diyerek dışarıda gördüğüm meslek arkadaşıma doğru koştuğumda hafif geri çekilerek gülümsemişti.
"Hastasın ama yine de sarılmak mı istiyorsun?" diye gülerken omzuna vurup "Hasta olsam beni göremezsin biliyorsun değil mi?" dediğimde kendine çekip sıkıca sarılmıştı. Yüzünü buruşturup bana doğru eğilerek
Yunseo'nun yanındaki adamla samimiyeti ne kadar hoşuma gitmemiş olsa da kim olduğunu bilmeden ses edemeyeceğimi biliyordum. Ellerimi cebime koyup duvarın kolonundan olanları izlemeye devam etmiştim. Yanımda hissettiğim lanet olası nefes sesini yavaşça kulağıma salmıştı.
"Eminim ki onun için çok değerli biri.. Bu kadar yakın olmaları sence de fazla değil mi? Yanılmıyorsam sadece iş arkadaşları bu arada." dediğinde gözlerimi kapatıp dişlerimi sıktıktan sonra gerilen çenemle ona dönmüştüm. Cebimden çıkardığım elimle göğsünden itip bir kaç adım geriye sendelemesine sebep olunca ayağından çıkan sese ortamdaki herkes dönüp bakmıştı. Sendeleyerek benden uzaklaştığı adımı kapattıktan sonra elimi sağ omzuna koyup sıkmıştım.
"Beni sakın kışkırtmaya çalışma. Bu sefer yanan sadece sen olursun!" dediğimde histerik gülüp başını çevirmişti. Omzunu patpatladıktan sonra yemekhaneye yönelip seslice çektiğim sandalyelerden birini Yunseo'yu görebileceğim açıya çekip oturmuştum.
Sosyal yaşamında erkek arkadaşlarıyla bu kadar yakın mıydı? Şimdi ona heyheylensem öptüğüm ilk kız olmadığı gerçeğini yüzüme vurur muydu? Sakince açıklama beklemem daha mı doğru olurdu yoksa ortama girmeli miydim?
Başıma vurup önüme dönmüştüm. Bu kız neden beni sürekli böyle düşüncelere sürüklüyordu bilmiyorum. Hem de işler bu kadar karışmışken..
Yunseo
"Namju-a seni içeri alamam ama şurada oturabiliriz." diyerek bahçedeki bankları göstermiştim.
"En azından içeriden bir şeyler mi alıp getirsen?" dediğinde başımı sallayarak yemekhanenin girişine yönelmiştim. Snacks kutusuna yöneldiğimde arkamdan biri gelip jeton atmıştı. Dirseğini duvara yaslayıp bana bakan Jungkook'a gülümserken kutudan düşen limonatayı almıştım.
"Ben de seni bekliyordum." dediğinde "Bugün beni bekleme." gülümseyerek yanından uzaklaşırken anlam verememiş yüz ifadesiyle kaşlarını çatmış ve kolumdan tutmuştu.
"Arkadaşımla vakit geçirmek istiyorum." dediğimde kolumu bırakmıştı. Bunu da kıskanmış olamazdı öyle değil mi?
Yanından uzaklaşırken bana gülümseyen Namju'ya bakıp arkamda kalan Jungkook'u düşünmeye ara vermiştim. Elimdeki limonatayı koşar adımlarla yaklaştığım Namju'ya verdikten sonra gülümseyerek kabul etmişti.
