Telepatia

Sesini duyuyorum.

Dalağım patlamak üzereydi. O kadar hızlıydı ki kaçmak için bütün ara sokakları kullanıyordum. Siktiğimin Tae'si nerdeydi! Geliyorum dediğinden beri kaçıyordum şimdi ise kaçacak yerim kalmamıştı köşeye sıkışmıştım.

Boku bokuna ölmek denilen şeyi yaşayacaktım az sonra.

Yüzü değişen yaratık üzerime doğru gelmeye başladığında gidebildiğim kadar duvara doğru adımlamıştım.

Yaratık tarafından parçalanarak ölmek istemiyordum. Değersiz bir şekilde ne olduğu bilinmeyen bir şey tarafından öldürülmek istemiyordum.

Üzerime doğru atladığında kaçabilceğim bir alan olmadığı için birlikte yere yuvarlanmıştık. Yüzünü kendimden uzak tutmaya çalışıyor canımı kurtarmak için çırpınıyordum. Elleriyle boğazımı sıkarken ona engel olmak için yüzünü ittiriyor tekmeliyordum ama işe yaramıyordu nefesim kesilmek üzereydi. Gözümden bir yaş düştü yere.  Tüm gücümle boğazına asılmış bir şekilde beni bırakması için uğraşıyordum. Boynuma batırdığı pençeleri canımı o kadar çok yakıyordu ki bağırmadan edememiştim.

Ben bağırınca yüzüme doğru çığlık attığında,soğuk nefesinden gelen ölü beden kokusu midemi feci bir şekilde bulandırmıştı. Boynumdan ılık ılık akan kanı hissedebiliyordum. Kan kaybettikçe bedenimde halsizleşiyor göz kapaklarıma ağırlık düşüyordu.

Gözlerim kapanıyordu artık onu tutabilecek gücüm dahi  kalmamıştı. Beni kurtarabilceğini düşündüğüm tek kişiye yalvardım.

Tae kurtar beni!

N'olur kurtar beni.

Duymuyordu beni. Duymadığı için daha çok pes ediyordum. Ellerim yavaşça yaratığın boynundan iki yanıma düşmüştü.

"B-bırak beni." Nefesimi neden bu yaratığa harcadığımı bile bilmiyordum. Aptaldım.

Boynumu kanatan elleri bir anda gevşedi daha sonra ise acı çekmeye başlamıştı. Üzerimde çığlık atıyordu.

Birkaç öksürdükten sonra bunu fırsat bilerek onu üzerimden attığımda bunu yapan kişinin Taehyung olduğunu fark ettim.

Elini yaratığa doğru uzatmış sadece ona bakarak yaratığı yerde kıvrandırıyordu. Bana bir kere bakmamıştı bile. Yaratığa doğru yaklaşıp onu duvara doğru fırlattığında ağzım açık bir şekilde duvara yaslanmış izliyordum.

"Emirlerimi yok saydın!" Sert çıkan sesi karşısındakini daha çok korkutuyordu. Tekrar insan suratına dönmüştü. Ellerimi boğazımda gezdirip elime gelen kana baktığımda durumumun hiç iyi olmadığını anlamıştım.

"Özür dilerim efendim. Lütfen beni bağışlayın." Dizlerinin üzerinde yalvarmaya başlayan adama inanamıyordum. Biraz önce gözü dönmüş bir şekilde bana saldıran o değilmiş gibi Taehyung'a yalvarıyordu onu bağışlaması için.

O zaman Taehyung'un bana gösterdiğinden daha farklı bir ifadesinin olduğunu fark ettim. Bana karşı hiç bu kadar ciddi ve soğuk olmamıştı,hep bir alaycı tavrı olurdu suratında. Şimdi gördüğüm kişi ise çok farklıydı. Bu ondan korkmamı sağlamıştı. Onunla konuşurken daha dikkatli olmalıydım.

"Sana yeterince tahammül ettim." Dedi ve adamın kafasını tek bir haraketiyle koparmıştı. Gördüğüm görüntüden dolayı bulanan midem ve çekilen kanım yüzünden ellerim titriyordu. O az önce onun kafasını kopartmıştı ve bu normal bir şeymiş gibi arkasını dönüp gülümseyerek yanıma geliyordu.

Deli gibi korkuyordum. Yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştum. O bana doğru yürürken biraz daha geriye doğru gitmeye çalışıyordum ama acıdan bir yere haraket edemiyordum. Gözlerimiz buluştuğunda bendeki korkuyu görmüş olacak ki gülüşü solmuştu. Yanıma eğilip yüzüme yaklaştığında kafamı yana doğru çevirip gözlerimi kapattım.