Kızıl Kurt -TAMAMLANDI-

22 🐺

Keyifli okumalar.

_____

Yüzümdeki gülümsemeye hayretle bakıyordu. "Sen gerçekten delisin. Öldüreceğim diyorum, gülüyorsun." İstifimi bozmadan başımı dikleştirdim. "Benim bir Türk askeri olduğumu unutuyorsun. Bu arada Axel... Sana, bir kurtun yalnız gezmeyeceğini öğretmediler mi?" Anlam veremez şekilde bakıyordu. Islık çaldığım anda etraf silah sesleriyle doldu, bizimkiler ortaya çıkmış gördüğünü indiriyordu.

Kendime güvenli bir yer bulup ateş etmeye başladım. Bizi ayırabileceklerini düşünmeleri pek akıl kârı iş değil..

~ flashback ~

"Komutanım, aramızda bir hain olduğu doğrulandı. İbrahim Albayın dediğine göre Axel denen herifin köpeğiymiş." Öyleyse ucu bana dokunacak bir şey yapacaklar. "Kim olduğu belli mi?" Olumlu anlamda başını salladı. "Bunu bilen kaç kişi var?" Birkaç saniye düşündü. "Kurt timi ve Hançer timi." Güzel. "Teşekkürler. Bizden başka kimse bilmeyecek bunu, anlaşıldı mı?"

"Emredersiniz komutanım." Baş selamı verip yanımdan uzaklaştı. Koşar adımlarla Albayın odasına gittim, kapıyı tıklatıp içeri girdim. "Ha Asena. Ben de seni çağıracaktım, iyi oldu geldiğin. Geç otur." Dediğini yapıp oturdum. "Ne yapacağız komutanım?" Yüzünde düşünceli bir ifade vardı. "Daha önce bu adamı görmüş müydün?" Kimden bahsettiğini anlamam birkaç saniye sürmüştü. "Hayır komutanım. Özellikle benim canımı yakmak için uğraştığını fark ettim, fakat daha önce karşılaşmadığıma eminim."

Anladım der gibi başını salladı. "Komutanım, izniniz olursa benim bir planım var..."

🦅

"Bu güzelmiş gerçekten, hemen yazayım." Arka masamızda oturuyordu it. Hızla yerimden kalkıp lavaboya gittim. Peşimden geldiğine adım gibi eminim. Akın'a mesaj attım. 'Operasyon başlıyor, konuşmamız bittikten sonra Albaya bir hain olduğumu söyle.'

🦅

"Kaç yıllık askerimin bir hain olmasını anlamıyorum!" Yine ağaçların arkasından bizi izliyordu. Biraz doğaçlama yapmalıyım sanırım, üzgünüm. Canlarını yakmamaya çalışarak Yiğit'i Ali'nin üstüne ittirdim. Oradan hızla uzaklaşırken, asıl hainin peşime düştüğünü gördüm.

🦅

'Akın abi, senin eski evine doğru gidiyorum. Her an bir şey yapabilirler diğerlerine haber ver.' Taksiden indikten bir süre sonra tahmin ettiğim gibi Axel aradı ve yanına gelmemi istedi. Beni arabaya bindirirlerken arkadaki arabaya dikkat kesildim. Bizimkiler izliyordu. Güzel...

~ Şimdiki zaman ~

"Axel... Axel. Beni unutmadın değil mi? Bu yüzü unutma demiştim. Öldürmediğin her an için pişman olacaksın... Hatırladın değil mi? Güzel. Şimdi nereden başlasak? Hadi bak sana bir iyilik yapayım, salak mısın? Solak mı?" Salak dememe hafif kızmış gibiydi. "Sağlak." Gülüp cebimden çakımı çıkardım, hiç düşünmeden sağ eline sapladım. Acıyla haykırdı. "Senin ben..!" Üstündeki bez parçasını ağzına soktum. "Şşş daha yeni başlıyor eğlence." Elinden çıkarıp bu sefer bacağına bastırdım. Bu yavaşlık daha çok canını yakacaktı, yavaş yavaş ölecekti.

Çok derine saplanmadığı için, çakıyı bacağından çıkarıp hızla sapladım. Acıdan kıvranıyordu, daha fazla acı çekeceksin... Çok fazla. Bıçağı çıkarmadan çevirdim. Nefesi kesilmeye başlamıştı. "Lan! Şş! Yok öyle hemen ölmek. Aç lan gözlerini!" Ateş yanıma geldi. "Komutanım." Bu bir uyarıydı. Gözlerimi devirip bıçağı çektim. Tabancayı alıp diğer bacağına sıktım. Daha fazla dayanamayıp bayıldı. "Bu hiç eğlenceli değildi ama. Hemen bayıldı!" Sağ getirin diye bir emir almamıştık değil mi?