25. Uncoditional Love

365 24 1
                                    

Η ημέρα ξημερώνει ακούγοντας μια φωνούλα γλυκιά στα αφτιά μου. Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Ερικ να με κοιτάζει γλυκά.

Του χαμογελάω μα τότε το βλέμμα του αλλάζει απότομα. «Μαμα γιατί θα με αποχωριστείς δεν με θέλεις;» Λέει και Νοιώθω την καρδιά μου να σπάει. Δεν του αξίζει όλο αυτό

Ξυπνάω απότομα. Βλέπω δίπλα μου τον Ερικ να κοιμάται και τον σκεπάζω καλύτερα μην κρυώσει.

Πηγαίνω προς το γραφείο μου και βγάζω ένα φύλλο χαρτί και ένα στυλό.

Οταν ολα φτιαξουν θα ερθω να σε παρω απο εκει. Στο υπόσχομαι!

Με πολυ αγαπη μαμα

Δίπλωσα το χαρτί και το έβαλα σε έναν φάκελο. Και έγραψα απο έξω «για τον Ερικ» με κεφαλαία γράμματα.

Τότε ακούω την φωνή του Δημητράκη απο το δωμάτιο του.

Πάω γρήγορα να δω τι συμβαίνει. Μπαίνω μέσα και τον βλέπω να παραμιλάει στον ύπνο του. Εφιάλτη θα βλέπει...
Κάθομαι στο κρεβάτι και του χαϊδεύω τα μαλλιά του. Τον ξυπνάω γλυκά και ανοίγει τα ματάκια του τρομαγμένος.

«Όλα καλά μικρέ μου μαζί σου είμαι» είπα και τότε με κοίταξε. «Για πάντα;» Με ρώτησε και με εξέπληξε η ερώτηση του. Ωριμάζει πολύ γρήγορα για την ηλικία του και Νοιώθω πολύ τυχερή που τον βλέπω να μεγαλώνει.

Μακάρι να μπορούσα να δω και τον Ερικ να μεγαλώνει... ένας αναστεναγμός βγαίνει από μέσα μου και τότε ξανά κοιτάζω τον Δημητράκη θυμούμενη την ερώτηση που μου έκανε πριν λίγο. «Για πάντα» του απαντάω και σηκώνομαι από το κρεβάτι δίνοντας του ένα φιλί στο κεφαλάκι του.

«Αντε ντύσου τώρα να πάμε να πάρουμε πρωινό.» Του είπα κι εκείνος αμέσως σηκώθηκε και πήγε στην γεμάτη τώρα πια ντουλάπα του.

Πήγα πίσω στο δωμάτιο μου και πάλι καλά ο μικρός κοιμόταν ακόμη. Άλλαξα και έβαλα ένα μακρύ μπλε τζιν χωρίς σκισίματα με ένα πλεχτό άσπρο από πάνω και τα άσπρα μου μποτάκια. Τα μαλλιά μου τα άφησα κάτω και πήγα στο  μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου και τα δόντια μου. 

Την ώρα που τελείωσα άκουσα τον Ερικ να κλαίει και αμέσως τον πήρα στην αγκαλιά μου. Τον κούνησα λίγο μα δεν σταμάτησε. Πήγα κάτω και γρήγορα έβαλα σε ένα μπιμπερό γάλα και του το έδωσα. 

Ενώ έπινα ήρεμος το γάλα του αναρωτήθηκα που στο καλό βρέθηκε το μπιμπερό εδώ. Περίεργη γύρισα και κοίταξα την ώρα στο ρολόι του τοίχου. 10 πήγε που είναι όλοι; Το γάλα τελείωσε και ο Ερικ ήταν πια ήρεμος. Του χτύπησα την πλάτη όπως έχω δει στις ταινίες και ρεύτηκε.

Μια ζωή...μπουρδελοWhere stories live. Discover now