Μια ζωή...μπουρδελο

31. Γελασα και σημερα

"ΟΧΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΜΗ-"

"ΗΛΙΑ ΤΡΕΧΑ" Ακούω την Ερικα να φωνάζει δυνατά

Είμαι σε ένα δρόμο απομονωμένο. Σκοτάδι τρυγίρω και κρύος ιδρώτας με λούζει. Ακούω την Ερικα να φωνάζει το όνομα μου μα δεν μπορώ να κουνήσω.

"αποτελειώστε την. Πολύ φασαρία έγινε για το τίποτα" λέει ένας στο βάθος. Φαίνεται μεγαλόσωμος μα δεν μπορώ να καταλάβω καλά.

Τα λόγια του χτυπάνε σαν κεραυνός στο κεφάλι μου. "ΟΧΙ ΜΗ-"

Ηταν πολύ αργά. Το μπαμ ακούστηκε και το μικρόσωμο σώμα της σωριάζεται στο πάτωμα.

Μια εικόνα που δεν μπορώ να κοιτάξω πια. Κλέινω τα μάτια μου. Ας είναι ένα κακό όνειρο σε παρακαλώ.

"ΕΛΙΚΑ Ο ΗΛΙΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΞΥΠΝΑΕΙ"

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου. Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου.

Στο δωμάτιο μέσα μπαίνει η Ερικα. "Ευ όλα καλά;" ρωτάει και με κοιτάζει κάπως αγχωμένη.

Χωρίς να της πω κουβέντα έρχεται και ακουμπάει την παλάμη της στο κούτελο μου. "Είσαι λίγο χλωμός και-" Σταμάτησε και έγυρε προς το μέρος μου. Σιγά σιγά ακούμπησε τα χείλει της στο κούτελο μου.

«Μικρέ μου σήκω θα αργήσεις για το σχολείο»

Ανοίγω τα μάτια μου και η μαμά μου τρέχει με φορά προς το μέρος μου

«Αγάπη μου γιατί είσαι χλωμός και-» ακουμπάει τα χείλια της στο κούτελο μου «εσυ ψήνεσαι στον πυρετό. Μάνθο φέρε ένα θερμόμετρο για το παιδί»

«Μαμά καλά είμαι» απαντάω ξερά

«Ερικα καλά είμαι»

Απομακρύνεται και πάει γρήγορα στο μικρό μπάνιο του δωματίου μου. Επιστρέφει μετά από λίγα λεπτά κρατώντας ένα θερμόμετρο μαζί της.

«Αυτό θα το δούμε τώρα»

«Αυτό θα το δούμε τώρα»

"Εχεις πυρετό. Καις ολόκληρος. Θα κάτσω σπίτι σήμερα να σε φροντίσω"

«Καις αγάπη μου. Δεν θα πάω δουλειά σήμερα θα κάτσω να σε φροντίσω»

Την διέκοψα αμέσως. "Ερικα νομίζω είμαι αρκετά μεγάλος για να μείνω μόνος μου. Μην κάνεις άσκοπες απουσίες απο το σχολείο."

Εκείνη με διέκοψε διστακτικά. Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια και αυτό ήταν. Οι ματιές μας κληδώθηκαν. Απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά ως ένδειξη ότι συμφωνεί.