"ΟΧΙ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" κλαίω όσο πιο λίγο γίνεται όμως δεν μπορώ. Ο πόνος που νιώθω τώρα είναι απερίγραπτος.
Κάθε φορά που λέω πως δεν έχω ξανά πονέσει τόσο πολύ συνεχώς πονάω όλο και πιο πολύ. "Σκάσε γαμώτο σταμάτα να κλαίς" λέει νευριασμένος και με γυρνάει ανάσκελα.
Μπαίνει μέσα μου από την 2η τρύπα μου και ο πόνος μου είναι απερίγραπτος. Προσπαθώ να μην κλαίω δυνατά γιατί δεν θα μου φέρει θετικό αποτέλεσμα είμαι σίγουρη.
"Σε ε-εκλυπαρώ σταμάτα πο-ποναω" είπα όσο έκλαιγα αλλά αντί να σταματήσει οι κινήσεις του γίνανε πιο έντονες. "Έτσι μαρεσει πουτανάκι να με εκλυπαρείς" πονάω γαμώτο πονάω τόσο πολύ. "ΗΛΙΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΑΜΑΤΑ" Φώναξα μα τίποτα.
Ένιωσα ένα έντονο τσούξιμο στους γλουτούς μου. Με χτύπησε για να σκάσω. "Άμα ξανά ουρλιάξεις έτσι την γάμησες" Γουαου πολύ προτώτυπο!1 ακόμη και στον πόνο μου η ειρωνεία είναι πάντα εκεί.
"Ακούς Έρικα;" Ρώτησε και έγνεψα θετικά. "Έρικα ακούς;" Ξαναρώτησε όσο οι κινήσεις του γινόντουσαν όλο ένα και πιο γρήγορες και απότομες. "ΕΡΙΚΑ ΓΑΜΏΤΟ ΑΚΟΥΣ"
Ανοίγω τα μάτια μου και ιδρώτας με έχει περιλούσει και δάκρυα έβγαιναν ανεξέλεγκτα από τα μάτια μου. Φοβάμαι τόσο πολύ. Ανασηκόνομαι και αντικρίζω τον Ηλία να με κοιτάζει τρομαγμένος.
"Χευ είσαι καλά;" Ρώτησε γλυκά και πήγε να με ακουμπήσει αλλά μαζεύτηκα στην γωνία μου κλαίγοντας και ουρλιάζοντας για έλεος. "Όχι μη σε παρακαλώ δεν αντέχω άλλο" είπα και έκελισα τα μάτια μου σφιχτά.
"Ευ σήκωσε το κεφαλάκι σου κοριτσάκι μου μην ανυσηχείς δεν θα σε πειράξω" η αναπνοή μου σε αυτά τα γλυκά λόγια ξανά έγινε φυσιολογική.
Τα μάτια μου σταμάτησαν να βγάζουν αυτό το υγρό της λύπης. Γιατί από χαρά δεν έχει τρέξει ποτέ από τα δικά μου μάτια. Τον κοίταξα και είχε ανοίξει τα χέρια του για αγκαλιά όσο με κοιτούσε γλυκά.
Αλήθεια συμβαίνει αυτό ή είναι όνειρο και το προηγούμενο ήταν η πραγματικότητα. Γιατί πραγματικά πιστεύω πολύ σε αυτήν την θεωρία.
Πηγαίνω σιγά σιγά στην αγκαλιά του κι εκείνος με κοιτάζει με υπομονή. "Έλα δεν θα σε πειράξω. Στο υπόσχομαι" είπε και τότε μπήκα στην αγκαλιά του. Μια ζεστασιά με κατέκλεισε. Είναι παρόμοια με αυτήν την ζεστασιά που νοιώθω όταν με αγκαλιάζει η Μυρτώ μα κάπως διαφορετική. Αυτή είναι περισσότερο πιο ασφαλή. Δηλαδή έτσι νοιώθω εγώ.
YOU ARE READING
Μια ζωή...μπουρδελο
Adventure"Λοιπόν είναι η πρώτη σου φορά;" Ρώτησα έκπληκτη. Ήταν πολύ καλός για να είναι η πρώτη του φορά "Ν-ναι. Τα πήγα χαλιά ε;" Ρώτησε αγχωμένος. Α μωρέ είναι γλυκούλης. "Μμ ενδιαφέρον" είπα και του έκλεισα παιχνιδιάρικα το μάτι. "Πάμε για έναν δεύτερο γ...
