"Είναι η 5η ώρα και είδη έχω ακούσει όλα τα χειδαία σχόλια. Δεν με νοιάζει πια έτσι κι αλλιώς ένας γαμημένος χρόνος έμεινε και ελευθερώθηκα από όλη αυτήν την μιζέρια.
"Ξανθοπούλου πού ταξιδεύεις πάλι;"
Ρώτησε ο καθηγητής έξαλλος. Του σκάω μια φούσκα στην μάπα του κοντά και συνεχίζω να γράφω στο ξεθωριασμένο τετράδιο που έχω από το δημοτικό. Εκφράζομαι στο χαρτί πολύ πιο εύκολα. .
"Ξανθοπούλου έφυγες στον διευθυντή" φωνάζει ο άλλος από πάνω μου. Δισανασχαιτώ και σηκώνομαι όρθια, παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω έξω κουνόντας επιδεικτικά την μέση μου.
Πάλι καλά που ο διευθυντής είναι νέος κάπου 30 χρονών και η γυναίκα του δε το ικανοποιεί καθόλου! Στα δάχτυλα μου τον παίζω. Έτσι κι αλλιώς όλα τα αγοράκια σε όλες τις ηλικίες το ίδιο είναι. Έχω καταλάβει τι ζητάνε πια και τι θέλουν μονάχα απο τις γυναίκες.
Μπαίνω μέσα στο γραφείο και του σκάω μια φούσκα όπως πριν στον καθηγητή
"Ξανθοπούλου επιτέλους κορίτσι μου ήσουν πολύ ήσυχη σήμερα και ανυσήχησα τι θα κάνω τις καύλες μου"
Είπε και στριφογύρισα ττις κόρες των ματιών μου. Μμ λέω να μην του κάνω την χάρη σήμερα. Έτσι κι αλλιώς η μάνα μου με πληροφόρησε πως έχω πολλή πελατία σήμερα. Βαριέμαι κι όλας ο τύπος είναι χάλια σε αυτόν τον τομέα. Έχε χάρει που τον χρειάζομαι για να περάσω την τάξη.
"Μπα λέω σήμερα να μην κάνουμε τίποτα βαριέμαι" Του είπα και βγήκα από το γραφείο με στυλ όπως πριν. Βγήκα από το σχολείο καβαλώντας τα κάγκελα. Μέχρι που σκάλωσε το κορδόνι μου στο κάγκελο και έπεσα σαν το μοσχάρι στο πάτωμα.
"Εϊ καλά είσαι;" Ρώτησε ανύσηχη μια γυναικεία φωνή πίσω μου.
Δυσανασχετώ πάλι για να μην αποκαλύψω τα δάκρυα που μου ξέφυγαν από τον πόνο της πτώσης.
Γυρνάω και καλά εκνευρισμένη το κεφάλι μου για να δείξω την δυσαρέσκεια μου αλλά τελικά ήταν η Μυρτώ.
Μια κοπέλα γύρω στο 1.65 με φακίδες καστανό ανοιχτό μάτια και καφέ μαλλιά.Η Μυρτώ είναι άλλης κλάσης παιδί. Δεν ξέρω τι φάση με αυτήν. Αλλά σε αντίθεση με όλους τους άλλους με συμπαθεί.
Δεν είναι χαμηλών τόνων παιδί έχει φίλους είναι δημοφιλής και έχει την ζωή που όλοι θα ήθελαν. Την ζωή που εγώ θα ήθελα...
Μου άπλωσε το χέρι της ως ένδειξη βοήθειας. Κοίταξα το χέρι της και μετά εκείνη. Μου χαμογέλασε κι εγώ έμεινα να κοιτάζω το χέρι της.
KAMU SEDANG MEMBACA
Μια ζωή...μπουρδελο
Pertualangan"Λοιπόν είναι η πρώτη σου φορά;" Ρώτησα έκπληκτη. Ήταν πολύ καλός για να είναι η πρώτη του φορά "Ν-ναι. Τα πήγα χαλιά ε;" Ρώτησε αγχωμένος. Α μωρέ είναι γλυκούλης. "Μμ ενδιαφέρον" είπα και του έκλεισα παιχνιδιάρικα το μάτι. "Πάμε για έναν δεύτερο γ...
