17. Ψυχολογικά

542 31 31
                                    

«Τι εννοείς να την κάνουμε άνθρωπο;» Κοιτάζω τον Ηλία που έχει βγάλει έξω 4 γυάλινα ποτήρια και ένα πλαστικό.

«Ακου Νικόλα η Ερικα έχει ζήσει 17 χρόνια προσπαθώντας να επιζήσει. Οι γονείς της δεν την ενημέρωσαν για την ζωή έξω. Δεν ξέρει για σπουδές, δεν ξέρει το πως να περιποιείται σωστά τον εαυτό της και πολλά άλλα τα οποία είναι βασικά»

Σκέφτομαι τα λεγόμενα του Ηλία και όντως έχει δίκιο.

«Φυσικά και θα βοηθήσω. Με τον μικρό τα πάω πολύ καλά θα μπορώ να τον κρατάω εγώ όποτε έχετε δουλειά με την Έρικα»

Στην σκέψη ότι βοηθάω την Ερικα ένα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου και μια ικανοποιήσει υπάρχει.

«Ωραία κι εγώ θα σε βοηθήσω φίλε που είσαι καψούρης μαζί της αλλά-«

Διέκοψε την πρόταση του και με κοίταξε με μισό μάτι ερχόμενος απειλητικά κοντά μου.

Οταν έχει έρθει αρκετά κοντά μου με πιάνει από τον γιακά του λαιμού μου και με χτυπάει στον τοίχο με δύναμη.

«Αλλά άμα δω δάκρυα στα μάτια της εξαιτίας σου πέθανες» έγνεψα γρήγορα θετικά μιας και είχα φοβηθεί αρκετά.

Η πόρτα ανοίγει και ο Δημητράκης μπαίνει μέσα με φόρα. «Ε τι παίζεται εκεί;» Ρώτησε και ο Ηλίας με άφησε κάτω.

«Τίποτα μεγάλε έλα πάμε τα νερά στα κορίτσια» του είπε γλυκά και με το που έφυγαν απο την κουζίνα ξεφύσιξα άηχα.

Δημητράκης

Αφήνω τα ποτήρια με το νελό
Νε-λ-ο
Νε-ρ-λο
Νε- καλα ξέλετε.

Τα αφήνω θτο τραπέζι του θαλονιού αλλά η Ελικα λείπει.

Πάω θτην Μυρτώ που κάθεται θτο κινητό τηθ

«Μυρτώ που είναι η αδελφή μου;» Εκείνη με κοιτάζει και μου χαμογελάει γλυκά αφήνοντας το κινητό τηθ θτο καναπέ.

«Την έχω βάλει να δοκιμάσει τα ρούχα που της αγόρασα»

«Αγόραθεθ ρούχα θτην αδελφή μου; Ευτυχώθ γιατί είχα βαλεθεί να την βλέπω με τα ίδια ρούχα» ξεφύσιξα.

Η Μυλτώ γέλασε αλλά εγώ περίμενε ανυπόμονος να δω την αδελφή μου.

Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι η Ερικα ποτέ δεν μου είπε γιατί φύγαμε απο το θπίτι με την μαμά τον μπαμπά τον Γιώλγο και η Λοξάνη. Δεν μου λείπουν καθόλου.

Φοβόμουν πολύ εκεί. Και η Ερικα όλη την ώρα έκλαιγε. Εδω την βλέπω χαλούμενη και αφού είναι εκείνη χαλούμενη για κάποιον λόγο νιώθω κι εγώ χαρούμενοθ.

Μια ζωή...μπουρδελοDonde viven las historias. Descúbrelo ahora