you get me so high || hyunin

chapter : 7

7 | Oradan bakılınca seks arkadaşın gibi mi duruyorum?

"Geçen gün matematik çalışamadık."

"Ee?"

"Siz matematik mi çalışacaktınız?" Seungmin'e dönerek hızlıca gözlerimi büyüttüm. Yine gereksiz bir laf edecekti ve herkesi yerin dibine sokacaktı. Bu küçümseyici bakış ve ses tonu bunun işaretiydi. Ama bakışlarım üzerine omuzlarını silkerek yanına döndü.

"Bugün çalışalım," O biraz olsun geriye çekilip derin bir nefes alırken, bende kollarımı önümde birleştirerek gözlerimi devirmiştim.

"Oradan bakılınca kölen gibi mi duruyorum." Hyunjin tamamen samimi görünen ufak bir kıkırtı bırakarak kulağıma yaklaşmıştı.

"Oradan bakılınca seks arkadaşın gibi mi duruyorum?" Kolundan tutarak yeniden kişisel alanımı yıkmasına izin vermeden itmiştim onu.

"Aynı şeyler değil, ödevlerini yapmak ya da sena matematik anlatmak zorunda değilim." bunalmış gibi oflayarak ellerini saçlarından geçirdi.

"Tamam öyle düşünme, baştan alalım. Jeongin lütfen beni matematik çalıştırır mısın? Matematik sınavım 2 gün sonra ama ben hiçbir şey anlamıyorum ve tekrar düşük alamam." Sonra endişeli gözlerini yere çekerek, ellerini önünde birleştirerek bana doğru eğildi.

"Jeongin lütfen, bir iyilik olarak düşün." dudaklarını öne doğru büzmüş ve bana bakıyordu. Dudaklarımı yalayarak gözlerimi masada gezdirdim. Seungmin bize bakmak yerine yine Jisungla konuşuyordu. Changbin, ve Minho'ya ayak uydurmuş gibi onlarla ufak sohbetler kuruyorlardı.

"Neden arkadaşlarından yardım istemiyorsun?"

"Çünkü, Yeji'nin bölümü beden eğtimi. Minho ve Chaeryeong'un bölümü sosyal bilimler, Changbin ise, onun matematiği benden daha kötü. Diğer insanları da o kadar tanımıyordum."

"Tek çaren benim yani."

"Evet, hadi lütfen." Dudaklarım içeri doğru kıvrılırken gözlerimi masada gezdirmiştim.

"Gerçekten ayaklarına mı kapanmalıyım?"

"Of tamam," ayağa kalkarak masanın üzerindeki boş bardağı almıştım.

"Çıkışta kütüphanede çalışırız, çıkışta kimse kalmıyor orada."

"Şimdi?" sandalyenin arkasına asılı olan çantamı da omzumdan geçirerek ona baktım.

"Şimdi işim var." Arkamı dönerek derin bir nefes verdim ve hızlı adımlarla kulübün bulunduğu yere doğru yürümeye başladım. Hyunjin ile bir kaç hafta içerisinde olan bu etkileşimimiz ve samimiyetimiz sçama geliyordu. Aslında nerden baksanız henüz 1 ay oluyordu ama bu 1 ay bana 10 yıl gibi gelmişti. Ve bu 10 yıldır onunla arkadaşmışız gibi hissetmeme neden oluyordu.

***

"Tamam ama denklemde bir bilinmeyeni arıyorsan, diğerleri eşit olmalı."

"O zaman her türlü bir tane kalıyor zaten, bunun iki bilinmeyenli olmasının ne anlamı var?"

"Çünkü aslında iki bilinmeyenli denklem, ama biz çözebilmek için bilinmeyeni teke düşürüyoruz ve birini bulunca diğerinide buluyoruz. Her neyse bu fonksiyon zaten, iki bilinmeyenli denklem değil." gözlerimi kısarak, dişlerim arasından konuşmuştum. Sürekli gereksiz şeyler için aptal sorular yöneltiyordu ve şimdiden sinirimi bozmuştu.

"Tamam sakin ol,"

"Bir kere daha gereksiz bir şey sorma." Yanıma dönerek çantamdaki defterimi çıkardım.