B'A'L

ÖLDÜ

berfin1208 'e ithafen. Bu bölümleri henüz okumasanda içimden geldi..

~~~~~

Niye kal demedim diyor bana.
Sana gitme diyebilecek kadar yakınında değildim ki...

Cem Adrian'ın Artık Bitti şarkısı çalacak.
"Her şey bir gün biter, herkes bir gün gider." diyecek.
Aklına gelecek o giden ve üzüleceksin. Kabullenmeye çalışacaksın gittiğine. İstemesen de alışacaksın.
Sonra gecenin sessizliğinde hayallerine dalacaksın.
Ardından "Her acı bir gün geçer.
Artık bitti. Acımıyor artık geçti." diyecek Cem Adrian.
Senin o an kalbin sıkışacak ve gecenin sessizliğini gözyaşlarınla, hıçkırıklarınla böleceksin.

Sahneye adımını attığı an gözleri yine etrafta onu aradı. Umutsuzca, yine de bir umut diyerek bakındı etrafa.
Halbuki oradaydı, o görmüyordu.

Sahnede ki yerini aldı, dudakları mikrofona değecek şekilde durdu.
Hafif bir gülümseme yerleşti tüm acısına inat yüzüne.
Ne demişti doktoru gülümse, çünkü sen gülümsemeyi hak ediyorsun.

Hak ediyor muydu sahiden?
Bu kadar şey yaşadıktan sonra bu hayata inat gülümseye bilecek miydi?

"Hiç darılmadım diye hiç kırılmadım sandılar."

Tek cümlesiyle kafede ki herkes alkışladı, çoğu kişinin yüzüne çoktan hüzün inmişti bile.

"Ne güzel anlatmış şair; benim yıllardır defterlere sığdıramadım, yaza yaza bitiremediğim hikayemi tek dize ile ne de güzel özetlemiş..
Sol yanımda koca bir boşluk taşıyorum; ne  tebessümler var yüzümde, ne de umut kalbimde. Kızgınım, üzgünüm ama en çok kırgınım..
Ben en değerli parçamı emanet ettim sana, en gizli odamın kapısını açtım. 'Hesapsız ve plan yapmadan.' demiştik ya.
Öyle işte. Belki sözüme sadık kalıp, hiç hesap yapmadığım için sol yanımın böyle kalmayacağını bomboş kalacağını hesaba katamadım ben. Sana yaralarımı gösterdim sar diye, sev diye, iyileştir diye
'Bunlara katlanmış bana da  katlanır.' deyip bir yara daha aç diye değil."

Söylediği tüm cümleler birer ok gibi saplandı kızın yüreğine.
Ona bir yara daha açmıştı, istemeden.
Güvenini kırmıştı, sözünü tutmamıştı.
Gitmem dediği halde gitmişti.
Sevgisinden şüphe etmesi, yaptığı en büyük hataydı.
Gözleri doldu, sahneyi bulanık görsede gözlerini silmedi.

"Her masal bir gün biter.
Her ateş bir gün söner.
Her yolcu bir gün gider.
Her acı bir gün geçer."

Her masal birgün biterdi evet.
Çoğu masal güzel sonla biterdi.
Hiçbirimiz bilmezdik Rapunzelin kendini saçları ile astığını.
Yedi cücelerin Pamuk Prensesi öldürüp yediğini.
Prensin Uyuyan Güzeli taciz ettiğini.
Sadece güzel sonlar bize göreydi.
Her acı birgün geçer sözü, ne kadar doğruydu?
Her acı aynı mıydı? 
Acılar geçer miydi yoksa kalbimiz alışır mıydı?

"Artık bitti artık bitti, acımıyor artık geçti.
Artık bitti artık bitti, bir rüyaydı kalbimdeki."

Bir rüyaydı. Ya da kabus.
Canını yakmıştı, güldürdüğünden daha çok ağlatmıştı.
Onun sevgisinin güzelliği karşısında nasıl kendi sevgisinden şüphe ederdi?

"Her şey bir gün biter, herkes bir gün gider.
Ortasından böler yine kalbini kalbine.
Tüm yıldızlar söner, tüm yapraklar düşer.
Yalnızlığı çarpar yine kalbine kalbine.
Yolun sonundasın, yerin dibindesin.
Sessizliğin ortasında en derindesin.
Bırakma elini, kendi ellerini?
En sıkı tutacak kendinsin yine kendini."