B'A'L

8 ŞUBAT

ebendedeee 'ye ithafen.

~

Kadın adamı şair, adam kadını şiir yapar, bilmeden.

Yağmur'dan

Elimde ki kitapla koşar adım aşağıya yöneldim.
Bugün etkinlik vardı ve herkes konferans salonunda toplanmıştı.

Aşağı inip salona girince 11.sınıflardan bir kız bir erkek sunucu sahnede konuşmaya başlamışlardı.

Sunucu 10.sınıflardan iki öğrenciyi çağırdı.
Ben arka tarafa geçip bizim öğrencilerin yanına ilerledim.

Toprak elinde gitarıyla sandalyeye oturmuş bir şeyler mırıldanıyordu.

"Sen ne zaman söyleyeceksin?" diye sordum.

Kafasını hafif kaldırıp beni görünce ayağa kalktı.

"Otursana. Ben senden sonra çıkacağım."

Eliyle gösterdiği sandalyeye otururken kafamı salladım.
Sıra bana gelirken adımı duymamla sahneye gittim.

Mikrofonun önüne geldiğimde sakince gözümü salonda gezdirdim.
Öğretmenler, öğrenciler, personeller ve bazı veliler salonu doldurmuştu.

Derin, güçlü bir nefes alıp ezberlediğim şiiri okumaya başladım.

"Yürümek

Yürümek;
yürümeyenleri
arkanda boş sokaklar gibi bırakarak,
havaları boydan boya yarıp ikiye
bir mavzer gözü gibi
karanlığın gözüne bakarak yürümek!..

Yürümek;
dost omuzbaşlarını
omuzlarının yanında duyup,
kelleni orta yere yüreğini yumruklarının içine koyup yürümek!..

Yürümek;
yolunda pusuya yattıklarını,
arkadan çelme attıklarını bilerek yürümek...

Yürümek;
yürekten, gülerekten, yürümek..."

Nazım Hikmet'in yazdığı şiiri okuyup kafamı hafif kaldırdım.

Derin bir nefes alırken alkış sesleri geldi.
Diğer şiirime geçip okudum, kendimden emin şekilde.
Sonra diğer şiire geçti sıra.

3 şiirimi de okuyup kafamı kaldırıp salonda göz gezdirdim.

Şiirleri okurken içten bir şekilde okumuştum, sesim titremeden, heyecanlanmadan.
Bu da beğeni toplamıştı.

Alkış sesleri gelirken geri çekilip arkaya geçtim.
Sunucuların sesleri gelirken Güneş çağrıldı, şiirlerini okudu ve geri döndü.

Birkaç kişi de şiir okuduktan sonra şiir okuyanlar bitmişti.

Sıra şarkı söyleyecek öğrencilere geçti, sıra sıra öğrenciler çıkıp şarkı söylediler.

11.sınıflardan bir kızın sesi oldukça beğeni toplamıştı.

Sıra Toprak'a gelirken gözlerim onu buldu.
Heyecanlı ve ağır adımlarla sahneye çıktı.

Heyecanlanmasını anlamlandıramamıştım, zaten hep şarkı söylerdi.

Aklıma söylediği cümle geldi, biri için söyleyeceğim.

Oturduğu sandalyede gitarını alıp parmaklarını gezdirmeye başladı.
Gözlerim üzerinde dolaşıyordu.

Çaldığı melodiyi tanımaya çalışıyorken aynı zamanda Toprak'ın bakışlarının değdiği her yere baktım.

En sonunda şarkıyı söylemeye başladı, gözlerini gözlerime sabitlerken.