MAYDANOZ (Tamamlandı)

Mezarlık

Selamunaleyküm ballarım.

Bölümü s1m5y6y7 , aq1aq2 , Ucan_1_Koala , zeynakimla , nurertekin159 vee Zeynep___1903 'e ithaf ediyorum severek okursunuz İnşALLAH.

Bismillahirrahmanirrahim.

Yağız elindeki kağıda bakarken allak bullak olmuştu. Neydi bu şimdi? Senelerce suçlu bildiği öylece kapıyı çarpıp giden annesi hasta mıydı? Neler döndüğünü asla anlamıyordu.

Şaşırmış bir şekilde elindeki kağıdı masaya koydu. Çatılmış kaşlarıyla bakıyor neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ama bir açıklama bulamıyordu. Daha o neler olduğunu anlamadan masadaki hareketlilikle şaşkınca kafasını kaldırdı. Zehra'nın burda ne işi vardı ki?

Zehra ağladığı belli olan gözleriyle masadaki kağıdı alıp okumaya başladı. Bu sırada Yağız Zehra'nın kızların yanına gideceğini düşünüyordu. Kafasını kaldırıp etrafına baktığında kimseyi göremedi. Kağıdı Zehra'nın elinden çekip hesap sormaya başladı.

"Hani sen kızlarla buluşacaktın?"

"Sizi inandırmak için öyle dedim sen kimseyi gördün mü yanımda abi?"

"Ben gördüm kızım Berin'in yanındaydın."

"E-evet sokağın başında görünce yanına gittim sizde inandınız işte. Hem sen gördün mü abi?"

"Hayır."

"Hah neyse hem siz beni boşverin. Şu kağıdı ver abi."

"Zehra bırak." İkisi anlaşamazken Yağız kağıdı kaçırıyor Zehra ise yakalamaya çalışıyordu. Berin uzaktan ikisine bakarken neler olduğunu çok merak etmişti. O kağıt neyin nesiydi ki? Ama bilmek ona düşmezdi bu o ailenin meselesiydi.

Sonunda Mustafa bey ikisinin arasına girdi.

"Yağız şu kağıdı ver oğlum. Zehra sende geç otur önce, bi size anlatayım en baştan." Yağız isteksizce kağıdı uzatırken Zehra sabırsızca yerine oturdu. Bu sırada uzaktan izleyen Berin'in ise dudağının kenarı kıvrılmıştı. İlk kez abi kardeş kavga etmiş babaları araya girmişti. Berin bu durumu çok kez yaşamıştı ama onlar için bu bir ilkti. Fakat farkında değillerdi.

Bu sırada Berin telefonuna gelen mesajı açtı.

Manyak gülüşüm: Abla mevzu annem konuyu bilmen gerek bence arayacağım aç lütfen. Yoksa meseleyi bilmeden abime destek olamazsın lütfen. Ben baş edemeyebilirim ona sen destek olmalısın.

Siz: Zehra ama olmaz. Uygun olmaz.

Manyak gülüşüm: Abla lütfen abim için. Şu an yüzünü görmek istemezsin o kadar afallamış ki.

Berin daha önce telefonda Yağız'ın ağladığını hatırladı. Hatta birlikte ağlamışlardı. Belki yine birlikte ağlarlardı. Ama Yağız ağlamasındı.

Siz: Peki Zehra ara ara.

Zehra memnuniyetle çaktırmadan arayıp telefonunu masaya koydu. Bu sırada Mustafa bey iç çekip konuşmaya başladı.

"Şimdi o günü hatırlarsınız ben eve geldiğimde anneniz evde yoktu. Hatta komşular halanıza haber vermiş birlikte gelmiştik. Komşular bize onu bir adamın arabasına binerken gördüklerini söylediler. Ben tabi çok öfkelendim. Öyle ki bir kez olsun Ayla'nın nasıl bir insan olduğu asla böyle bir şey yapmayacağını düşünmedim bile. Sonrası malum gayet öfkeliydim. İki sene sonra ne olduysa bir rüya üzerine Kur'an okuyasım geldi. Evlatlarını öpmeyen babaya Peygamberimizin söylediklerini hatırladım. 'Sizin kalbinizde merhamet yoksa ben ne yapayım?' Neyse böyle böyle yanlışımı farkettim. Oğlum senin için geç kalsamda Zehra'ya yetişebildim."