MAYDANOZ (Tamamlandı)

Yağız'dan

Selamunaleyküm ballarım.

Bismillahirrahmanirrahim.

Selamunaleyküm ben Yağız. Bilmem kaç gündür ben ve Bilinmeyenin mesajlarını okuyorsunuz. Ahh bilinmeyen beni kendime getiren kız.

Gerçekten ben ne yapmıştım kendime? Senelerce en güzelden köşe bucak kaçmıştım. Ama bunu bana nefes veren hayat veren iki insan yapmıştı bana. Annem ve babam beni en çok seven insanlar. Ama işte benim ruhumu onlar yok etmişti. Ya da çocuk ruhumu koca bi adam etmişlerdi. Ben terkedilmiştim. Terk edilen. Annesi tarafından.

Sonra din kelimesinin d harfini duysam kaçar olmuştum. Taki o güne kadar cumaya gidene kadar. Bilinmeyen beni bi cumaya göndererek beni kaçtığım şeyi kovalar hâle getirmişti. Şimdi her şeyi öğrenmek istiyordum. Dinimin adamı olmak istiyordum. Ve hatta belkide terk edilmemek istiyordum.

"Abii"

Haah bu da benim kardeşim Zehra. Annem bizi bırakıp giderken o sadece iki yaşındaydı. Bir şeyleri hatırlayabilecek yaşa gelincede zaten babam artık pamuk gibi olmuştu. O yüzden benim aksime babamı çok sever ona laf kondurtmazdı.

Hâlbuki babam onun geç konuşmaya başladığını ve o zamanlar hep benimle vakit geçirdiği için ilk kelimesinin abi olduğunu bile bilmezdi. Ama Zehra benim canımdır. Onu çok severim. Hayatta kötü davranmamakla kalmayıp sevdiğim tek insandır o.

"Ne var?"

"Bu gün okula beraber gidelim mi?"

Benden 3 yaş küçük ve liseye yeni başladı. Aynı okula gidiyoruz.

"Sen babacığınla gelmeyecek misin?"

Alayla sorduğum soruya göz devirmişti.

"Hayır bu gün abiciğimle gitmek istiyorum."

"İyi tamam hadi çıkalım."

"Tamam 1 dakika bekle."

Sonra aynaya dönüp aynaya bakmaya başladı ve ben de bu hareketine göz devirdim.

"Sen benim kardeşimsin, zaten güzelsin. Ne gerek var aynaya bakmaya? "

Ne demişti bilinmeyen hoca hanım, böbürlenmek yok. Peki hocacım bundan sonra dikkat ederim.

"Off abi güzelliğimize bakmıyoruz herhalde. Saçım başım açıkta bi yerim var mı diye baktım."

"Yok yok hadi gidelim."

Dediğimde birlikte çıkıp yürümeye başladık. Zehra her gördüğüne selam verip gülümserken benim yüzümse mahkeme duvarı gibiydi.

"Abi bu köşeyi dönünce o züppeler çıkacaksa döneyim ben."

Zehra o arkadaş grubumdan köşe bucak kaçıyordu. Hatta onlar yüzünden okulda yanıma bile gelmiyordu. Gerçekten züppeydiler. Benimde bi zamanlar olduğum gibi. Gerçi hâlâ tam olmuş değilim ama olsun.

Zehra benim bu hayatta güvenebileceğim nadir insanlardandı. Onada anlatmaya karar vermiştim. 1 saniye önce falan verdim bu kararı.

"Yok yok Zehra kimse çıkmayacak. Artık onlarla takılmayacağım."

Zehra anlık şaşkınlıkla durmuşken ben 5 adım atmıştım bile. Koşarak yanıma geldi.

"Nasıl yani?"

"Basbaya artık onlarla takılmayacağım. Ali'yi hatırlıyor musun?"

"Evet senin disiplin almaman için sana yardım eden abi."

"Hah işte artık onunla takılacağım."

"Ne abi ateşin falan yok dimi?"

Söylediğine göz devirince konuşmaya başladı.

"Abi Ali abi namazında niyazında gayet iyi bi insan. Hayırdır, noluyor sana?"

"Bi şey olduğu yok. Çıkışta anlatırım."

"Aağh tamam çıkışta görüşürüz o zaman bundan sonra ben kaçıyorum. O züppeler gelirler falan."

Bi yandan da gördüğü teyzelere gülümseyerek selam veriyordu.

"Kaçmak istiyorsan kaç tabi ama onlar artık bana bulaşmazlar merak etme."

Son söylediğime gülerek gitmişti. Derken telefonum titredi. Kesin bilinmeyen hoca hanımdır diye bakmadım okulda bakarım. Çünkü niye şimdi bakayım?

Okula girince bi kalabalık gördüm. O tarafa doğru yürürken kalabalığı yarıp geçmemle Ali'yi gördüm. Kalabalığın ortasında bizim züppe tayfanın karşısındaydı.

"Ali noluyor kardeşim?"

"Vaay kardeşim demek. Dönek misin oğlum sen?"

Dişlerimi sıkmadan edememiştim.

"Kaan ağzından çıkanı kulağın duysun. Ayağını denk al yoksa o ayağını s-"

Küfür yok.

"Kaydırırım."

Dedim dişlerimi sıkarak. Sonra Kaan ın arkasından Azra'nın sesini duydum. Gıcık kulakları paslandıran sesini.

"Ne yaparsın mesela?"

Ona bi bakış atsam susardı. Ama ne demişti bilinmeyen haramdı ve bakmak bile haramdı. Zaten insanlardan tiksindiğim için en kolay alıştığım bu olmuştu.

Bakışlarımı Kaan'da sabitleyip ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ama şu Azra denen arza üzerime doğru geliyordu. Bu kesin bana dokunurdu da. Derken Zehra ordan çıkıp Azra'nın önüne geçti.

"O koca burnunu her şeye sokma Azra geç kenara otur hadi. Bulaşma bu meseleye beni kendine bulaştırma."

Zehra'nın arkasında duran banada bakarak tekrar kenara çekilmişti. Zehra be koçumsun. Aslında bu meseleye karışmaz kendinden büyük birinede adıyla hitap etmezdi. Ama benim bu arza ile uğraşmama çabamı takdir ettiğinden bu kalabalığa dahil olduğunu biliyordum.

Ve tam o sırada gelen nöbetçi ögretmenle züppe tayfa bize kardeşim bakışlarını göndermeye başladı.

Kimse hocanın 'Noluyor burda?' sorusuna gerçek bi cevap ta vermemişti. Ne karşı taraf ne biz. Hiç müdür beyi ziyarete gidemeyiz maalesef.

Sonra teker teker okula doğru başta Kaan ve tayfası ardından o koca kalabalık ve biz ilerliyorduk. İçeri hele bi girelim sorarım ben Ali'ye ne olup bittiğini.

"Abii"

"Buyur Zehra?"

"Sen Azra'nın bakışlarından ve sana dokunmasından mı kaçtın?"

Yine göz devirmiştim. Ben bu kıza ne kadar çok göz deviriyorum ya. Zaten başka kimse göz devirerek cevap vereceğim soruları bana soramazdı.

"Abii?"

"He Zehra?"

"Yoksa senin başın bağlandı da bana mı söylemiyorsun? Bak öyleyse ben seni kimseyle paylaşamam ya."

Başı bağlı olmak ve ben? Aynı cümlede bile kullanılamaz hah.

~~~~

Huuh ilk texting olmayan bölümümüz. Daha önce çok sormuştum kararsızdınız o zaman bi kez daha soruyorum;

Yağız nasıl biri?

Bide yeni karakterimiz Zehra ALLAH ım kızın abisi var. Abilere zaafım var ve abim yok😢😢

Bu nasıl bi şanssızlıktır ya RABBELALEMİN. Çok erken gelmişim ben dünyaya. Tövbe tövbe biraz daha devam edersem çarpılcam herhalde.

Evet en son Zehra diyordum. Sizce Zehra nasıl biri?

Sınavdan çıktım diğerine girmeden 10 dakika arada size bölüm fırlatayım dedim. Dua edin bana hiç kendime güvenemiyorum bu derslerde.

Hadi kaçtım ben.

Selametle

Öhöm öhöm sihirlikapkek sana da gülü gülüüüğ. Seninle konuşurken ben ben değilim bacım. İçimdeki Bi şeyleri gün yüzüne çıkarıyorsun çok eğleniyorum.

ALLAH a emanet olun💕💙