2008.
ဒေါင်...... ဒေါင်....... ဒေါင်.....
ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းသံကြားတာနဲ့ အတန်းတိုင်းအတန်းတိုင်းဆီက ကျောင်းသားများသည် ပျားအုံက ပျားတွေလို အုံခဲစွာ ထွက်လာကြသည်။
အဲဒီနှစ်က ထွဋ်ဦးသာ ဆယ်တန်း။
" ကိုကို...... "
" ကိုထွဋ်..... "
ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီဖြင့် မေဖူးသာတို့ အကိုဖြစ်သူစာသင်ခန်းရှေ့သွားစောင့်နေကြသည်။ သူတို့အခန်းက ဆရာမထွက်သွားပေမယ့် သင်ပုန်းပေါ်က စာတွေကူးခိုင်းခဲ့တာမို့ တစ်ခန်းလုံး အသဲအသန်ပြီးအောင် ကူးနေကြသည်။
" လာပြီ..... ခဏလေး "
စာအုပ်တွေ ကမန်းကတမ်းသိမ်းကာ ထမင်းချိုင့်ဆွဲလို့ ကလေးတွေ အုပ်စုနား အပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ထို့နောက်..... သူတို့ နေ့လည်စာစားနေကျ ကျောင်းဆောင်ဟောင်းနားက ကွပ်ပစ်ဆီသို့....
ထမင်းချိုင့်တွေ ဖွင့်ပြီးကျရင်ဖြင့် ဟိုချိုင့်ထဲက ဟင်း ဒီချိုင့်ရောက်.... ဒီချိုင့်က ဟင်း ဟိုချိုင့်ရောက်နဲ့ လက်တွေရှုပ်ထွေးသွားကြပြီးနောက် အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။ ဒါက နေ့တိုင်းဖြစ်နေကြ....
" ကိုကို..... ကြက်သား ထပ်ထည့်ပေးအုံး "
" မိုမို နင်က လွန်လာပြီနော်..... လူတိုင်းအကုန်တူတူ စားနေကြတာကို နင်က "
ဘိုဘိုကအော်တော့ ဇွဲမာန်က ဟန့်သည်။
" မင်းကလည်းကွာ ကလေးကို..... "
" ကလေးဆိုပြီး လူတကာထက် ပိုစားလို့ဖြစ်ပါ့မလား.... "
ဒီညီကိုက ဒီလို အမြဲသတ်နေကြ။
ထွဋ်ဦးသာက သူ့ဟင်းထဲက တစ်တုံးကို မိုမို့ထဲထည့်ပေးရုံမက ဖဲ့ပေးလိုက်သည်။ ဒီနှစ်မှ သူငယ်တန်းစတက်တဲ့ ကလေးဆိုတော့... အကြီးဆုံးသူ့မှာသာ တာဝန်ရှိတော့သည်။
" တစ်ခါစားရင်.... ဒီလို သေးသေးလေးတစ်ဖက်ပဲ ထည့်စား။ အဲ့ဆို ဟင်းမလောက်တာ မဖြစ်တော့ဘူး.... ကြားလား မိုမို...."
" ဟုတ်.... "
ကလေးတွေဆိုတာ သင်ရလွယ်ကူပါတယ်။ သင်ပုံသင်နည်းပဲ နည်းနည်း လိုအပ်တာ.....
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ရက်တဲ့ကြိုးမို့
Teen FictionZawGyi code below. Neighbours became lovers. မိသားစုနှစ်ခု။ ကလေး ၅ယောက်။ အတူတူ ကစားကြဖူးတယ်။ အတူတူစားဖူးကြတယ်။ အတူတူအိပ်ဖူးကြတယ်။ အရာအားလုံးကို အတူတူမျှဝေသုံးစွဲခဲ့ဖူးတယ်။ ဒီကလေးငါးယောက်ကို ဘယ်သူမှ မခွဲနိုင်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ကြပေမယ့် အချိန်ကတော့ တတ်နို...
