Şuan okuldayız ve ben derslere kendimi veremiyorum dün akşamdan sonra hiç kimseyle konuşmadım izuku ve diğerleri yanıma gelsede konuşmak istemediğimi söyledim.
çok mnatıksızdı birden bu kadar kızmasına anlam veremiyordum ben bunları düşünürken aizawa senseinin beni uyarmasıyla kendime geldim.
"yumi dersi dinlemelisin"(aizawa)
"evet haklısınız sensei" dedim ve kafamı tahtaya çevirdim derslerin bir an önce bitmesini istiyordum.
bugün okul daha sessizdi sanki kimse konuşmuyordu zil çalınca bahçeye çıkmanın iyi olacağını düşündüm defterimi aldım ve bahçeye yöneldim ben sınıftan çıkarken kiri ve mina tartışıyorlardı.
onları ayıracak gücü kendimde bulamadım bu aralar onların ilişkiside çok iyiye gitmiyordu.
bahçeye geldiğimde her zamanki ağacın altına oturdum ve defterimi açtım ilk sayfalar hep !bakugounun! fotolarıyla doluydu.
çizdiğim resimlere baktım ve biraz göz yaşı döktüm demekki aşk acısı buymuş sevdiğini kaybetmenin verdiği acı...
göğsüne sanki bir kazık girmiş gibi acıyordu ve asla acı bitmiyordu nefes almak yürümek konuşmak zorlaşıyordu sevdiğin yanında olmayınca hayat sana kararıyordu
küçükken aşık olmak nedir bilmezdim babaannem bana anlatmıştı
o zaman çok iyi bir şey olduğumu sanmıştım ve aşık olmak istemiştim ama şuan keşke hiç istemeseymişim diyorum.
bakugounun çizimlerine baktım gülerken,somurturken,kızarken,kızarırken ki resimleri....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sayfalara daha fazla bakıp acı çekmek istemedim onları koparmak atmak istedim ama yapamadım.
temiz bir sayfa açtım ve aklıma ne gelirse çizmeye başladım hiç düşünmüyordum hatta, sadece elimi hareket ettiriyordum sanki benden bağımsız hareket ediyordu
bir süre sonra bahçede birilerinin kavga ettiğini duydum kafamı çevirdim ve todo ile reni gördüm todoroki çok kızgındı ren ise kızsa da ağlıyordu defterimi bir kenara attım ve ikisinin yanına koştum
"noluyo burda ren iyimisin?!"dedim
"ben artık arkadaş olmak istemiyorum ama ren bunu anlamıyor!"(todo)
"hayır artık bende seninle arkadaş olmak istemiyorum git burdan yüzsüz!"(ren)
Ne yapıcağımı şaşırdım ne yapmalıydım ikiside çok garip davranıyordu todoroki normalde çok sakindi neydi bu şimdi bu aralar herkesin ilişkileri problemli gibiydi ren kolumdan tuttu ve beni götürdü
bir banka geldik ve rene sarıldım onun ağlamasıyla bende ağlamaya başladım bir süre ikimizde sessizce ağladık ren bana döndü
