"Oh ..Shit!"
တစ်ညလောက်လေး မားတို့နဲ့အိပ်လိုက်ရပြီးမှ....အရင်လို ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ပြီး အထီးကျန်တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့...အခန်းလေးထဲမှာ...အိပ်မပျော်တဲ့...ရိပေါ်က....မားဝယ်ပေးသွားတဲ့..Lego အသစ်ကို ထိုင်ဆက်နေတာ....မနက် လေးနာရီထိုးတဲ့အထိ.....။
ပုံမှန် အိပ်ယာထရတဲ့အချိန်မို့....Alarm ပေးထားတဲ့...နာရီက ရုတ်တရက်ထမြည်လာတော့...လန့်ဖျန့်ကာ...လက်ထဲက Lego အပိုင်းလေးက ပြုတ်ကျသွားတယ်....။
"ချီးပဲကွာ....ပြီးတော့မှာကို..."
အောက်ကျသွားတဲ့....အပိုင်းလေးက ...ဘယ်နားထိ လိမ့်သွားမှန်း မသိရပဲ ကျသွားတဲ့နေရာမှာ အလွယ်ရှာမရတော့လို့ ပွစိပွစိရေရွတ်နေမိသေးတဠ်....။
" ........"
စားပွဲအောက်ထဲကို လက်နှိုက်ပြီးရှာလို့မရတာမို့....စားပွဲကို ..ကော်ဇောပေါ်ကနေ အသာတွန်းပြီးရွှေ့လိုက်မှ .....ခြေထောက်ရှည်ပြီး ဝင်သွားတဲ့....ဘီးလုံးအပိုင်းလေးကို ပြန်တွေ့လိုက်ရတယ်....။
"ဒါကရော...ဘာလဲ..."
မွှေးပွ ကော်ဇောရဲ့...အမွှေးတွေကြားမှာ နစ်ဝင်နေတဲ့...မှန်အပြားလေးကို ကောက်ယူပြီး ရိပေါ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိပြီးမှ
" မျက်မှန်က မှန်လား..."
ကိုင်းဘောင်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပုံရတဲ့...ခပ်ထူထူ မှန်ဝိုင်းလေးတစ်ဖက်ကို....ကိုင်ရင်း....ရိပေါ်ရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ....အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတော့တယ်....။
"ဘာလဲ...ဘယ်ကမျက်မှန်က ..ငါ့အိမ်ရောက်...."
အတွေးတွေ မဆုံးသေးခင်...မျက်မှန်ဝိုင်းလေးနဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ဖျက်ကနဲ အတွေးရောက်တော့....
"ကော...ကောမျက်မှန်လား......။ ကောမျက်မှန်က...ဘာလို့....ဘာလို့ ဒီမှာရှိနေတာလဲ..."
မှန်ဝိုင်းလေးကို ကိုင်ပြီး...ခေါင်းတွေ ထူပူလာတဲ့အထိ စဉ်းစားနေပြီးမှ....အပေါ်ထပ်အညိုရောင်လေးနဲ့....အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံရယ်......သူတွန်းလိုက်လို့ တိုက်မိပြီး ပြုတ်ကျသွားတဲ့...မျက်မှန်လေးရယ်ကို...သတိရတဲ့အခါ.....ဝဲဘက်ရင်အုံက နွေးကနဲဖြစ်တယ်...။
