The Legacy (COMPLETED)

LVIII. It Saved My Life Once Again

I don't believe it. Nandito ba talaga si Mama? Pilit akong tumingala upang makita kung sino ba talaga yung dumating.

"Tita!" I heard Cato called out.

Tagumpay kong naiangat yung ulo ko at agad nagtama yung mga mata namin ni Mama. Her eyes softened but then replaced with anger. No one wants to see my mother in this situation. Alam ng lahat na hindi nila gugustuhin na makitang galit si Mama. Even Tita Ace and Tito Sky can't tame her. Well, except for my Dad.

"Sabihin mo," panimula ni Mama habang masamang nakatingin sa lalaki na nasa harap ko. "Ikaw ba ang gumawa n'yan sa anak ko?"

Nakakapangilabot yung tono ng boses ni Mama. She's a woman but her voice is something else. You wouldn't like to get on her way. Kung gusto mo pang mabuhay, lumayo ka na sa kanya. The reapers on The Grounds said that she kills without hesitation. She kills without mercy, for she was a Murlhey reaper.

"What if I did?" kompyansang sagot nung lalaki. "Anong gagawin mo?"

Hindi ko alam kung nagtatapang-tapangan lang ba siya o talagang matapang lang talaga siya. Parang hinukay na niya yung sariling libingan.

"Don't you know who I am?" tanong ni Mama.

"Kilala kita," maangas na sagot nung lalaki. "Sinong hindi makakakilala sa'yo? You were a Murlhey reaper. Kinatatakutan ng lahat. It's just that, it's already been years. I bet you're already in your 40's," pang-aasar niya.

Wala akong nakitang inis sa mukha ni mama. Parang hindi siya naaapektuhan sa sinasabi nung lalaki. Maybe she don't buy talkshits. Well, knowing my mother, mas gusto niya ang direct. Ayaw niya sa mga chit chats.

"So this is your daughter, the so called, quote unquote, Legacy?" he chuckled. "Doesn't look like a Legacy to me."

That hits me to the core. Marami na akong nagawa pero hindi ko pa rin naipakita yung worth ko. I guess I should start to care less about it now. I already gave up being an August.

The man laughed. "Is she really your daughter? She's--"

Naangat ko yung ulo ko matapos hindi matapos yung sasabihin nung lalaki. Blood were everywhere but the man is still standing clutching his neck na dumudugo. A few seconds later, he collapsed. Dun ko nakita yung swiss knife na nakatarak sa leeg niya. I know that knife. Nilingon ko si Mama saka nagtagpo yung mga mata niya.

"What?" she shrugged her shoulders. "Daming satsat e."

"I think I'm gonna be sick..." bulong ni Cato habang nakatingin sa lalaking nakahandusay sa sahig.

Hindi pa makalapit sa akin si mama kasi marami pang tauhan ang nakabantay sa amin.

"Do you want to die that fast too?" walang ganang tanong ni Mama. "I could give you a promo."

At nagawa pa niyang magbiro.

"What do you take us for? A fool?" sagot nung isa.

"Binibigyan ko lang naman kayo ng options. Either so you want to die fast but painless, or slow but very painful. O baka gusto niyong pumili kong paano ko kayo tatapusin. Whether I cut your head off or the usual bugbog. You choose."

Magsasalita na sana yung lalaki nang mabilis na nailabas ni Mama yung revolver niya saka binaril yung lalaki. Pumutok yung ulo niya saka nagkawatak-watak yung utak. Agad siyang humandusay sa sahig habang nakatingin sa akin. Nagsitindigan yung mga balahibo ko.

"Ang kupad..." bulong ni Mama.

"Yaaahhh!!!"

Nagsi-atake yung mga naiwang tauhan kay Mama. May dala silang pamukpok at baril, pati patalim. Natatakot ako para kay Mama pero nung naitumba niya yung tatlo na tauhan at nakampante na ako.

She twisted their heads at narinig ko yung pagkabali ng mga buto. Sinaksak niya yung isa gamit yung patalim na dala nito. Nagsibarilan na din yung iba pero madali itong nailagan ni Mama at ibinalik yung bala sa kanila sa pamamagitan ng baril na dala nung isa.

I'm starting to get my hopes up. Maybe makakauwi talaga kami. Maybe mabubuhay pa talaga ako. As I was about to start being optimistic, someone grabbed me by my feet.

"H-Hey!"

"Bitawan mo siya!" sigaw ni Cato.

Lumapit si Cato sa lalaki para sapakin ito pero naunahan siya dito. Sinapak niya nang napakalakas si Cato na siyang ikinahandusay sa sahig.

"Cato!" sigaw ko.

Agad nawalan ng malay si Cato at nakita ko yung pulang likido mula sa ulo niya. Hindi pwede!

I turned my back against the floor para makatayo pero bumalik yung lalaki at hinila ulit ako sa paa.

"B-Bitawan mo ako!"

I can feel the friction of the floor against my back. I winced at the pain. Sobrang init na ng likuran ko na para bang nasusunog na yung balat ko.

"M-Mama!"

Para akong batang tinawag yung ina niya dahil may umaway sa kanya pero wala na akong pake. Sobrang hapdi na ng likuran ko at parang hindi ko na kakayanin yung sakit. May mga sugat na ako kanina pa at dadagdagan lang nito?

"Anak!" sigaw ni Mama pero hanggang sigaw lang siya.

May lalong dumami yung mga tauhang umatake kay Mama. They must have called for back up. I looked at Cato and he's severely wounded. Nilingon ko naman si Nikolai. He's hugging his knees. Nakayuko lang siya habang nakatulala. Wala na siyang tali pero wala siyang magawa. The violence must have been too much for his young brain to handle.

Pilit kong sinipa-sipa yung lalaki pero nawalan na ako ng lakas. My back feels numb and I almost lost the hope of living.

Nagulat nalang ako nang biglang huminto yung lalaki sa kakahila sa akin. Inimulat ko yung mga mata ko at tiningnan siya pero hindi siya sa akin nakatingin kundi sa sahig bandang ulo ko. Takot na takot siyang nakatingin dito. Dahil sa kuryosidad, tiningnan ko kung nasaan siya nakatingin. My eyes landed on the necklace that Noah gave me. The Stein Mafia's crest.

This is not the first time I see one's reaction after landing his eyes on the pendant. That thing holds power that leaves that person in shivers.

"I-Is that the--"

Hindi niya natapos yung sasabihin niya sapagkat may bumaril sa kanya sa ulo kaya siya napahandusay sa sagig. Before me stood Noah. Hindi ako makapaniwalang nasa harap ko na siya ngayon! Napalingon ako sa kwintas.

It saved my life once again.