عبد الله ومن غير مايقول كلمه ضربها بالالم بكل قوته وهى صوتت ووقعت على كاظم اللى بص لعبدالله بغضب ومسك دراعها بعدها عنه ولكم عبد الله بعنف وكلهم صوتوا وعبد الرحمن بصله بغضب وجى يضربه لواله دراعه وزائه. كاظم بغضب: اللى هيمد ايده عليها هكسرهاله. عبدالله بصله بغضب ولكمه بعنف وشيماء بتتكلم بصويت وخوف على عبدالله: يالههوى يالهوووى سعيد عبد الرحمن حد يعمل حاجه. كاظم حط ايده فى جيبه جى يخرح مطوته ليندا زأته بعنف ولانها عارفه رده فعله على تصرف عبدالله وبتصرخ فيه بانهيار:ابعد بقى ابعد.. كاظم جى يبعد ايدها عنه ويقربلهم زأته تانى وبتعيط بأنهيار:متدخلش انت فاهم؟ عبدالله بصراخ وغضب من كاظم:الزباله ده هيطلع برا لحسن ودينى اقتله هنا.. كاظم بصلها وبصلهم بغضب وعبد الرحمن شدها بعنف من حجابها وهى صوتت بالم وكاظم جى يقرب سماح زأته بعيد عنهم:ده ابوها وانت ملكش الحق تدخل بينهم. كاظم بصلها بغضب وهنا راحت وقفت قدام عبد الرحمان :بابا خلاص بقى مش وقته اللى بتعملوه ده المفروض نقعد ونشوف فى ايه وايه اللى حصل معاها. عبدالله بصراخ وجمود: هنا انتى واحده حامل ابعدى عن الموضوع. هنا بصتله وسكتت. سجده بتعيط وبتمسك فى رجل كاظم. كاظم بصلها وشالها لما شافها بتعيط (سجده بنوته سمرا وعيونها عسلى وشعرها اسود وناعم جدا دى الوحيده اللى طالعه بين اخواتها بالمواصفات دى لان اخواتها كلهم بيض). كاظم نزلها على الكنبه وحط ايده على شعرها: بس اهدى يا سكر وخليكى هنا. سجده بصاله وهزت راسها بإيجاب وهو سابها ورجعلهم. عبدالله مسك وش ليندا بغضب: انتى جبتيلنا العار وحسابك مش هيكون سهل ابدا.. ليندا بصاله وبتعيط بانهيار: ع.. عمى.. عبدالله زأها بعنف وبص لفرحه: احبسيها فى الاوضه. ليندا بصتلهم وبعدت ايد فرحه عنها بعياط: عمى اسمعنى بس. عبدالله صرخ فى فرحه بجمود:انتى سمعتى انا قولت ايه؟ فرحه بصتلها بعياط وخادتها معاها للئوضه. عبدالله بص لكاظم بغضب ومسك قميصه بعنف:بقى انت تمد ايدك عليا يا ******. كاظم بصله بغضب ومسك ايده بغل بعدها عنه:ايدك متتمدش ولو حد منكوا قرب منها هيكون ميت..اما ال***** فاده ابن اخوك المحترم ومش انا اللى تفتكرنى عشلان جاى فى بلد مش بلدى هخاف منكوا وهعملكوا حساب.. عبدالله باصصله بغضب وعبدالرحمن اتكلم:هات الورقه وامشى بكرامتك احسن. كاظم ابتسم بسخريه:That's my wife and I never left her (تلك زوجتى وانا لم اتركها) عبدالله:انت واقف بتتكلم معايا كلمنى عدل..والاحسن تدينا الورقه من غير شوشره.. كاظم دور وشه للجهه التانيه وسكت بتجاهل جى يدخل لليندا عبدالله شده بغضب وزاه عند الباب:اطلع برا يا عديم الدم. كاظم بصله بغضب وبيحرك لسانه جوا بؤه:متخلنيش افقد اعصابى وصدقنى لانت ولا البوليس نفسه هيعرف يخلصك من ايدى. رحمه بصاله بتفاجؤ وسماح اتكلمت بسخريه:انت جاى تهزقنا فى بيتنا ولا ايه؟! كاظم:ده بيت مراتى..وانتوا اللى بدأتوا. عبدالله دور وشه للجهه التانيه ومش عارف يعمل معاه ايه:لو مكنتش خايف من االفضايح انا كنت ولعت فيك مكانك. كاظم بأستهزاء: الراجل مابيخافش من حاجه يا.. عبدالله. ليندا بتعيط بانهيار: ده كل اللى حصل واللهى يا فرحه هو انسان زباله واللى اكدلى كده كلامك ده ياللهووى هو ازاى يقول عليا كده قاعده معاه من غير جواز!!.. الفتره الوحيده اللى كنت معاه فيها هى وقت هروبنا من العصابه انا فعلا كنت معاه بس ده لانى عارفه كاظم وعارفه نفسى كل واحد مننا كان بعيد عن التانى واللهى محصلت اى حاجه من اللى بتحكيها دى.. انا مضيت على الورقه من غير مقراء لانى وقتها كنت هسافر وهو بنفسه اللى كان موصلنى للمطار بس قبل ماروح هو مضانى عليها وقال علشان اسافر لازم امضى على الورقه دى.. فرحه بتسمعها: طب ليه مقولتيش الكلام ده برا؟ ليندا بانهيار: علشان ماينفعش.. علشان لو قولت الكلام ده برا هتحصل مشكله اكبر ومش هيفيد بحاجه. فرحه بصالها بحزن:طيب اهدى انا واللهى خايفه من اللى عمك هيعمله ومش عارفه اقول ايه او اهدى الوضع ازاى انتى عارفه عمك طيب وحنون وبيحبك بس وقت الجد هو ميعرفش لاحبيب ولا قريب. فى الوقت ده باب الاوضه اتفتح ودخل عبدالرحمن. ليندا بصتله ووقفت هى وفرحه. فرحه بصتله: بابا انت لازم تسمعها. عبدالرحمن قرب ومسك حجابها بعنف وبغضب: انا سفرتك علشان تتعلمى وانتى رجعالى براجل يا ****. ليندا بتحاول تزاء ايده بعياط: انت مسفرتنيش علشان اتعلم انت سفرتنى علشان تخلص منى ومن المشاكل اللى كانت بتحصل بسبب انى بقف مع ماما فى كل مشكله بتحصل مع الست بتاعتك.. فرحه بصتلها بضيق من كلامها ولانها بتستفزه اكتر. عبدالرحمن ضربها بالالم بعنف وهى صوتت بعياط وشفايفها بتنزل دم. كاظم بص للئوضه وجى يروحلها عبدالله شده وزاه ناحيه الباب: برا وملكش علاقه باللى بيحصل معاها. كاظم بصله بغضب.. تابعوووووووووووووووووووووووووووووا..
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
