Loving Her Pure

Chapter 2

KAYE

TULALA ako sa upuan habang nakadungaw sa bintana ng classroom. Ang gwapo ni Eros. Hindi na talaga nawala sa isip ko ang mukha niya pero bakit ganon? Biglang bumagsak ang balikat ko at tumingin kay Khaby. Gusto ko man siyang kamumuhian pero ayaw ko, ang sama ko naman atang tao kapag gagawin ko 'yon. Napabuntong hininga na lamang ako at tumingin sa wrist watch ko.

Malapit na mag lunch break. "Kaye," Bumaling ako kay Tonya nang kalabitin niya ako sa braso, wala na si Aria at tuluyan na nga siyang lumipat ng school. Napanguso ako, mabuti pa siya makikita niya araw araw ang Eros na 'yun. Eh, ako? Puro lamang pagmumukha ni Antonia ang masisilayan ko. Nakakairita pa minsan.

"Hm?"

"Gusto kong umihi," Napakunot ako ng noo. "Tapos? Umuhi ka doon, inidoro ba ako?" Bigla itong nagalit. Alam ko na din kung ano ang ibig niyang gusto kong gawin. "Grabe ka, pare, ah. Samahan mo lang naman 'ko."  Napaikot ako ng mata at nagpaalam sa lecturer.

Dumating kami sa cr ay pumapasok siya sa isang cubicle, akma na akong tatalikod pero isang bagay ang nahulog mula sa blusa ng saya niya kaya umupo ako at kinuha ito. Isang lumang litrato.

Limang bata ang nandoon, dalawang babae at tatlong lalaki. Nakaakbay sila sa isa't isa at nakangiti, except nga lang sa isang girl na nakabusangot ang mukha at halatang maldita. "Hoy!" Agad hinablot ni Antonia ang picture sa kamay ko.

Mukha siyang gulat habang tinago 'yon sa likod niya, napangiti ako ng matamis sa kaniya. "S-sorry, nahulog mo kasi!" Ang bilis naman ata niyang umihi.

Umiwas siya ng tingin kaya atomatiko akong napakunot. "What's with that picture?" I said out of curiosity, we were now taking our way on classroom.

Tinaliman niya lamang ako ng tingin at tumalikod.

Hindi niya ako pinansin buong magdamag hanggang sa uwian na kaya hindi ko rin siya pinansin, parang fault ko pa kung why her picture ay nahulog sa floor? For me it wasn't a big deal naman and hindi ko naman sinaisip, but i think for her it's a big deal. I think, siguro? Oh, my gosh naman!

Tinakasan ko si Khab at pumunta sa favorite kong restaurant para kumain, why I'm so gutom always? Ngumiti ang waitress sa akin habang hinanda ang aking food sa table.

She knows me na dahil dito din kami kumakain ng ex ko noon. I mean my husband, wait. Should I call him that? I think parang no naman ata.

"Thank you," I smiled and grab the fork but suddenly, I stop when she just stood there while looking at me like she has something to ask me. "What, po?" I questioned out of curiosity. "G-gusto ko, po lang magtanong, Ma'am." Napakamot siya ng buhok at yumuko.

"N-napapansin ko lang, palagi ka na lamang nag-iisa dito kapag kumakain." Mahina akong napatango as if it wasn't bothering me. "You mean, why I'm not with my man? Oh, we just broke up last year," Tinakpan ko ang bibig ko habang tumawa ng mahina.

Nakita kong napakurap siya at muling yumuko. "Naku, ma'am sorry sa tanong! Sabi na, eh dapat nag trabaho na lamang a-ako, sorry po talaga, ma'am. A-akala ko kasi h-hindi ka iiwan non dahil palagi kong nakikita kong paano siya makatitig sa 'yo na parang walang balak iwan ka." Balik balik siyang yumuko at umalis. Hindi ako nakapagsalita at tinuon na lamang sa food ang attention ko.

I smiled bitterly, trying to avoid the pain on my lungs. Segundo ang lumipas ay kumakain na pala ako. Sinubo ko ang isang pagkain sa kutsara habang nakatitig lamang sa harapan ng upuan ko kung saan doon din siya umuupo palagi. Dang! Why am I always remembering that man? Sad, huh? I can't call him my man anymore.

Uminom ako ng tubig at inilapag ulit iyon sa lamesa. Humiwa ulit ako nang manok pero natigilan nang may isang kamay ang lumapit sa mukha ko't pinahiran ang luha ko! Huh? Am I crying? No kaya!